داریوش مجلسی
وی از اینکه جبهه ملی اینچنین سترون گردیده وبرخی با سن بالاحاضربه رها کردن سمتی که دارند نیستند وباچنگ ودندان آن را بهر بهایی نگهداشته اظهار تاسف نموده و معتقد است دراین مورد ارگانی که خودرا فرمانروای کشورمیداند بسیارخوشحال است چون عقیم بودن یک گروه ملی که جزمنافع ایران چیزی دیگردرسرنمی پروراند بدین گونه وشیوه ای که بزرگانش درپی گرفته اند برایشان ایده آل مینماید و به همین دلیل شخصی چون کورش زعیم را برنمی تابند که همه زندگیش را درگرو آرمانش گذاشته وجزحق نمی گوید و او هم نیز بهمین دلیل بعنوان وکیل مدافع وی بحمایت از زعیم برخاسته. زمان کوتاهی هم، برای دفاع از زعیم، نسرین ستوده را در کنار خود داشت که قاضی صلواتی از ورود او بدادگاه خودداری نمود و بعدا هم وکالتش دچار تعلیق گردید.
گیتی پورفاضل:
مادر من در جوانی مدت کوتاهی در مکتب صدیقه دولت آبادی از پیشروان نهضت زنان در ایران تعلیم دیده بود و خودم هم یکسال در تهران در خانه او زندگی میکردم. او از جمله اولین زنانی بود که رضاشاه آنان را برای تحصیل بفرانسه اعزام نمود. خصایصی را که در او دیده بودم هم اکنون در زنان مبارز کشورمان مانند نسرین ستوده، گیتی پورفاضل، سیمین بهبهانی در زمان حیاتش و تعدادی دیگر نیز مشاهده میکنم منتها منطبق با جو، شرایط و خصوصیات امروز جامعه مان. وقتی گیتی پور فاضل را، از راه دور، بهتر شناختم خوشحال شدم که نسل صدیقه دولت آبادی، بانو تربیت و سایر همنوعانشان نه تنها منقرض نشده بلکه در ترکیب جدیدی در وجود پورفاضلها و ستوده ها اظهار وجود میکند
بسیاری ازما از زندگی، ایده ها و آرمانهای گیتی پورفاضل بسیار کم میدانیم. از او خواهش کردیم شمه کوتاهی را برای ما بروی کاغذ بیاورد و ما را با ناشناخته های زندگی پر افتخارش آشنا کند که خلاصه بسیار مختصری را در سطور پائین ملاحظه مینمائید:
” دریک خانواده لاییک به دنیا آمدم که پدرم نه دین را، بلکه تنها ارزشهای انسانی را راهکاری برای اعتلای یک جامعه میدانست واین اندیشه را به فرزنداتش نیز منتقل کرد .
ازآغازبا این شورش بزرگ که مردم ناآگاه ایران با دسیسه خارجی به راه انداختندهرگز کنارنیامدم چون به راحتی آینده را با وجود اینکه تازه درسال ۵۶ پروانه وکالتم را گرفته بودم پیش بینی میکردم وبعنوان یک وکیل جوان که با قوانین آشناست برای بیت رهبری نامه مینوشتم که دو واژه جمهوری که به معنی مردمسالاریست با اسلام که حاکمیت احکام اسلامی را بی کم وکاست می طلبد نمیتوانند کنارهم بنشینند بلکه رودرروی هم قراردارند ودرهمین راستا درکنگره سراسری وکلای دادگستری که شادروان نزیه درسال ۵۹ برپا کرد تنها زن وکیلی بودم که سخنرانی کردم وقوانین اسلامی را بخصوص درمورد زنان به چالش کشیدم و درپایان ازشادروان مصدق بعنوان مرد دلیری که امپراتوری انگلستان را به زانو درآورد تجلیل کردم که درروز نامه های آن زمان بازتاب یافت ، مرتب جُستارهایم درمجله ها به ویژه مجله امید ایران به چاپ می رسید که آن زمان آقای علیرضا نوری زاده سردبیرش بودند وگاهی ازتندی نوشته هایم نگران می شدند ، بهر روی تاجایی که درتوان داشتم نوشتم وگفتم که البته تاوانش را دادم چون ازسال ۶۲ که انجمنهای اسلامی در همه ارگانها وسازمانها تشکیل شد پروانه وکالتم را آقای محمد گیلانی بعنوان این که صلاحیت وکالت ندارم بدون هیچ محاکمه ای با ۵۶ تن از وکلای دیگربه گناه اعتراض به کارکرد نادرست انقلابیون لغو کرد بی آن که کنشگری درگروه و دسته سیاسی باشم یعنی تنها به جرم گفتن و نوشتن کارم را ازدست دادم اگرچه بازهم ازپای ننشستم ودرسمینارها وهمایشهای داخلی وخارجی که دعوت میشدم گفتنیهارا می گفتم ومینوشتم که شمارششان ازحوصله خارج است .
درسال ۷۶ که انتخابات کانون وکلاانجام شد رئیس کانون درخواست رسیدگی به پرونده های مارا کرد که بیشترینمان بیگناه تشخیص وپروانه هایمان مسترد گردید اما من هرگز ازراهی که برگزیده بودم بازنگشتم وهمچنان بعنوان یک معترض به قوانینی که با روزگارمان ناسازاست ومربوط به دوران اسب وشتراست نه موشک وجت، تاکنون راه را ادامه داده ام واز سال ۸۶ با پذیرش پرونده های سیاسی بی شماری که انقلابیون آنهارا عقیدتی وامنیتی میگویند رسالتم راانجام داده وبسیاری راازچوبه داررهانیده ام وهرگز درنای وکرنا هم ندمیده ام، نه پشتیبانی داشته ام ونه باگروه ودسته ای همکاری کرده ام وتنها با آرمانهای ملیون دَمخوربوده وهستم وهرگاه درمورد دوزمان پیش وپس ازانقلاب به داوری نشسته ام دادگرانه به قضاوت نشسته ام، درستیها ونادرستیهارا بی غرض بازگفته ام .
درراستای کارهایی که انجام داده ام نیزتنها اتکایم پاهایم بوده اند که همچون ستونی دردویدنها و همچنین دستهایم درنوشتنها وزبانی که جزبه حقیقت بازنشده وسری که سرافرازانه بالا گرفته شده وازهیچ کس وهیچ چیزی نترسیده است ، سخن حق را گفته وخواهم گفت وداغ ودرفش هم مرا از راهی که برگزیده ام بازنخواهد گردانید.
با پوزش ازاین که برای خواندن نوشته ام چند دَمی از وقتتان را گرفتم ، پایداروپیروز درآرمانتان باشید ”
گیتی پورفاضل