بنام حامى حق
هموطنان عزیز و درد آشنایم
بیش از ٢۴ ساعت است که با چشمانى مرطوب از اشک و بغضى محبوس شده در گلو نظاره گر صحنه هاى تکان دهنده زلزله اخیر در شبکه هاى خبرى هستیم. شاهد بودن تکرار دلخراش فجایع رودبار و بم سنگدل ترین دل ها را نیز به درد مى آورد چه رسد به چون منى که آسیب پذیر تر از همیشه گردیده ام.
بار دیگر بخشى از میهن و هم میهنان مظلوم ما غافلگیرانه قربانى قهر و خشم طبیعت گردیده و در این سرد روزها ناباورانه به سوگ عزیزان خود نشسته اند. خانه ها و کاشانه ها ویران، عده اى گرفتار زیر آوارها، و تعدادى نیز جان به جان آفرین تسلیم نموده اند. لذا اینجانب و همسرم، محزون و حیران از این ناروایى ها، وقوع این حادثه هولناک را به همگان، بخصوص آسیب دیدگان در مناطق غربى کشور، صمیمانه تسلیت عرض کرده و عاجزانه استدعا داریم که هر یک از ما در هر کجا که هستیم، به هر نحوى که مى توانیم به یارى زلزله زدگان بى پناه شتافته و وظیفه انسانى خود را در حد توان ادا نماییم. به رغم تفکر رو به گسترش عمومى که : انسانیت دیگر در جامعه ما جایى ندارد، نمى خواهم و نمى توانم آنرا هرگز باور کرده و مصرانه و مفتخرانه بر این گفتار پا مى فشارم که :
بنى آدم اعضاى یکدیگرند… چو عضوى به درد آورد روزگار، دگر عضو ها را نماند قرار
بدون شک خداوند دادرس نیز همواره یار و یاور همه ما در این راستا خواهد بو. باشد که تبلور انسانیت و تداوم آنرا را در انجام اعمال نوعدوستانه شاهد باشیم.
با امید به امداد رسانى عاجل و آرزوى توفیق مددکاران،
عباس امیر انتظام
سحرگاه ٢٣ آبان ماه ١٣٩۶