پیام تاج زاده از زندان اوین
مصطفی تاجزاده از زندان اوین: رهبر باید بداند که حاکمیت در بلند مدت توان ایستادگی در برابر اکثریت ملت بیدار و مطالبه گر را ندارد.
با گذشت سه ماه از موج اعتراضات گسترده مردم، متأسفانه به نظر می رسد حاکمیت نه تنها قصد اصلاح ریشه ای امور به سود مردم را ندارد، بلکه در این سودای خام است که آب رفته را به جوی بازگرداند، فضا را امنیتی نماید و اگر بتواند حجاب را هم دوباره تحمیل کند.
رهبر بداند که دیوار ترس در جامعه فروریخته و زن و مرد ایرانی، بویژه نسل جوان، اراده کرده است که در برابر نقض حقوق و آزادی های اساسی اش و محدودیت ها و ممنوعیت های غیرمتعارف بایستد و خود سرنوشت میهن خویش را تعیین کند.
وجه غالب خیزش اخیر، هم در خیابان و بازارها، هم در فضای آنلاین و هم در دانشگاه ها و همچنین واکنش نهادهای مدنی و چهره ها و شخصیت‌ها، کاملا مدنی و‌خشونت پرهیز بوده است و پاسخی مؤثر و قانونی می طلبد.
به رسمیت نشناختن معترضان و مخالفان و حق اعتراض آنان، استمرار تورم و بیکاری و رکود و تحریم ها و سوء حکمرانی های اقتصادی، افزایش فقر و‌نابرابری، تداوم انواع تبعیض و سرکوب خیابانی و دیجیتال، تلاش برای تحمیل مجدد حجاب و بویژه اجرای احکام اعدام برای جوانان معترض، بر شدت نارضایتی و خشم و ناامیدی می افزاید و وجدان عمومی را جریحه دارتر می کند.
سخنان اخیر رهبر و حمایت آقایان رئیسی و اژه ای و تریبون‌های رسمی از اجرای حکم اعدام ها، نشانه ی تأیید این اقدام خونبار و تنش زا توسط عالی ترین مقامات کشور است.
به رهبر هشدار می دهم که هزینه های ناشی از تعلل در انجام اصلاحات بنیادین و فوری در جهت پاسخگویی به مطالبات مردم و نیز گذار به دموکراسی، توسعه، عدالت و آزادی اگر جبران ناپذیر نباشد، سهمگین و پشیمان کننده است. تداوم مشکلات و سرکوب ها و تحریم‌ها، حکومت را روز به روز ناتوان تر و ناکارآمدتر و شهروندان را ناراضی تر، ناامیدتر و خشمگین تر می کند و جامعه را به سمت ناامنی و منازعه ی خونین و حاکمیت را به سمت شکنندگی بیشتر می برد.
مسئولیت چنین وضعیتی در درجه ی اول برعهده ی رهبر است که اکنون می تواند صدای اکثریت ناراضی را بشنود، تکثر شهروندان و صیانت از حقوق و آزادی های اساسی همه ی ایرانیان را بپذیرد و به حمایت اقلیت رو به ریزش طرفدار خود دل نبندد.
رهبر نباید از یاد ببرد که حاکمیت در بلند مدت توان ایستادگی در برابر اکثریت ملت بیدار و مطالبه گر را ندارد، حتی اگر در کوتاه مدت بتواند با توقیف فله ای مطبوعات، نظارت استصوابی، بستن فضای آنلاین، انحلال احزاب، سرکوب خیابانی و احکام شتابزده قضایی، صدای اکثریت را ناشنیده بگیرد و از پاسخگویی مطالبات ملی شانه خالی کند.
به نظر من جمهوری اسلامی فرصت زیادی برای بازگشت به مردم و شنیدن صدای اکثریت ناراضی و پاسخگویی به مطالبات به حق آنان را ندارد. امروز تمکین به حقوق ملت و انجام اصلاحات ساختاری و حل ریشه ای مسائل در مسیر حاکمیت مردم برسرنوشت خویش و توسعه ی میهن و رفاه عامه، یک ضرورت و تدبیر ملی و فوری برای نجات ایران و بهروزی ایرانیان است.
اگر رهبر واقعا فکر می کند که اکثریت ملت حامی سیاست های او هستند، به رفراندم اصلاح و تغییر قانون اساسی تن دهد و به این ترتیب ثابت کند که صدای ملت را می شنود.