بیانیه چهل و چهارمین نشست نهاد آلمانی زنان در علوم طبیعی و تکنیک (FiNuT) ٢٠١٨
در حمایت از جنبش زنان در ایران برای از بین بردن تبعیض جنسیتی :
چهل و چهارمین نشست زنان در علوم طبیعی و تکنیک ٢٠١٨ تشکیل شده در شهر دارمشتات آلمان، از مردم آلمان دعوت میکند از جنبش حقوق بشری زنان ایران برای لغو تبعیض ها علیه آنان و علیه مصادره حقوق اجتماعیشان و نیز جلوگیری ازانتخاب آزاد آنان حمایت کنند
اعضای این نشست با انتشار این قطعنامه از جنبش زنان ایران حمایت می کنند. آنها خواستار لغو همه اشکال تبعیض علیه زنان در ایران و فرودست نگاه داشتن آنان می باشند. به ویژه آنها خواهان پایان دادن فوری به قوانین و مقررات تبعیض آمیز در رابطه با پوشش زنان و حجاب اجباری و نیز خواهان از بین بردن تبعیض قانونی و آشکار علیه زنان در خانواده، جامعه و کسب و کار هستند. امری که برای تغییرات اجتماعی در ایران ضروری است و همزمان به آزادی زنان در پهنه بین المللی خدمت می کند
وضعیت کنونی
عزصه هایی از فرودست نگاه داشتن وقیمومیت از زنان ایرانی در عرصه های مختلف زندگی روزمره، که به عنوان نقض حقوق بشر آنان باید در نظر گرفته شود، در اینجا روشن میگردند. در سال ١٩٧٩، تنها ٣ هفته پس از “انقلاب”، به دستور آیت الله خمینی و بر خلاف گفته‌های او قبل از تصرف قدرت سیاسی، حجاب اجباری گردید و دیگر مقررات مربوط به پوشش زنان در مکان های عمومی اعلام گردید. زنان در قوانین مربوط به امور خانوادگی، به شدت مورد تضییق قرار میگیرند. مردان همزمان مجاز به ازدواج رسمی با ۴ زن و به صیغه درآوردن ۴٠ زن دیگر هستند. حق تقاضا برای طلاق گرفتن و نگه داری دائمی از فرزندان تنها برای مردان وجود دارد و برای زنان تنها در موارد نادر. در رابطه با ارث نیز زنان مورد فشار قرار میگیرند. جق ارث مردان دوبرابر جق ارث زنان است. زنان دارای فرزند پس از مرگ همسرشان، تنها ١/٨ از ثروت خانوادگی را به ارث میبرند. در معاملات تجاری و در دادگاه ها رای یک زن، به اندازه نیمی از رای یک مرد به حساب می آید. زنان در امر کسب و کار نیز بشدت تحت فشار قرار میگیرند. زنان در انتخاب برخی حرفه ها و مشاغل آزاد نیستند، به عنوان مثال آنان میتوانند قاضی برخی دادگاه های خانواده باشند و نه در همه دادگاه ها، دیگر اینکه آنها مجاز نیستند رئیس جمهور ایران گردند و یا دربالاترین رده مذهبی قرار گیرند. زنان مواجه با اخراج از دانشگاه ها، مدارس و نهادهای دولتی هستند، مانند بسیاری دگراندیش ایرانی که بدلایل اعتقادی و ایدئولوژیک از این مراکز اخراج گردیده اند. زنان مجاز نیستند تکی، و نه در کر، آواز بخوانند. زنان نمی توانند بدون اجازه یک عضو مرد خانواده‌شان به خارج سفر کنید. زنان اچازه حضور در استادیوم های ورزشی برای دیدن یک مسابقه ورزشی بهمراه مردان را، ندارند. تمام این تبعیضات جنسیتی، نقض حقوق بشرزنان میباشند
مقاومت روزمره زنان
ایستادگی زنان ایران در سراسر ٣٩ سال گذشته چه به صورت مقاومت‌ها و شجاعت های فردی و چه به صورت جنبش های مدنی، علی‌رغم فشار ناشی از قوانین و مقررات تبعیض آمیز و یا حتی به قتل رساندن آنان، با انگیزه‌های سیاسی یا مذهبی، در جریان بوده است. زنان ۶۶درصد دانشجویان ایران را تشکیل می دهند. آنها در برابر مقرراتی که نوع پوشش را به آنان دیکته میکند، روزانه مقاومت میورزند. آنان به انجام «ازدواحهای سفید»، با وجود ممنوعیت شدید این امر، میپردازند. سازمان ها و انجمن های مختلفی متشکل از زنان دارای عقاید مشترک در ایران وجود دارند. در برخی دانشگاه‌های ایران مرکز مطالعات زنان تاسیس گردیده است. زنان ایرانی به عنوان مدیران عامل، وکلا، هنرمندان و نویسندگانی سرشناس تلاش می کننند و از اجترام در پهنه بین المللی برخوردارند. در میان زنان ایرانی یک برنده جایزه صلح نوبل، یک توریست فضایی و نخستین زنی در جهان وجود دارد که مدال فیلدز برای ریاضیات را دریافت کرده است. زنان در جنبش های سیاسی و نیز به عنوان زندانی سیاسی درگیر مبارزه بوده و از حقوق اجتماعی خود دفاع کرده اند. جنبش اخیر آنان، به عنوان “دختران خیابان انقلاب” در برابر حجاب اجباری، اکنون گسترش یافته و جاری است. جنبش زنان ایران هویت خود را بعنوان جنبشی خشونت پرهیز، پیشرو و در راستای حقوق بشر اثبات نموده است. خواسته‌های آنان رسیدن به برابر حقوقی و آزادی، متکی بر بیانیه جهانی حقوق بشر و دیگر پیمان های بین‌المللی پیوست آن در مورد حقوق زنان، میباشند
دارمشتات، ١٢ مه ٢٠١٨