سی و پنجمین سالگرد تیرباران سیامک زعیم
امروز سی و پنجمین سال اعدام سیامک زعیم به جرم دگراندیشی سیاسی است. سیامک دانش آموخته ممتاز دانشگاه برکلی کالیفرنیا در رشته ریاضییات، و یکی از تیزهوش ترین و آگاهترین و محبوبترین شخصیت های سیاسی چپگرا، رهبر تئوریک اوپوزیسیون کمونیست مستقل در ایران بود که جانش را بخاطر خم نشدن در برابر زور و بیداد جمهوری اسلامی، خودداری از توبه برای نجات از مرک و ایستادگی بر باورهای خود، از دست داد. او نخست از انقلاب ۵۷ پشتیبانی کرده بود، ولی وقتی همه سخنان رهبران انقلاب دروغ و ریاکاری از آب درآمد، در صف مخالفان درآمد. او در چنین روزی، در ۱۳۶۳، پس از تحمل دو سال زندان و شکنجه، با وجود اینکه بعلت عدم مشارکت در مبارزه مسلحانه برخی همرزمانش تنها به زندان ابد محکوم شده بود، در برابر صدها تماشاچی در میدان فوتبال شهر تیرباران شد و در گوری پنهانی دفن گردید.
|
||
مادرش، که پسر بزرگترش هم زندانی شده بود و پسر کوچکترش برای شرکت در تظاهرات دانشجویی برای چهار و نیم سال هنوز در زندان بود، هنگام دریافت لوازم سیامک از زندان اوین در برابر این پرسش دادیار زندان که چرا گریه نمیکنید، پاسخ داده بود که “من هرگز لذت دیدن اشگهایم را به شما بیدادگران نمی دهم.” او سپس برای چهار روز خود را در خلوت اتاق خوابش محبوس کرد و فقط گریست. او هرگز ندانست پسرش را کجا خاک کرده اند و تا آخر عمرش که سال گذشته به پایان رسید با شنیدن نام سیامک اشک میریخت.
چه مرگ باشکوهی سیامک داشت!
کورش زعیم
یکشنبه ۶ بهمن۱۳۹۸
|
تنها مطالب و مقالاتی که با نام جبهه ملی ايران - اروپا درج ميشود، نظرات گردانندگان سايت ميباشد
بازنشر مقالات با ذكر مأخذ آزاد است
بازنشر مقالات با ذكر مأخذ آزاد است