در زندانهای ایران حقوق شهروندی زندانیان به راحتی زیر پا گذشته میشود. مواجهه با تبعیض و قانون شکنیهای پی در پی بخش بزرگی از زندگی روزمره آنها شده.
طبقه ماده ۵۲۰ آیین دادرسی کیفری هر زندانی ماهی ۳ روز حق مرخصی دارد. این ماده قانونی برای زندانیان را رعایت نمیشود. در جایی هم که رعایت میشود از قانون خارج شده و مصداق تبعیض است. مثلا به وابستگان دولت سابق یعنی دولت آقای احمدی نژاد که به دلیل جرائم مالی و اختلاس در حبس هستند مرخصیهای طولانی مدت داده شده، یکی از آنها ۵ سال است که به نام مرخصی خارج از زندان است. این در حالی است که در بین زندانیان سیاسی عقیدتی کسانی هستند که نزدیک به ۲۰ سال است حتا یک روز هم به مرخصی نرفته اند.
به دلیل اعتراض به این برخورد تبعیض آمیز مسئولین پدرم از فردا به اعتصاب غذا دست خواهد زد. او این تصمیم را در حالی گرفته است که دادستان تهران که مرجع تصمیم گیرنده در مورد مرخصی زندانیان است قول برخورداری از حق مرخصی نوروزی به وی داده بود. از چند روز پیش که مادرم برای درخواست مرخصی و کارهای اداری در دفتر دادستانی و قبل از آن در دفتر دادیار حضور پیدا کرده بود، امکان ملاقات خانوادهها به وی وجود ندارد. گویی در را به روی خود بسته اند تا چشمشان به دیدار سیمای خانوادههای حق طلب در آستانه ساله نو نیفتد.
دادستان تهران آقای جعفری دولت آبادی با اعمال فراقانونی خود بارها نشان داده که مطیع دستورات حضرات نیروهای امنیتی است.