رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی ایران به تندی از سیاست پنهانکاری در روبرو نشدن با ورزشکاران اسرائیلی در میادین بینالمللی ورزشی انتقاد کرده و درباره پیامدهای آن هشدار داده است.
آقای خادم امروز دوشنبه ۳۰ بهمن به خبرنگاران گفت که اگر سیاست ایران به رسمیت نشناختن اسرائیل و روبرو نشدن با ورزشکاران آن است، “پس پنهانی به حریف پیشین باختن و برای تهیه گواهی بیماری یا ضربخوردگی، به درمانگاهها و پزشکان در خارج از کشور مراجعه کردن چه معنایی دارد؟”
اشاره آقای خادم به وقایعی است که به محرومیت موقت علیرضا کریمی، کشتیگیر ایرانی و حمیدرضا جمشیدی، مربی او از سوی اتحادیه جهانی کشتی منجر شد.
حدود چهار ماه پیش علیرضا کریمی، در مسابقات کشتی زیر ۲۳ سال جهان در لهستان در حالی که از حریف روس جلو بود، به دستور مربیاش باخت تا در دور بعد با حریف اسرائیلی روبرو نشود. اتحادیه جهانی کشتی به دلیل باخت عامدانه، کشتیگیر و مربی را به ترتیب شش ماه و دو سال از مسابقات بینالمللی محروم کرد.
نمایندگان ورزش ایران بر اساس سیاستی اعلامنشده از روبرو شدن با ورزشکاران اسرائیلی پرهیز میکنند و تلاش میکنند برای پیشگیری از جریمه، با مطرح کردن بهانههای مختلف مانند آسیبدیدگی و مشکلات پزشکی در مقابل آنها به میدان نروند. اما این بار انتشار فیلم کشتی آقای کریمی با حریف روس که مربی به وضوح او را تشویق به باخت میکرد، باعث مطرح شدن موضوع دراتحادیه جهانی و در نهایت محرومیت آنها شد.
رسول خادم امروز گفته است که با اتفاقی که در جریان کشتی علیرضا کریمی در لهستان افتاد، “دیگر نمیتوانیم گواهی پزشک تهیه کنیم. دیگر نمیتوانیم به حریف پیشین ببازیم. باید با رفتاری صادقانه، در مواجهه با حریف رژیم اشغالگر قدس (اسرائیل)، براساس سیاستهای ابلاغی کشورمان، رسما از رویارویی با آنها خودداری ورزیم و صادقانه تبعات ناشی از آن را بپذیریم.”
رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی، دیروز هم در نامهای به نایب رئیس فدراسیون، با اشاره به وقایع ماههای اخیر و فشار بر فدراسیون کشتی خواهان کنارهگیری خود از هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی به دلیل “تنش های مدام ناشی از تفاوت افکار” شده بود. او امروز هم گفت که دیگر نمیتواند عضو اتحادیه جهانی کشتی باشد.
آقای خادم به صراحت خطاب به سیاستگذاران گفته: “اگر قرار است عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس اصل باشد، پس چرا باید زمین و آسمان را به هم دوخت و هرآنچه داشت هزینه کرد تا بتوان با توجیه چرایی موضوع عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر قدس، برای نهادهای بینالمللی، که به لطف ارسال فوری تمامی اخبار از داخل کشور، مستنداتی بیش از ما در اختیار دارند، از تعلیق گریخت؟”
رئیس فدراسیون کشتی گفته است که در جریان مذاکرات با اتحادیه جهانی برای جلوگیری از محرومیت کامل کشتی ایران، این فدراسیون تمام “اندوخته حاصل از مناسبات بینالمللی” خود را به جای کمک به بهبود شرایط کشتی کشور، هزینه “خواهش برای تعلیق نشدن کشتی ایران” کرده است.
او از مسئولانی که درباره سیاست پنهانکاری درباره روبرو نشدن با ورزشکاران اسرائیلی تصمیمگیری میکنند به شدت انتقاد کرده و گفته است که این افراد “نه تنها کوچکترین نقشی در کمک به ورزشکار، مربی و فدراسیون مربوطه ندارند، بلکه کلا آن قدر عقب میایستند که اصلا دیده نشوند.”
بخشهایی از انتقادات رسول خادم از زبان او:
- “از تیرماه ٩٧ تا حدود مهرماه ۹۷، کشتی ایران ٨ مسابقه جهانی در رده های سنی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان در رشته های آزاد و فرنگی پیش رو دارد. در تمامی این ٨ مسابقه، تیم های کشتی رژیم اشغالگر قدس حضور دارند و کشتی گیران آن ها رقابت می کنند… هیچ ‘سحری ‘ هم بلد نیستیم تا قرعه ها را تغییر دهیم. اگر توان مردانه ایستادن پای اعتقادات و تصمیماتتان را ندارید، حداقل آزادگی کنید و پای کشتی گیر و مربی اش بایستید. بگذارید بدون منت کشی از دیگران، با حفظ عزت، صادقانه تعلیق شویم. و یا اگر معتقد نیستید، حداقل حرف جدیدی بزنید.”
- “من دیگر نمیتوانم عضو اتحادیهای جهانی باشم که مجبورم به جای حضور با عزت و مقتدر در دفاع از حقوق کشتی ایران و کمک به توسعه کشتی در دنیا، با خواهش و تمنا، متقاضی چشمپوشی از رویدادی شوم که قهرمان ملی مردمم، با تبعیت از سیاستهای ابلاغی کشورش، صادقانه از موفقیتش چشم میپوشد و تعمدا میبازد… اما مسئولانش به جای حضور مستقیم و پاسخگویی در برابر سوالات و هیجانات مردم، کشتیگیر، مربی و فدراسیون را سیبل می کنند و کار را به جایی میرسانند که از فدراسیون کشتی به عنوان مسئول فن و بند کشتی، بازخواست شود که چرا با استفاده از ظرفیت های دیپلماسی خود نمیتواند مسئله رژیم صهیونیستی را در مجامع بینالمللی حل و فصل کند!”
- “پس از چنین اتفاقاتی فدراسیون کشتی در داخل کشور از سوی مراجع مسئول، با خط و خطوط دادن به برخی رسانهها چوب میخورد که چرا کشتیگیرت قرعهاش با کشتیگیر رژیم صهیونیستی افتاده و فدراسیون نتوانسته است با کمک از الهامات غیبی، این مسئله را قبل از قرعهکشی حل کند. یا اینکه اصلا فدراسیون چرا کشتیگیرش را به مسابقات جهانی که در آن رژیم اشغالگر قدس شرکت میکند برده است؟ گویا مسابقات جهانی دیگری هم هست که بدون رژیم اشغالگر قدس برگزار میشود. فدراسیون و کشتیگیرش باید چوب بخورند تا کسانی که مسئولیت دارند و باید سینه ستبر کنند و پاسخگوی افکار عمومی و هیجانات اجتماعی باشند، دیده نشوند. سیاسی کاری تا کجا؟”