ازهم میهنان عزیزم اجازه می خواهم ۲۹ اسنفد سالروز ملی شدن صنعت ،روز پیروزی ملت ایران براهریمن که مقارن است با خجسته نوروز باستانی را تبریک و تهنیت گفته به امید آنکه سال ۱۳۹۵ را با اتحاد و همبستگی شاهد پیروزیها ی ملت بزرگ ایران باشیم.
فرزندانم” در هر کجا که هستید تنها به ایران بیندیشید و در راه عظمت و سر بلندی آن کوشش کنید و به ایرانی بودن خود افتخار کنید. امروز مام میهن چشم به راه بازگشت شما به وطن است . این مادررنج دیده به یاری شما فرزندان برومند احتیاج دارد او را تنها نگذارید. هم میهنان در سالی که گذشت ملت ایران در عرصه های بین المللی موفقیت های نسبی کسب کرد که اهم آن مساله انرژی هسته ای بود که دولت توانست با تمام کارشکنی ها و سنگ اندازی ها پس از ماهها مذاکرات پیگیر زهم میهو تحمل دوازده سال فشارهای اقتصادی و سیاسی و تحریم ها و محرومیت ها ی بین المللی به این مساله پایان دهد. که جا دارد از مسئولین و دست اندرکاران تشکروقدردانی کرد. مساله انرژی هسته ای جام زهر دیگری بود که ملت ایران سر کشیدولی ازاینکه سایه شوم جنگ ازسرملت ایران برداشته شدخود پیروزی بزرگی بود.
دولت تدبیروامید دررابطه با مسائل خارجی موفقیت هایی داشته ولی متاسفانه درراستای مسائل داخلی کوچکترین موفقیتی بدست نیاورد ودر همچنان به همان پاشنه می چرخد که می چرخید. آن شاه کلیدی را که در تبلیغات انتخاباتی به مردم نشان دادند آنقدر زنگ زده بود که حتی نتوانست یک در نیمه باز را هم باز کند. من در سال گذشته به مناسبت آغاز دومین سال ریاست جمهوری آقای دکتر روحانی طی نامه ای به مشکلات و نارسایی های داخلی و خارجی اشاره کردم و درآن نامه یاد آور شدم” … آقای رئیس جمهورشما بهتر از هر کس می دانید وآگاهید که این تعداد آراء نتیجه مبارزات و سوابق سیاسی شما د رگذشته نبوده ،بلکه تنها درک صحیح و واقع گرایانه ملت فهیم ایران در آن برهه از زمان بود……>>
در ادامه نامه اضافه کردم “….. آقای دکتر روحانی بدانید تا آزادی در بند و اسارت باشد نمی توانید کوچکترین قدمی در راه سعادت و خوشبختی ملت ایران بردارید. ……. از شما می پرسم..؟ بدون آزادی استقلال و جمهوریت چه معنا و مفهموی می تواند داشته باشد؟ چگونه میتوان جامعه را به سوی دموکراسی سوق داد در حالی که درهای زندانها بر روی آزادی خواهان و دگر اندیشان و منتقدان باز است. در حالی که قلم ها شکسته و دهان ها دوخته شده ..؟ در حالی که احزاب سیاسی اجازه کوچکترین فعالیت و اظهار نظری ندارند…؟ در حالی که خطوط قرمز در تمام عرصه ها خود نمایی می کند…؟ عجبا که حتا شیفتگان راه مصدق اجازه ندارندسالی یک بار در آرامگاه آن آزاد مرد بزرگ تاریخ ایران حضور بهم رسانند و با نثار شاخه های گل به او ادای احترام کنند..؟ درپایان نامه به این مساله نیزاشاره کردم” …آقای رییس جمهور شما تنهاو تنها با تکیه به مردم می توانید به اهداف خود نزدیک شوید به مردم بها بدهید و مردم را به صحنه بیاورید و حقایق را بی پرده با مردم در میان بگذارید و از مردم یاری بخواهید، شما منتخب این مردم هستید در صورت عدم موفقیت در انجام وظیفه با بیان حقایق و علل نارسایی ها با پوزش از ملت ایران سرافرازانه از مقام خود کنارگیری کنید” من یک آلت فعل بودم” و یا من” یک تدارکات چی بودم” آقای رییس جمهورآیندگان و تاریخ درباره شما به درستی قضاوت خواهند کرد. مساله حائز اهمیت دیگری که در روزهای پایانی سال مورد توجه همگان قرار گرفت ” انتخابات هفتم اسفند بود” این انتخابات خیلی سریع و خود جوش تبدیل شد به یک رفراندوم و مردم بار دیگر خواسته های خود را اعلام کردند، چه آنان که به پای صندوق های رفتند و رای دادند و چه آنان که به عنوان اعتراض به پای صندوق های رای نرفتند، ولی همه یک پیام مشترک و هماهنگ داشتند، پیامی بس عظیم و گویا،ای کاش گوش شنوایی بود. بیاد بیاوریم که شاه در آخرین روزهای سلطنت گفت : صدای انقلاب شما را شنیدم..” دیگر خیلی دیر شده بود …! آیا گذشته چراغ راه آینده نیست؟ آیا باید در انتظار تکرار تاریخ باشیم!؟
پاینده ایران
جمال درودی – عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران۲۸ اسفند۱۳۹۴
(با تشکر از جناب یوسف زاده مدیر محترم رادیو صدای آزادگان که این فرصت را در اختیار من گذاشتند تا بار دیگر با هم میهنان عزیزم گفتگویی داشته باشم.)