چگونگی نگهداری ونگهبانی از زیستگاه هرکشوری با خردمندی وخِردورزی سرانِ ان که دارای جایگاه ویژه ای در این مورد هستند پیوندی ناگسستنی دارد.
از سویی دیگر داشتن برنامه های کارشناسی شده وپیشبرد آن در راستای آبادانی اش دلبستگی سران کشور را به آب و خاکشان می رساند .
ازدلدادگان راستین این سرزمین هرگاه پرسش شود بودجه کشور چگونه میتواند بربنیاد درست سازه ها و کارهای آبادانی برای پیشرفت امور هزینه گردد بی گمان پاسخ این خواهدبود که بخش بزرگی را باید به آموزش و پرورش و ساختن زیربنای دانش فردا با پرورش نخبه های بایسته داد زیرا که کاروان دانش امروز شتابی تند دارد و کوچک ترین درنگی مارا از کاروان به واپس خواهد انداخت و نیازمند ؛ و نیز به نگهداری از زیستگاه ونگهبانی آن که با جلو گیری از هرز رفتن آب و پالودن از هرگونه آلودگی برای بکاربردن دوباره ان که بی گمان هزینه ای هنگفت در بر دارد .
اینگونه برنامه های کارساز را در کشورهای پیشرفته که در درازای همین دوسه سده گذشته به ان ریزنگر بوده اند می توان آشکارا دید ؛ سراغ هیچ کشور پیشرفته ای را نمی توان گرفت که در انجا تنها به یک رشته از فن و دانش پرداخته و برای دیگر رشته ها زمینه سازی نکرده باشند .
کشوری که موشک می سازد تا کشورهای دیگر را نابود کند بهتر است نگاهی به پیرامون خودش نیز بیاندازد وبه بیند چگونه دارد زیستگاه اش را با روشها وشیوه های نادرست کارشناسی نشده به نابودی می کشاند و مردم اش را نا خرسند و ناخشنود.
هنگامی که از درون تهی گشتی چیزی برای به تماشا گذاشتن بیرونیان نداری ؛ زمانی هم به خویشتن خویش می نگری که هم از درون و هم از بیرون خود را در تنگنای پرهونی که پی در پی تنگ تر می شود نهاده و بُن بستی ساخته ای که سرزمین را ویران و مردم را در ویرانکده به سوگ دردناکی نشانیده ای .
سران ما چون بوف کوری پُرآواز بر ویرانه های کشور نشسته و این ویرانه را الگو برای مردمان دیگر کشورها می پندارند وان دیگران نیز با ناباوری و چشمان گشاده به دهان اینان می نگرند و دیوانه ای زنجیر گسسته ای می بینند که برای فرمانروایی هرچند بی شایستگی ؛ خود را به هر آب و اتشی می زنند .
این نا آگاهان نمی دانند وشاید هم توان اندیشیدن ندارند تا بدانند در شب یلدایی به سر می برند که آسمان اش را سپیده ای برای برامدن خورشید ؛ سیمفام و سیمگون نمی سازد .
باید به حال خود بگریند که تاریخ از انان با نام چپاولگران بی خِرد که همه شان دکترای فرمایش داشته اند یاد خواهد کرد که دانش شان از ششم دبستان فرا تر نمی رفته و هیچ مدیریت درستی هم در کارهای به دوش کشیده نداشته اند .
هم اکنون که کشتزارهای کشورما از تشنگی زرد و دل باغ داران و کشاورزان از درد پُر تاول شده در کشورهای دیگر مردمی همدل با سران دلسوزشان راه کارهایی برای نگهداری و نگهبانی از سر رمین شان برگزیده ودراین راه کامیاب بوده اند که می تواند برای ما نیز الگوی خوبی باشند البته اگر سران ما خرد یادگیری داشته باشند ، مانند استرالیا که با داشتن آب اقیانوس در سراسر پیرامون خود به تسویه آبهای شیرینی که دردرون کشورشان روان ولی باکودهای شیمیایی آلوده گشته ؛ کمر به پالودن ان ودوباره به کاربردن اش برنامه ای کارا پیاده کرده است .
انچه باید زیر خُرده بین گذاشته و بدان پرداخته شود اندازه خردورزی درکارهاست که پیوند با مدیرانی دارد کارا و کارساز که دربالاترین اشکوب آسمانخراش مدیریتی نشسته اند ولی انچه آشکار و پنهان کردنی نیست ان مدیران در پایین ترین اشکوب دانش کارایی هستند و با کلنگ پی در پی به پی آن بنا می زنند و به ویران کردن اش کمر بسته اند چرا ؟ پاسخ این است که دلداده و دلبسته این اب وخاک نیستند وتنها سود امروز را برای فردایی که در سرزمینی دیگر هدیش خواهند افکند میجویند.
تنها دلدادگان اند که برای خوشی و تندرستی دلدار جان به کف می گیرند و خودرا به آب و اتش می زنند .
ما مردم این سرزمین با چشمانی اشک آلود و با دلی دردمند از بی کشت ماندن کشتزاران و فرو نشستن زمین وسوختن جنگل وخشکیدن تالابها و رودخانه ها دیدگانمان نه اشکبار که خونبار است زیرا ویرانی را به چشم می بینیم وبرای اینده غمبارش به سوگ نشسته ایم و می خوانیم:
نبینم تو را در چنین روز بَد
که کردست رنجور تن در کمنَد
ای ایران من ؛ ای گُهر آفرین
تویی بر سر سرورانت فرین
که ؟باشد نگهدارت ای دردمند
که امروز هستی چنین سوگمند
#️⃣ #گیتی_پورفاضل