آنها همیشه پیش دار بوده و هستند و البته که خواهند بود.
ما مردانِ مغرور و تمامیت خواه و همیشه سرکوبگر ، غیر خودمان را نادیده گرفتیم و متاسفانه همچنان بر چنین سَبیل خطایی مداومت می ورزیم.
امیدوارم آنها که همه دار و ندارمان را از قبیل عزت ، شرف ، آبرو و بالندگی مدیون شان هستیم ، ما و اسلاف ما را ببخشند و اگر توانستند تا فراموش هم کنند ، نیست جز لطف و کَرَم شان..
آری ، واقعیت لخت و عور و عریان جز این نبوده و نیست و نخواهد بود که ما مردان ، هِجّی کردن آزادگی را از آغوش مادرانمان و استقامت و پایدارای را از همسرانمان و دلدادگی و عاشقی را از خواهران و دختران مان و حافظه مبارزه ای شریف و با تمام وجود مان را از جهت ماندن و “نَه” گفتن به شب پرستان هر آینه از مادر بزرگان مان آموخته ایم و اما در کمال بی انصافی و ناروایی همه این آموخته ها را فراموش کرده ایم.
ما عامدانه (البته که امیدوارم از سر سهو و اهمال بوده باشد )،فراموش کردیم که اگر هر چه بوده ایم و هستیم و احتمالاً خواهیم بود هر آنچه رقم زده ایم و یحتمل رقم خواهیم زد،
نبوده و نیست جز مُستظهر به عشق و مِهر توام با سختی پولادین زنان سرزمین مان.
از این رو من امیرسالار_داودی وکیل دادگستری در حد و اندازه و سهم خودم ،سپر انداخته و در برابر همه زنان سرزمینم سر تعظیم فرود می آورم.
۲۲ تیر ۱۴۰۱