تورق صفحات تاریخ بارها و بارها مبارزات زنان ایران را نشان می دهد؛ در جنبش تنباکو این زنان بودند که روحانیون مرتجع را هنگام قرارداد رژی از منابر پایین آوردند، در برابر خانهی نجم آبادی و در شورش شهری میدان داری کردند. در تبریز به رغم آغاز اعتراض توسط تجار، زینب پاشا و دیگر زنان همراهش بار قیام را بر دوش کشیدند. در جنبش مشروطه شب نامه نوشتند و تحصن کردند و در لباس مردان جنگیدند. در انقلاب ۵۷، در جنگ هشت ساله چه در جبهه ها و چه در پشت جبهه ها نقشی غیرقابل انکار داشتند و در اعتراضات سال ۸۸ در خطوط اول بودند ولی دیده نشدند.
این بار نیز حکومت جمهوری اسلامی نمی خواهد زنان را ببیند، چنانکه خبرگزاری العالم وابسته به حکومت می نویسد: « خودنمایی حضور زنان به عنوان لیدر اغتشاشات در جریانات اخیر، نشان می دهد برخی از این افراد با همراهی ضد انقلاب و به قصد آشوب وارد کشور شده اند.»
حکومتِ ضد زن نمی تواند انکار کند که این بار نیز زنان به خیابان ها آمده اند، زنانی از داخل ایران و ایرانی و نه وارداتی، زنانی آزاده با تمام شور وعشق به ایران. اگر حکومت بخواهد حضور چشمگیر زنان را در خیابان به “ضد انقلاب” و سوء استفاده از زنان نسبت دهد باید بداند که تنها تفکر مردسالارانه خودش است که زنان را ابژه و دست مایه سوء استفاده می داند و آنان را چونان سوبژه خود رأیی برسمیت نمی شناسد.
حکومتی که حتی اعتراض و خشمگین بودن را حق بلامنازع مردان می دانست و این را نیز از زنان سلب کرده بود باید بداند که این اتفاق فرازمینی نیست و این صدای زنان همین سرزمین است. صدای زنانی که با همراهی مردان فارغ از هر نوع جنسیتی فریاد آزادی و رهایی سرداده و دیوارهای ظلم و جور را بر سر صاحبان آن آوار کردهاند و جبهه دروغین ستمگر را تسلیم سنگر خود نموده اند.
حکومتی که در طی سال های اخیر با افزایش بازداشت زنان و دادن احکام سنگین به آنها و سخت تر کردن شرایط نگهداری زنان در زندان، هر بار این پیام را داده بود که تاب تغییر در کلیشه های جنسیتی را ندارد و حضور موثر زنان و فعالیت های آنان را در عرصه کنشگری برنمی تابد و هر بار به هر بهانه ای آنان را تحت فشار مضاعف قرار داده بود باید بداند که هیچ قدرتی و هیچ فشاری نمی تواند صدای این زنان را خاموش کند. مرگ، گلوله، شکنجه، بازداشت ابزارهایی هستند که دیگر در مقابل شجاعت و استقامت زنان و دختران این سرزمین، ناچیز و کم ارزش به شمار می آیند.
زن زندگی آزادی
پاینده ایران
گروه زنان جبهه ملی ایران سامان ششم
پنجشنبه، ۵ آبان ١۴٠١ – ۲۸ اکتبر ٢٠٢٢