حافظ: صحبـت حـُکّام، ظلمـت شـب یلداست
نور زخورشید جوی، بو که برآید
زرتشت: من برای نبرد با تاریکی شمشیر نمی کشم، چراغ می افروزم

همه جشنهاى ایرانیان جشنهاى میترائى و دهقانى است ، تمام این آئین ها و جشن ها بخاطر سپاس از ( خور ، خورشید و یا مهر ) است. جشن یلدا یا شب چله ، بلند ترین شب سال است و از روز نخست ما ه دى بر زمان تابش نور خورشید افزوده مى شود ، یلدا انقلاب زمستان نیز نامیده مى شود.
در شب یلدا که بلند ترین شب در نیم کره شمالى است ایرانیان به رسم آیین هاى کهن میترائى گرد هم مى آیند و از زمان غروب خورشید تا بر آمدن دوباره خورشید در روز نخست زمستان به شادى مى پردازند و میوه هائى که سمبل هاى خورشید هستند مانند ” أنار – هندوانه و سنجد ” همراه با شیرینى هاى خانگى و غذاهاى ایرانى سفره رنگین یلداى ایرانیان را تزئین مى نماید و جشن و پایکوبى تا بامداد ادامه دارد.
پس از گذشت ٩٠ روز و یا کمى بیشتر جشن میترائى بهار ( نوروز) روز نخست فروردین فرا مى رسد که روز و شب برابر مى شود و نوزائى طبیعت آغاز مى گردد و کشاورزان به دانه افشانى و کشت روى مى آورند، سپس جشن هاى میترائى سده فرامى رسد که دانه ها و میوه ها رسیده مى شوند و خورشید با تمام نیرو در خدمت همه موجودات زنده قرار دارد و فصل درو و برداشت آغاز مى شود تا به جشن مهرگان مى رسیم که زمان خرمن کشى و انبار کردن غلات و میوه ها ست و از این زمان به بعد تا یلدا گرما و انرژى خورشیدى و زمان تابش خورشید کم و کمتر مى شود تا دو باره به یلدا مى رسیم.
برآیند انرژى خورشیدى و کوشش دهقانان و کشاورزان رفاه و آسایش را براى باشندگان روى زمین فراهم مى آورد و بر ما هر آینه وظیفه است تا با برپائى جشن ها و آئین هاى میترائى ایرانى سپاس گزار خورشید و کشاورزان باشیم.
بى دلیل نیست که حماسه سراى نامى استاد سخن فردوسى توسى چنین مى سراید:
به دهقان آزاده از ما درود به گیتى در خرمى او گشود
در پایان جشن یلدا را به تمام ایرانیان آزاده شادباش مى گویم و براى همه آرزوى زندگى شاد و رفاه خورشیدى دارم.
کاووس ارجمند شهروند افتخارى شهر حماسه ( کوبانى)