سوم خرداد، ۱۳۶۱، روز آزادسازی خرمشهر پس از ۱۹ ماه اشغال دشمن، روز نمایش هنر جنگ ایرانی توسط یک ارتش ملی بود. هرچند که بخشی از ارتش از هم پاشیده و شمار زیادی از بهترین فرماندهان ارتش و نیروی هوایی ایران توسط انقلابیان اسلامی اعدام شده بودند، ولی باقیمانده ارتش زخمی از خودی، همراه با جوانان دلاور سپاه و داوطلبان بسیج که حتی از آموزش حرفه ای و تجربه نظامی بی بهره بودند و بارها توسط فرماندهان ناکارآمد و بی دانش جنگی سپاه به قتلگاه فرستاده میشدند، با رهبری ارتش سپاه سوم صدام حسین را که یکی از مجهزترین و کارآمدترین در یکی از قدرتمندترین ارتش های جهان بود شکست دادند. ارتش صدام حسین که نه تنها ابرقدرت شوروی را به عنوان پشتیبان داشت، بلکه کشورهایی مانند امریکا، انگلستان، فرانسه و آلمان هم به آن کمکهای تسلیحاتی و اطلاعاتی می دادند و پیوسته جایگاه و تحرکات ارتش ایران و سپاه پاسداران را به آگاهی آنها میرساندند تا راهکارهای جنگی ارتش و نیروی هوایی ایران را خنثی کنند. ارتشی که همچنین همه کشورهای عربی، بجز دو تا، از آن علیه ایران پشتیبانی می کردند.
در برابر این سپاه قدرتمند و روزآمد که از نابسامانی در نیروهای نظامی ایران سوء استفاده کرده به ایران حمله و خرمشهر را تصرف کرده بود، لشگر۹۲ زرهی اهواز قرار داشت. لشگر ۹۲ آسیب زیادی از نابسامانی های سالهای پس از انقلاب دیده بود. فرمانده لشگر و فرمانده تیپ ۱ توسط عوامل انقلابی تیرباران و فرمانده تیپ ۲ آن زندانی و شمار دیگری از افسران باتجربه پراکنده یا مهاجر شده بودند. با نفوذ و دخالت جوانان مارکسیست اسلامی و طرح آنها برای بومی سازی خدمه ارتش، بسیاری از خدمه حرفه ای جنگ افزارهای زرهی مانند تانکهای ام۶۰ و چیفتن از استان خوزستان رانده شده بودند، بطوری که از ۴۸۰ تانک لشگر ۹۲، فقط ۴۰ تانک، به علت عدم رسیدگی و نداشتن خدمه نظامی، آماده خدمت بوند. فرمانهای ضد و نقیض از شخصیت های انقلابی و سیاسی و مذهبی که فاقد دانش نظامی بودند صادر می شد. برای مثال، فرماندهی تیپ ۱ زرهی را به یک افسر مخابرات سپرده بودند، و بهمین علت تلفات سنگینی به آن وارد آمد. سپس سرهنگ شهبازی فرماندهی آن را بر دوش گرفت و به ساماندهی تیپ تانک پرداخت. بطور کلی لشگر ۹۲ زرهی قدرتمند اهواز که صدام حسین از آن بشدت وحشت داشت از هم پاشیده و بهیچوجه آمادگی جنگی نداشت. تیپ تانک با همان شمار کمی تانک که آماده عملیات کرده بودند وارد میدان شد. کمبود خدمه آنقدر شدید بود که خود فرمانده تیپ برای پاک کردن لوله های تانک جهت شلیک مجدد از پیراهنش استفاده میکرد. با واگذاری فرماندهی لشگر به سرهنگ زرهی مسعود منفرد نیاکی در مهرماه ۱۳۵۹، و پس از شهید شدن او به سرهنگ غلامرضا قاسمی (که در سی امین سالگرد نبرد خرمشهر درگذشت) لشگر ۹۲ رو به سامان یافتن گرفت. گردان تانک را سرگرد علی صفوی بر عهده گرفت و حماسه گذر گردان تانک از منطقه رملی و بستن پشت دشمن را آفرید. تیپ یک در یک عملیات شگفت انگیز خود را به پشت مقر فرماندهی و لجیستیکی سپاه ۳ عراق رساند و ارتباط آن را به بدنه قطع کرد.
در عملیات آزادسازی خرمشهر، لشگر ۹۲ زرهی ارتش ایران با یکی از ماندگارترین تاکتیک های جنگی در تاریخ جنگ توانست فرماندهی سپاه دشمن را از پشت محاصره و کل سپاه مقتدر صدام حسین را، با کمک تیپ های پیاده مشهد و سنندج، کماندوهای ارتش، پاسداران و بسیجیان تار و مار نماید. نقشه جنگی ارتش ایران چنان ماهرانه و مبتکرانه و غافگیرانه بود که همه کشورهایی که به صدام حسین کمک می کردند انگشت به دهان ماندند. در این عملیات که ما کمتر از ۶ هزار تن را از دست دادیم، از دشمن ۱۶ هزار تن کشته و ۱۹ هزار تن اسیر شدند.
در آزادسازی خرمشهر، بار دیگر دانش نظامی و هنر جنگی ایرانی و هوشمندی رزمندگان ایران جهان را شگفت زده کرد. تاکتیک جنگی ارتش ملی ایران با پشتیبانی جوانان دلاور سپاه پاسداران و جان برکفان بسیج به جهانیان ثابت کرد که شکستن اراده دفاعی ایرانیان کار آسانی نیست. این هشداری باشد به برخی همسایگان آزمند و گمراه ما تا خود را از این توهم که پشتیبانی سیاسی و نظامی بیگانگان آنها را قدرتمند کرده آزاد کند.
تهران – سوم خرداد ۱۳۹۹خ