بر گرد خواست هایی چون پایان دادن به حراج سرمایه های ملی و پیاده سازی بی کم و کاست اصل چهل و چهار قانون اساسی، آزادی همه ی زندانیان سیاسی، فرونشاندن بی درنگ موج تازه ی سرکوب نیروهای ملی و کنشگران کارگری، لغو نظارت استصوابی و حکم حکومتی، و جلوگیری از دخالت نیروهای امنیتی-سرکوبگر در پیکرگیری نهادهای دمکراتیک و بالنده ی مردمی، متحد شویم
آن چه بر نگرانی ها می افزاید اینکه، پیاده سازی نسخه ی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت جهانی که از دوران ریاست جمهوری رفسنجانی گام به گام آغاز و پس از آن بی گسست پیگیری شد، از سوی دولت «تدبیر و امید» وارد برشی تعیین کننده گردد و بدین گونه زمینه را نه تنها برای تاراج بی پیشنه ی اندوخته های ملی از سوی ولاییان، بلکه پهنه را برای چپاول همه سویه ی دارایی های مردمی از سوی زراندوزان جهانی بسابیشتر فراهم سازد. به دیگر سخن، یورش روزافزون به بخش های نفت و گاز و پتروشیمی و معدن زیر نام «مردمی» کردن اقتصاد یا «خودی سازی»، و بویژه زیر پا گذاشتن هر چه بیشتر اصل چهل و چهار قانون اساسی، پیش درآمدی باشد برای «فروش کشور به بیگانگان». پاسخ پیکارگر پیشینه دار راه آزادی و عدالت اجتماعی دکتر محمد ملکی به این همه بیداد، فریادی است از زبان میلیون ها مردم سرکوفته اما رزمنده ی کشورمان رو به خلیفه: «خاضعانه استعفا» دهید. ما در این برش حساس همه ی کسانی را که به آینده ی آباد و پرداد این سرزمین کهنسال می اندیشند و فرورفتن چند دهه ای کشورمان به ژرفای واپس ماندگی یا ویرانی درازگاه را برنمی تابند (از آن میان بسیجیان، پاسداران، ارتشیان و دیوانیان مردمی را)، به برملا ساختن هر چه بیشتر بند و بست ها و ترفندهای «خلافت گرایان رنگارنگ» درون و برون مرزی، و به بسیج گسترده تر نیروها برای نبردهای سخت با «میهن فروشان ولایی» فرامی خوانیم. بسیج نیروها و دست زدن به اعتصاب ها و اعتراض ها در کارخانه ها و یکان های اقتصادی-آموزشی می تواند بر گرد خواست هایی باشد چون پایان دادن به حراج سرمایه های ملی و پیاده سازی بی کم و کاست اصل چهل و چهار قانون اساسی، آزادی همه ی زندانیان سیاسی، فرونشاندن بی درنگ موج تازه ی سرکوب نیروهای ملی و کنشگران کارگری، لغو نظارت استصوابی و حکم حکومتی، و جلوگیری از دخالت نیروهای امنیتی-سرکوبگر در پیکرگیری نهادهای دمکراتیک و بالنده ی مردمی. با بسیج نیروها بر گرد این گونه شعارهای اقتصادی-اجتماعی-سیاسی می توان انتظار داشت که جنبش ملی شدن نفت «با پهنا و ژرفایی به مراتب بیش از دهه ی سی» فراروید و در پرتو آن نه تنها کشور ما، بلکه باختر آسیا بتواند خود را از بندهای استعماری چند سده ای رها سازد. پیروزی در این راه پرسنگلاخ، بویژه وابسته است به خنثی سازی بسیار هوشمنـــــــــــــــدانه ی سیاست «تفرقه بیانداز و حکومت کن» از سوی دزدان ولایی و دزدان دریایی در هر پوششی: چه در جامه ی جدایی افکنی های اندیشه ای-آیینی و چه در پیکر تنش آفرینی های تیره ای- سازمانی