با روندی که اکنون حکمرانان کشور در پیش گرفته اند و با تأمل در کلمات فاخر و در عین حال شگفت انگیز امام در نهج‌البلاغه ؛ تردید ندارم که اگر امام علی اکنون نزد ما می زیست حتی اگر خود را بعنوان نزدیک‌ترین یار پیامبر و همسر حضرت زهرا ( س) معرفی می کرد از طرف مقامات کشور به جرم تشویش اذهان و تحریک به ایجاد بی نظمی؛ مواخذه و با محکومیت شدید روبرو می‌شد ۰
به چند دلیل
۱-به این دلیل که امام اعتقاد دارد ارزش حکومت ها به کارآمدی و نتایج درخشان آنهاست و هنگامی مشروعیت دارند که سبب بر پایی عدالت و ستاندن حقوق از دست رفته مردم شوند ۰ در غیر این صورت هیچ حکومتی چه فقیه بر سر آن نشسته باشد چه غیر فقیه مشروعیت ندارد ( نامه به جابر ابن منذر و عثمان ابن حنیف )
۲-امام می‌فرمایند حاکم باید جوابگوی مردم باشد و اگر مردم از او راضی بودند آنگاه خدا نیز از او راضی خواهد بود ۰ در حقیقت امام اعتقاد دارند که سیاست قداست بَردار نیست و اعتبار سیاست فقط به حضور و تایید مردم است نه خدا ؛ کسی شایسته مدیریت کشور است که مردم آن را انتخاب کرده باشند ( خطبه ۱۷۲ ) ۰
۳- عرصه قدرت و سیاست جایی است که اگر نظارت مردمی و شفافیت ساختاری در آن نباشد ؛ حاکم هر چه قدر هم که مشهور و نام آشنا و درس خوانده و مدعی باشد به فساد می افتد و خود و جامعه را تباه می کند پس نظارت عامه راهی برای پرهیز از فساد است ۰
امام می فرمایند من هم اگر نظارت عمومی نباشد ممکن است از طریق قدرت مطلق وسوسه شده و پایم بلغزد ۰ ( خطبه ۲۱۶ و کتاب مصنفان شیخ مفید ص ۴۲۰ جلد اول )
۴- حاکم باید حق اعتراض و انتقاد مردم را به رسمیت شناسد و با ایجاد رعب و وحشت نباید موجب سرکوب و هراس آنها گردد چه در این صورت روح عدالت می میرد و نابرابری و فساد بیداد می کند (نامه به مالک اشتر در مورد نظامیان وجنگجویانش)
۵- حاکم عدالت را نه در زبان و ادعای دروغین که باید در عمل به اجرا در آورد ۰ باید زندگی حاکم به طور شفاف و آشکار هم سطح مردم باشد زیرا شکاف زندگی او با مردم سبب ناامیدی آنها از اجرای عدالت و طغیان عمومی می شود ۰ ( ملاقات اعلا ابن زیاد خطبه ۲۰۰ )
۶- از نگاه امام علی بر خلاف علمای بزرگوار اسلام ؛ هدف از به چنگ آوردن قدرتِ‌سیاسی در ابتدا و بالاتر از هر هدفی حمایت از حقوق انسانها و حفظ امنیت و حریم خصوصی است نه اجراء احکام.
احکام باید خادم حقوق انسانها باشد نه اینکه بنام اجرای احکام زندگی عمومی مختل گردد ( نامه ۲۵ نهج البلاغه ) ۰
🔹در نگاه کلی اگر حکومت تامین کننده نیازهای طبیعی مردم ؛ پاسدار امنیت و آزادی مردم و سبب گسترش اعتماد و امید به آینده باشد حکومتی است مشروع و قابل دفاع ولی اگر نتیجه حکمرانی گروهی گسترش فقر و نابرابری و ترس و ناامیدی شود حکومتی است نامشروع و غیر قابل دفاع حتی اگر بر سر آن حکومت ابن عباس شهریار قرآن نشسته باشد
البته بحث در این باره مفصل تر از این حرف هاست اما با همین نوشته کوتاه می توان باور کرد که اگر امام اکنون نزد ما حاضر بودند بجای جشن عید غدیر با مجازات سنگین رهبران جمهوری اسلامی مواجه می شدند حتی اگر به آنها یاد آوری می شد که شما با نام همین مرد بزرگ انقلاب کرده اید.