باقر مومنی، نویسنده و فعال برجسته‌ی کشورمان دیروز در پاریس چشم از جهان فروبست. خبر درگذشت او، بسیاری از یاران و نیز جامعه‌ی ادبی و سیاسی ایران را در غم و اندوه فرو برد.
باقر مومنی متولد سال ۱۳۰۵ در شهر کرمانشاه بود. او پس از اخذ دیپلم ادبی، تحصیلات خود را در دانشکده حقوق دانشگاه تهران ادامه داد و در دهه‌ی چهل و پنجاه برای ادامه‌ی تحصیل به پاریس رفت و در این فاصله به ترجمه و انتشار کتاب‌های تاریخی پرداخت.
باقر مومنی فعالیت سیاسی خود را از سن ۱۹ سالگی آغاز کرد و در همین رابطه نیز بارها دستگیر و به زندان محکوم شد. در آستانه‌ی انقلاب ۱۳۵۷ به همراه چند تن از دوستانش نشریه «صدای معاصر» را منتشر کرد. او در آغاز دهه‌ی ۶۰ و پس از تشدید سرکوب توسط جمهوری اسلامی و تعقیب دگراندیشان، بناگزیر مخفیانه از ایران خارج شد، تا پایان عمر در فرانسه اقامت داشت و فعالیت ادبی و سیاسی خود را دور از وطن، اما با دلی سرشار از عشق به هموطنانش، ادامه داد.
باقر مومنی نه فقط نویسنده و مترجمی توانا، بلکه مبارزی شریف، شجاع و انساندوست بود. او حتی پس از تبعید اجباری، لحظه‌ای از ادامه‌ی مبارزه علیه استبداد مذهبی دست نشست و هر جا که توانست با قلم و قدم خود، همراه آزادیخواهان ایران بود.
همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران، فقدان نویسنده‌ی بزرگ کشورمان باقر مومنی را به خانواده‌ی او، دوستان و یارانش، جامعه‌ی ادبی و مردم ایران تسلیت گفته و خود را در اندوه آنان شریک می‌داند.
یادش گرامی باد!
همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران
۲۹ آبان ۱۴۰۲ – ۲۰ نوامبر ۲۰۲۳