جای خالی میهن دوستی در کنش سیاسی- مردان حیدری

امتداد-مردان حیدری: هویت زاده محدودیت و محدودیت برآمده از زمان و مکان است. پس تا آدمی در سرای خاکی است، هویت معنا دارد. مهرِ میهن احساس هم خانوادگی را میان ساکنان یک سرزمین ایجاد می کند که در واقع هویت ملی را شکل می دهد. برونداد چنین حسی تعهد و مسئولیت پذیری در قبال ملک و ملت است.

نگارنده مفهوم میهن دوستی را آگاهانه به جای میهن پرستی به کار برده است. تمایز این دو مفهوم برآمده از تفاوت آگاهانه بودن میهن دوستی در برابر ناآگاهانه بودن میهن پرستی است. برونداد میهن پرستی تعصب کورکورانه و خود برتر پنداری است که توهین به دیگر ملت ها را در پی دارد. اینکه کجای تاریخ ایستاده ایم و مسیر پیش روی چیست و وظیفه ما چه، حاصل مسئولیت پذیری در قبال ملت است که از میهن دوستی سر چشمه می گیرد.

آنچه روشن است، تضاد همیشگی جوامع بر سر منافع است. تضادی که بر گستره تاریخ سایه افکنده است. میهن دوستی از نیازهای معرفت شناختی سرچشمه می‌گیرد و در سیاست خارجه به دنبال پایمال کردن حقوق دیگر ملل نیست. میهن پرستی (نه میهن دوستی) سبب خود برتر پنداری می شود.

هر آن چه که منجر به بی تعهدی و بی مسئولیتی در قبال میهن شود آفت میهن دوستی است. رویکردهایی که بی وطنی را ترویج می کند حاصل تقلیل آدمی به نیازهای مادی و غریزی است که جهانی کردن (نه جهانی شدن) توجیه تئوریک آن است. در طول تاریخ معاصر ایران چپ های بی وطن، راست های بی وطن و واپسگرایان درک دقیقی از منافع ملی نداشته اند و نا آگاهانه در خدمت منافع بیگانگان قرار گرفته اند.

نیروهای سیاسی اصلاحگر با درک دقیق از منافع ملی و ترویج احساس میهن دوستی می توانند سبب همبستگی اجتماعی شوند. میهن دوستی در اساسنامه ها و مرامنامه های حزبی و به طور کلی عمل سیاسی نیروهای سیاسی نمود می یابد و از این رهگذر پایگاه اجتماعی آنها تقویت می شود.  بنظر می رسد جامعه ایرانی در سال های پیش رو، با درک دقیقتری از منافع ملی کنش اجتماعی و سیاسی خود را تنظیم کند. لذا هر جریان سیاسی که سمت و سوی خود را همگن با منافع ملی کند امکان کسب پایگاه اجتماعی و قدرت سیاسی بیشتری خواهد داشت و این موضوع رهآورد میهن دوستی است.

امتداد