▪️شنیدم دانشمندانی در ممالک متمدنه سابق کشف‌الاکشافی کردند که ماسک اصلاً چیز بیخودی ست و نه تنها موجب حفاظت در برابر کرونا نمیشود که حتی ثابت کردند ماسک زدن ریسک کرونا را افزایش هم میدهد!
چه آفرین که آخرین علم روز را به کار می‌بندید خیلی هم خوب…
گیرم که نخواهم به بحث علمی منافذ میکرونی بافت الیاف ماسکها وارد شوم…
به منافذ متخلخل یک خرده فرهنگی ورود میکنم…
نتایج رفتار اجتماعی کدام ملل را دارید به کدام ملل تعمیم میدهید؟
اگر بهداشت را یک رفتار فرهنگی تصور کنیم، ماسک یک پرچم قرمز خطر عریان است پیش روی چشم خوابزدگانی که فکر میکنند همه چی آرومه!
اینکه شمای خواب‌آلوده به کوچه که میرسید ببینید عده‌ای انسان بیگناه با زبان ماسک اعلام میکنند؛
میخواهم زنده بمانم مراقب باشید، مراعات کنید؛
ساده ترین پیام اجتماعی ست…
چرا همکاری انسانها در نشان و پرچم را جدی و کارآمد نمی‌بینیم؟
ما که تخصص در نشان و آرایه‌بندی داریم در بیان مقاصد بگذاریم ماسک پیام بهداشت اجتماعی فرد به فرد باشد…
ماسک موثر باشد یا نباشد در یک فرهنگ لیسندگی تلاش میکند، آدمها همدیگر را که می‌بینند از گردن بغل نکنند و از روی ماسک نبوسند!
ماسک در فرهنگ تف و عطسه‌های خودمانی تلاش میکند که بگوید من نمیخواهم خیس احساس کلام تو باشم و اگر میشود صادرات محصول چشایی و تراوش زبانی‌ت به صورت من نباشد؛
چه کرونا هوابرد باشد چه نباشد،
تف نورد است!
اینکه ماسک در فرهنگ دست چرکه‌ها، کمک میکند دست کسی به دهان‌ش نرسد یعنی ماسک رفتار بهداشتی ست ولو پارچه جوراب باشد یا سینه‌بندی بی‌تاب!
ما درک درستی از سمبل‌ها نداریم و کارآیی علمی را با کارآمدی اجتماعی اشتباهی گرفته‌ایم…
پند مولوی را یادم هست به چوپانی که به سبک خودش ذکر خدایا میگفت، گفت به شیوه نماز من به تلفظ حلقی دعا اقامه کن…
و خدا گفت…
بگذار بنده من به زبان خودش با من حرف بزند…
اینکه ماسک استاندارد میتوانید تهیه کنید و آموزش روش صحیح استفاده را بدهید من هم بنده لب و دهان آموزگار شما هستم؛
اما
بگذارید حالا که ملتی که تا دیروز آستین‌شان دماغ پاکن‌شان بود حداقل به دستمال آرنجی ارتقاء پیدا کنند…
ماسک طبی سه لایه ندارید و گران است و یا هرچه بگذارید ماسک زدن به یک خرده فرهنگ مبدل شود…
به مردم بگویید ماسک طبی کم است برای کادر درمان بگذارید بماند…
بگذارید همین ماسکهای مامان دوز را آشپز و نانوا و اغذیه‌چی من بزند…
بگذارید کرونا هوابرد و ایر برن نباشد که نباشد…
بگذارید حالا که فرصتی هست مردم ما بهداشت را تمرین کنند و از مردم نخواهیم ولاالضالین را به پشت کام بچسبانند…
ماسک میزدم
ماسک میزنم
حتی ماسکی که مادرم با کرباس چارقد ننه‌جانم بدوزد…
میدانید
چرا؟
ماسک امروز یک هشدار بهداشتی صامت است.
ماسک امروز به زیاده‌گوی نفهم میفهماند که کرونا روی حرف سوار میشود و اگر تا دیروز زخم زبان به دل میزد امروز زخم دهان به ریه میزند!
با خرده فرهنگهای حداقلی دانشمندانه برخورد نکنیم و اگر بلدیم ماسک استاندارد تهیه کنیم و در اختیار مردمی که در حال آپدیت فرهنگ بهداشتی هستند، بگذاریم تا ارتقاء فرهنگ بهداشتی از لیسندگی به آداب علمی نزدیک شود.
اگر ذکر مضار چیزی اثر داشت سیگار از لب پزشکان می‌افتاد و نیفتاد زیرا کسی که در خیابانهای ما راه میرود از قلیان اگزوز ایران‌خودروی ما کام به کام میگیرد پس شما نگران بی‌اثری کاتالیست ماسک نباشید اگر نگران اگزوز خودروی ملی‌تان نبودید.
اینکه ماسک به اندازه کافی نداریم را به مردم صادقانه بگوییم و بگوییم ماسک استاندارد بسازند و تولید کنند نه اینکه با مقاله علمی ثابت کنیم کسی در ینگه استریل دنیا ثابت کرد پارتیکل یک میکرونی از سه میکرون رد میشود…
بگذاریم مردم ماسک بزنند یا نزنند اما
کمک کنیم فری دست‌چرکه از فرهنگ کثیف و گل‌آلود به نظافتی که من‌الایمان است سلامی دوباره کند…
این بود که ماسک میزدم
ماسک میزنم
ولو دستمال آشپزخانه مادرجان باشد!!!
شما هم #ماسک بزنید، گناه‌ش پای من….
۹۹/۱/۱۵
کانال صدای حقوق بالینی