عبدالعلی ادیب برومند رئیس شورای مرکزی جبهۀ ملّی ایران
پس از چندین دهه مبارزه در راه آزادی و استقلال حاکمیت ملّی روز دوشنبه ۲۳اسفندماه ۱۳۹۵ در تهران چشم از جهان فروبست.
او پس از پایان تحصیلات قضایی در دانشکدۀ حقوق از روی آوردن به کار دولتی اجتناب ورزید و برای حفظ استقلال خود حرفۀ وکالت برگزید. وی در ۱۳۲۸ که جبهۀّ ملّی ایران توسط دکتر مصدق بنیان گذاری شد به آن پیوست و تا واپسین دم زندگی در پیگیری راهی که برگزیده بود استوار و ثابت قدم باقی ماند.
در پی مصادرۀ انقلاب بهمن ۱۳۵۷ به وسیلۀ واپس گرایان انحصار طلب با دست آویز دین، جبهۀ ملّی ایران یکی از نخستین گروه های سیاسی بود که در معرض سرکوب و ممنوعیت قرار گرفت. پس از تظاهراتی که در ۱۳۶۰ با پیشگامی جبهۀ ملّی در مخالفت با قانون ارتجاعی قصاص در میدان بهارستان برپا گردید جبهۀ ملّی در شمار تشکلات سیاسی غیر قانونی قرار گرفت و رهبران تاریخی آن مرتد اعلام شدند. امّا ادیب برومند و تنی چند از همفکران او نگذاشتند چراغی که به دست دکتر مصدق روشن شده بود خاموش شود و با وجود محدودیتهای شدید و مخاطراتی که در کمین آنها بود فعالیتهای جبهه را ادامه دادند و در هر فرصتی مخالفت خود را با شیوه های ضد مردمی دستگاه حاکم و حبس و شکنجه و اعدام دگراندیشان ابراز داشتند. شادروان ادیب برومند در ۱۳۷۳ به ریاست شورای مرکزی جبهۀ ملّی برگزیده شد و تا هنگام مرگ در این سمت باقی بود. با تشدید محدودیتهای اعمال شده بر جبهۀ ملّی توسط استبداد مذهبی حاکم، گرد همایی اعضای جبهه در سالهای اخیر حتی در اقامتگاه های خصوصی نیز ممنوع بوده است و چندین تن از چهره های سرشناس آن از جمله کورش زعیم راهی زندان شده اند.
ادیب برومند نویسنده ای چیره دست و شاعری توانا بود. دکتر مصدق به او لقب “شاعر ملّی” داد. آثار منظوم وی در مجموعۀ “حاصل هستی” به چاپ رسیده است و کتاب تحقیقی او در بارۀ هنر قلمدان در نوع خود بی نظیر است. ادیب برومند بیش از شش دهه با قلم و قدم در راه مبارزه با استبداد و اختناق و استعمار و در راه استقلال و سربلندی ایران مبارزه کرد.
جبهۀّ ملّی ایران– واشنگتن در گذشت این چهرۀ برجستۀ میهنی را به خانوادۀ وی و به همۀ پیکار گران راه آزادی و دموکراسی، و استقلال و حاکمیت ملّی صمیمانه تسلیت می گوید.
جبهۀ ملی ایران- واشنگتن