(پاریس ـ ژنو) ـ وکیل حقوق بشری دکتر محمد سیفزاده، پس از تحملِ حدود پنج سال زندان، سرانجام روز ۲۰ اسفند ۱۳۹۴ آزاد شد. برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر ـ برنامهی مشترک فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه ـ از آزادی او استقبال میکند.
آقای محمد سیفزاده عضو بنیانگذار کانون مدافعان حقوق بشر است. آزادی او در نتیجهی اجرای مقررات قانون مجازات اسلامی اصلاح شده در سال ۱۳۹۲ است که بر اساس آن زندانیانی که به اتهامهای مختلف محاکمه و به چند حکم محکوم میشوند، فقط بایستی سنگینترین مجازات را تحمل کنند.
آقای سیفزاده در تاریخ ۸ آبان ۱۳۸۹ به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق تأسیس کانون مدافعان حقوق بشر و «تبلیغ علیه نظام» از طریق مصاحبه با رسانههای خارجی، به ۹ سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از اشتغال به حرفهی وکالت محکوم شد. وی سپس در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۰ دستگیر شد، اما حکم زندان او در مرحلهی استیناف به دو سال کاهش یافت.
در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۹۱، آقای سیفزاده که حکم زندان خود را میگذراند، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به شش سال زندان محکوم شد که در تجدید نظر نیز تأیید شد. این حکم تازه در پی محاکمهی آقای سیفزاده بهخاطر نوشتن نامهای سرگشاده به رئیس جمهور پیشین خاتمی صادر شد. در این نامه به تاریخ ۳۰ تیر ۱۳۹۰، او با تشریح نقض گستردهی قانون در قوهی قضاییه اظهار کرده بود که هیچ راه حلی به جز انحلال نهادهای غیرقانونی مثل دادگاه انقلاب اسلامی و دادگاه ویژهی روحانیت و اصلاح ساختار قوهی قضاییه وجود ندارد. [۱]
برنامهی نظارت در مورد آقای سیفزاده به گروه تحقیق دربارهی حبسهای خودسرانهی سازمان ملل شکایت کرده و خواهان صدور رأی دربارهی خودسرانه بودن حبس او شده بود.
برنامهی نظارت یادآوری میکند که آقای سیفزاده در زندان مورد آزارهای قضایی و اجرایی قرار داشته است و از دولتمردان ایران میخواهد به تعقیب و آزار او پایان دهند و در گام اول در این زمینه محرومیت او از اشتغال به وکالت را لغو کنند.
به علاوه، برنامهی نظارت با تأکید از دولتمردان ایران میخواهد تمام زندانیان عقیدتی و مدافعان حقوق بشر در ایران را فوری و بدون قیدوشرط آزاد کنند، از جمله: آقایان عبدالفتاح سلطانی، محمد صدیق کبودوند [۲]، و رضا شهابی زکریا، خانم نرگس محمدی و خانم بهاره هدایت.
برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر در سال ۱۹۹۷ به صورت برنامهی مشترک فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه ایجاد شد. هدف این برنامه مداخله در موارد سرکوب مدافعان حقوق بشر، جلوگیری از این سرکوب و چاره جویی در بارهی آن است.