مهاجرت دو باره نخبگان- ضیاء مصباح جبهه ملی تهران

لازم نیست جای دوری بروید در همین دور و برها در خانواده ، دوستان ، بستگان و همسایگان با خیل جوانان – از ان فاجعه بارتر میان سالان« ۳۵ تا ۵۰ سال » متخصص و تحصیل کرده ( میانسالی را با این همه توسعه فرهنگی -اجتماعی و آرامش در درون کشورمان « مشابه ژاپن »اخیرا تا ۶۰ سالگی عنوان مینمایند ؟ !) مواجه میشوید که دچار چه کنم بوده در پی خروج امریکا از برجام و گفتمانهای غیر مسئولانه اخیر از هر سوی ، اموال و زندگی مادی حاصل برنامه ریزی طولانی برای ماندن در مپپپیهن خود و خدمت به هموطنان را به ثمن بخس فروخته و تبدیل به ارزبا همین نرخ ۲ برابر دو سه ماه قبل « ظریفی میگفت در کجای گیتی مردم کشوری با پول خود پول کشور دیگری را آنهم با این اصرار و گستردگی می خرند !!» در تدارک ترک یار و دیار با اهل و عیال و دنیایی سئوال بدون پاسخ …. که از کجا آمده ام به کجا میروم آ خر – آ مدنم بهر چه بود
این آزرده گان نگران از شرایط حاکم گوشی برای شنیدن خواسته هاو انتظارات منطقی خود ندیده با طرح معیارهای مناسب زمان از طریق ارتباطات لحظه ای و انبوه ، هشدار لازم را میدهند
اگر در موارد ی جریانی مشابه « اصلاح طلبان جویای نام و سهیم در این بساط » که بنا بر ادامه حضور در صحنه با همین کم و کیف دارند و مدافع عملی اوضاع و احوال با اندکی تعدیل – میباشند را ، متظاهر به شنیدن دیدگاهشان بیابند ، با مرورعملکرد گذشته انان هر گونه توقف و تردید را نوعی اتلاف وقت بحساب می اورند و امام زاده را فاقد معجزه وتوان پاسخگویی می پندارند و براجرای تصمیم مصر تر و مصمم تر
همچنانکه اقایان « اشغال کننده گان تواب سفارت » یا معاونین وقت به زندان رفته وزراء « در یورش چماق به دستان به کوی دانشگا ه » ودیگر رهبرانی که با موضع گیری های فرصت طلبانه امید واران را نا امید کرد ند و به عبور از انان منتهی شد ، در این روزها فعالتر از گذشته بر ادامه حضور تتمه اندیشمندان وطن و تحمل شرایط و شداید تاکید دارند و آزموده را با همه نا امیدی برای صدمین با ر می آزمایند ، اینان با پیشنهاداتی تکراری در این وانفسا عرض خود برده- خود را برترین پنداشته اپوزیسیون منطقی و مدافع منافع ملی را با همه حسن نیت ، بدون نقش و برانداز میشمارند
در چرایی این کوچ و هجوم دوباره ایرانیان صاحب اندیشه ، تجربه و تخصص به خارج از کشوربا همه معضلات که در پی ترک گسترده ایرانیان در دهه های گذشته – آغازی دو باره یافته و فاجعه مجددی از منظر از دست دادن سرمایه های ملی «از نوع انسانی » در دوران بلوغ فکری و بهترین زمان کارایی ، پیش امده، باید گفت :
التهاب و دغدغه نبود شرایط زندگی آرام ، امرار معاش عادی و شرافتمندانه توام با برنامه ریزی ، نگرانی مستمر زندگی فردای خانوده از منظر تربیت و تحصیل فرزندان ، چگونگی روابط اجتماعی و رعایت حقوق شهر وندی ، ارتباطات منطقه ای و تشنجها ی کور احتمالی در پیش و…..در این مبحث عواملی اصلی بشمار میروند
تردید در چگونگی شکل گیری شخصیت ، منش و روش فرزندان در محیط درس و تربیت صحیح نیز نقش آفرین در این تصمیم گیری بوده ، هر چند که بر مبنای «جبر زمان » در هر شرایطی این وضعیت نمیتواند پایدار بماند ونظام از درون در حال گسیختگی بیشتر است که بر نگرانی می افزاید و خواب آرام و برنامه ریزی را در درون کشور از احاد ملت میستاند
گفتنی اینکه خانواده ها میدانند با تضعیف ارزش های معنوی و مادی ، در صورت ادامه حضور و مشاهده چنین اوضاعی در کشور از ابعاد مختلف تربیتی ، رفتاری ، با افت و تدریجا نابودی احترام ،فرهنگ و رفتار اجتماعی مواجه و فرصت برگرداندن به « ریل اصولی زندگانی منطبق با تعاریف قابل قبول » در این دنیای رو به پیشرفت و توسعه با این همه امکانات ارتباطی ، بسیار هزینه بر و مشکل خواهد بود – که عاملی موثر برای برنامه ریزی در ترک کشور بشمار میرود .
اینکه چگونه باید مانع این هجرت نخبگان شد میدانیم که : ذات نایافته از هستی بخش – کی تواند که شود هستی بخش و « گوش اگر گوش تو ناله اگر ناله ماست »
ترک وطن رابطه مستقیمی در تمامی کشورها با رخ دادهای سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی .از همه مهمتر اقتصادی و روابط بین المللی و شناخت جامعه جهانی دارد و با معیارهای قابل تایید بعنوان « زیر بنای آرامش ، آسایش و آینده روشن خانواده ها » بشمار میرود .
بی توجهی به علل و اسباب مهاجرت برترین های جامعه که از زوایای مختلف بودنشان مفید و موثر و سازنده آینده ملک و ملت است ، خطا یی جبران ناپذیر بشمار میرود .
بر وسایل ارتباط جمعی است که ابعاد این مهاجرت را منعکس نمایند ، هر چند سیستم مشابه بسیاری موارد دیگر با پرداختن به اینگونه عکس العملها ی طبیعی با آنچه در تریبون ها بخورد ملت در مانده و گرفتار معاش میدهد ، مخالف است .