جناب رئیس جمهور محترم
ما به نمایندگی از طرف جامعه دانشگاهیان ایرانی الاصل از شما می خواهیم تلاش های خود را تشدید کنید و هر آنچه در توان دارید انجام دهید. در حالی که ما حملات ۷ اکتبر توسط حماس به غیرنظامیان اسرائیلی را محکوم می کنیم، جنگ جاری اسرائیل در غزه و حمله قابل پیش بینی آن به رفح را به عنوان یک کاتالیزور برای مصائب انسانی در مقیاسی می دانیم که در تاریخ اخیر به ندرت رخ داده است؛ جنگی با نتایج ناگوار، از آشفتگی سیاسی تا افزایش خشونت، و مهم‌تر از همه، افزایش گسترده پناهندگان و آواره شدن میلیون‌ها غیرنظامی بی‌گناه در غزه که در شرایط وخیم زندگی می‌کنند. با توجه به روند ضعیف با پیشرفت اندک یا عدم پیشرفت در آتش بس، ضروری است واشنگتن به عنوان تامین کننده تسلیحات و حامی و حافظ سیاسی دولت اسرائیل از اهرم فشار خود استفاده کند. دولت آمریکا باید فوراً از دولت اسرائیل بخواهد که حملات مرگبار به غیرنظامیان فلسطینی را متوقف کند و اجازه دهد کمک های بشردوستانه حیاتی به منظور تسکین و کاهش گرسنگی و سوء تغذیه وارد غزه شود.
از زمان حمله اسرائیل به غزه، که از پنج ماه پیش آغاز شد، شاهد عبور تلفات فلسطینیان از مرز ۳۱۰۰۰ نفر بوده ایم که دو سوم آنها زن و کودک هستند. مرگ غیرنظامیان و فاجعه انسانی به موضوعاتی تبدیل شده‌اند که نگرانی گسترده‌ای در جهان ایجاد کرده‌اند، همانطور که رای ۱۵۴ کشور به نفع آتش‌بس فوری در موارد متعدد مبین آن است. دعاوی مطرح شده از سوی آفریقای جنوبی در مورد نسل کشی اسرائیل در غزه، که در دیوان بین المللی دادگستری مطرح شد، مبتنی بر شواهد محکم و استدلال قانع کننده است. بسیاری از کشورها، از جمله برخی از متحدان نزدیک ایالات متحده، راه هایی را برای کمک به غیرنظامیان غزه که تحت تهاجم شدید هوایی و زمینی اسرائیل بوده اند، پیشنهاد کرده اند. مرگ بر اثر گرسنگی، سوءتغذیه و کم آبی به عنوان یک روش جنگی در غزه، جان بسیاری از کودکان بی گناه و زنان باردار را در معرض خطر جدی قرار داده است. در حالیکه فقدان و قصور یک تصمیم گیری متعادل و سنجیده در جنگ غزه و پارادوکس سقوط بمب های آمریکا از آسمان بر غزه نتیجه معکوس دارد، ارائه تسلیحات، کمک مالی و حمایت سیاسی از اسرائیل بدون اعمال هیچ گونه فشار بر دستور کار جنگی اسرائیل در غزه از نظر اخلاقی و استراتژیک غیر قابل توجیه است.
حمله زمینی برنامه ریزی شده اسرائیل به رفح، جایی که ۱٫۴ میلیون فلسطینی در آن پناه گرفته اند‐ زیرا از سوی دولت اسرائیل به آنها گفته شده که در آنجا امن خواهند بود‐ به احتمال زیاد منجر به کشتار و خونریزی بی سابقه و مصائب انسانی خواهد شد. مشخص نیست که تخریب غزه و کشتار غیرنظامیان می تواند حماس را متوقف یا مهار کند. واقعیت این است که اسرائیلی‌ها نمی‌توانند به سادگی راه خروج از غزه را بکشند یا آنرا به تصرف خود درآورند و امیدوارند در روزها، هفته‌ها یا ماه‌های آینده به هدف سیاسی خود که ریشه‌کن کردن حماس است دست یابند. یادآوری می کنیم که نزدیک به یک میلیون افغان در جریان مداخله شوروی در دهه ۱۹۸۰ جان باختند، اما مرگ و ویرانی عظیمی که بر افغانستان وارد شد، در پایان نتوانست پیروزی را به ارمغان بیاورد.
