گیتی پورفاضل را حمایت کنیم- مهرانگیز کار

نمی دانیم چگونه و کجا دستگیر شده. نمی دانیم به کجا منتقل شده، نمی دانیم در چه حال است و چرا چند روز اساسا اعلام نکردند که او در بازداشت است و تازه اعلام شده است. این چند روز سکوت به چه علت بوده است؟ با کدام فشارها مواجه شده است؟
نمی دانیم چه اندازه تنها خواهرش در ایران را ترسانده اند که در پاسخ به اعضای خانواده ی مقیم خارج پیاپی گفته است که با دوستانش رفته گردش؟!

اینک وقت حمایت جهانی از زنی است که عمری را صرف دفاع از مظلومان کرده و حال خودش در مظلومانه ترین شرایط رها شده و وکیلی را راه نمی دهند تا ناظر بر رفتار شان نسبت به او باشد.

به هر وکیلی مراجعه می شود از ترس و به علت شناخت ماهیت این حکومت بی ترحم و بی قانون، می گوید فقط صبر کنید. وقتش نیست. کاری از دست وکیل بر نمی اید. حکومتی که در ان وکیل چنین عاجز و بیچاره است، زنی با مشخصات شخصیتی گیتی پورفاضل در کف هتاکان تنهای تنهاست.
به جای تمام وکلای مدافع مقیم ایران که حق دفاع ندارند، صدای او باشیم.

گیتی پورفاضل نامه ای با خواسته ی استعفای علی خامنه ای را امضا کرده که خواسته ی جمعیت بزرگی از مردم ایران است. در قوانین داخلی ایران یک چنین اقدامی جرم نیست. فقط اعلام نظر مسالمت امیز و شجاعانه ای است. به فرض هم که جرم شناخته شده بود، عنصرمادی جرم بکلی مفقود است.

فزون بر بازداشت غیرقانونی گیتی پورفاضل و بسیار جهات ناظر بر آن، این که حتی افراد خانواده چند روز از نبود مادر هفتاد و چند ساله ی خود نگران بوده اند و هنوز نمی دانند چه بر سرش اورده اند، تخلف فاحش نهادهای امنیتی و قضایی است و مسیولین باید مورد سوال قرار بگیرند. گیتی پورفاضل جنایتکار نبوده و هرگاه به صورت قانونی احضارش می کردند حاضر می شده است. ترسو هم نبوده که اگر بود استعفای خامنه ای را درخواست نمی کرد.

گیتی پورفاضل عاشق تاریخ و فرهنگ ایران است. با عاشق ایران نباید غیرمسیولانه برخورد کنند. مسلح نبوده. فراری نبوده. چرا غیرعادی او را دزدیده اند.

گیتی پورفاضل مبتلا به انواعی از بیماری هاست و نیازمند پرستاری و درمان و ارامش است. او مبتلا به دیابت سخت و دیگر مشکلات جسمی است.

حق زندگی گیتی پورفاضل که متعلق به ملت ایران است، محترم است و هرگونه صدمه ی جسمی و روحی که نسبت به او روا دارند، باید پاسخگو باشند.

صدای زنی شجاع و زحمتکش و مادری مسیول و همسری ایثارگر و وفادار و شهروندی باشیم که در اعلام نظر خود، نفع شخصی در نظر نداشته و فقط در اندیشه ی بهبود وضعیت ملت ایران بوده.

او می تواند در نهایت و حتی در یک حکومت دیکتاتوری، متهم سیاسی شناخته بشود. بی شک به او برچسب متهم امنیتی می زنند تا او را بتوانند بشکنند.

صدای زندانی سیاسی ایران دوست مان باشیم. زنی هفتاد و چند ساله و همواره نگران اینده ی ایران از سال ۱۳۵۷ تا امروز که فقط به صورت مدنی ابراز نگرانی کرده است.

صدای او هستیم.

https://t.me/mehrangiz_kar/1996