ما نویسندگان این نامه، حمایت خود را از آتش بس دائمی به عنوان تنها راه توقف کشتار هزاران غیرنظامی بی گناه دیگر در غزه اعلام می کنیم و خواهان آزادی گروگان ها و زندانیان سیاسی و حل و فصل سیاسی پایدار هستیم. راه حل مناقشه اسرائیل و فلسطین، از نظر ما، سیاسی است نه نظامی. ما از شما می خواهیم که راه حلی قابل اجرا و بلندمدت را برای آشتی دادن امنیت اسرائیل با آرمان های فلسطینی ها برای تشکیل یک کشور، در دستور کار قرار دهید. با این حال و در حال حاضر، حملات به غیرنظامیان باید متوقف شود و محدودیت های کمک رسانی و محاصره غزه باید پایان یابد. ما امیدواریم که شما اقدام فوری و مؤثری برای جلوگیری از طرح دولت اسرائیل برای حمله به رفح، انجام دهید. بار انفعال و رضایت به احتمال زیاد باعث تشدید و حتی دامن زدن به خشونت بیشتر و بی ثباتی سیاسی در منطقه می شود. ایالات متحده می تواند و باید بر دولت نتانیاهو فشار بیاورد تا فوراً درگیری در غزه را کاهش دهد و راهی برای راه حل دو دولتی ترسیم کند. در حال حاضر، حداقل، توقف این خونریزی گامی حیاتی به سوی جستجوی یک راه حل سیاسی خواهد بود.
امضاء کنندگان:
یرواند آبراهامیان (استاد بازنشسته تاریخ، دانشگاه نیویورک)
علی افشاری (دانشگاه جورج واشنگتن)
رضا افشاری (استاد بازنشسته دانشگاه پیس)
فرشته احمدی (دانشگاه گاول، سوئد)
نیکی اخوان (دانشگاه کاتولیک آمریکا)
شاهرخ اخوی (پژوهشگر مستقل)
کاظم علمداری (دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، نورتریج)
صمد جوزف علوی (دانشگاه اسلو)
رضا باوفا (دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
آصف بیات (دانشگاه ایلینوی، اوربانا شمپین)
مازیار بهروز (دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو)
محمد ع. چایچیان (استاد بازنشسته دانشگاه مانت مرسی)
منوچهر دراج (دانشگاه مسیحی تگزاس)
نادر انتصار (استاد بازنشسته دانشگاه آلابامای جنوبی)
آریا فانی (دانشگاه واشنگتن، سیاتل)
منصور فرهنگ (استاد بازنشسته کالج بنینگتون)
بهروز قمری تبریزی (دانشگاه پرینستون)
شهریار غیبی (کالج سینا)
فاطمه حقیقت جو (ابتکار خشونت پرهیزی برای دموکراسی)
احمد کریمی حکاک (استاد بازنشسته دانشگاه مریلند)
غلامحسین ح. همدانی (دانشگاه مارکت، میلواکی)
نادر هاشمی (دانشگاه جرج تاون)
محمد جواهری (کالج سینا)
محمدعلی کدیور (کالج بوستون)
محسن کدیور (دانشگاه دوک)
مهرک کمالی سروستانی (دانشگاه ایالتی اوهایو)
حسین کمالی (دانشگاه بین المللی هارتفورد)
مهران کامروا (دانشگاه جورج تاون-دوحه)
فاطمه کشاورز (دانشگاه مریلند، کالج پارک)
محمود کریمی حکاک (کالج سینا)
احمد خلیلی (استاد بازنشسته، دانشگاه اسلیپری راک پنسیلوانیا)
فرهاد خسروخاور (مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی پاریس)
علی اکبر مهدی (دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، نورتریج)
فرزانه میلانی (دانشگاه ویرجینیا)
علی میرسپاسی (دانشگاه نیویورک)
ولنتاین م. مقدم (دانشگاه نورث ایسترن)
هایده مغیثی (استاد بازنشسته، دانشگاه یورک، تورنتو)
رضا مهاجر (دانشگاه هاوایی)
شادی مختاری (دانشگاه آمریکن – واشنگتن دی سی)
محمود منشی پوری (دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو)
آذر نفیسی (دانشگاه جان هاپکینز)
اعظم نیرومند راد (استاد بازنشسته دانشگاه جورج تاون)
سعید پیوندی (دانشگاه لورن فرانسه)
میثاق پارسا (استاد بازنشسته کالج دارتموث)
نسرین رحیمیه (دانشگاه کالیفرنیا، ارواین)
سعید رهنما (دانشگاه یورک، تورنتو)
احمد صدری (دانشگاه لیک فارست)
محمود صدری (دانشگاه زنان تگزاس)
جواد صالحی اصفهانی (ویرجینیا تک)
مجید شریفی (دانشگاه واشنگتن شرقی)
ایرج سبحانی (دانشگاه‌های پاریس)
بهرام توکلیان (استاد بازنشسته دانشگاه دنیسون)
محمد توکلی طرقی (دانشگاه تورنتو)
نیره توحیدی (استاد بازنشسته، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، نورتریج)
فرزین وحدت (موسسه علوم اجتماعی و علوم انسانی، ماساچوست)