بیست تشکل مستقل صنفی و مدنی ایران که در حوزههای زنان، معلمان، دانشجوئی، کارگری، بازنشستگان و حقوق بشر فعالیت میکنند، در چهل و چهارمین سالروز انقلاب پنجاه و هفت در منشوری مطالبات حداقلی خود را اعلام کردند. منشور فوق به گسیخته شدن شیرازه کشور در حوزه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پرداخته و اعلام کرده است: “کشور به چنان گردابی از بحران و از هم گسیختگی فرو رفته است که هیچ چشمانداز روشن و قابل حصولی را نمیتوان برای پایان دادن به آن در چهارچوب روبنای سیاسی موجود متصور بود”. به نظر آن ها جنبش “زن، زندگی، آزادی” از پنج ماه پیش در مصافی تاریخی و تعیین کننده برای خاتمه دادن به شرایط ضدانسانی به میدان آمده تا “بر تاریخ یکصد سال عقبماندگی و در حاشیه ماندن آرمان برپایی جامعهای مدرن و مرفه و آزاد در ایران، نقطه پایانی بگذارند.”
تشکل های امضاکننده بیانیه ضمن تاکید بر تمرکز بر اتحاد و بههمپیوستگی جنبشهای اجتماعی و مطالباتی و تمرکز بر مبارزه برای پایان دادن به وضعیت ضدانسانی و ویرانگر موجود، خواست های دوازده گانه را به عنوان خواستهای حداقلی برای “پی افکنی ساختمان جامعهای نوین و مدرن و انسانی در کشور” مطرح کرده اند. اولین خواست آن ها آزادی فوری و بیقید و شرط همه زندانیان سیاسی، منع جرمانگاری فعالیت سیاسی و صنفی و مدنی و محاکمه علنی آمرین و عاملین سرکوب اعتراضات مردمی است. در سایر ماده ها، مطالبات مردم ایران در حوزه های مختلف بیان شده است. از جمله: بر چیده شدن ارگانهای سرکوب تا پایان دادن به تخریبهای زیست محیطی و ممنوعیت کار کودکان و تامین زندگی و آموزش آنان جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده.
آنها به درستی بیان کردند که جنبش انقلابی زن، زندگی و آزادی باز نخواهد ایستاد و در مسیری پر فراز و نشیب در نهایت ابرجنبشی را پدید میآورد که «برای همیشه به شکلگیری هرگونه قدرت از بالا پایان داده و سرآغاز انقلابی اجتماعی، مدرن و انسانی برای رهائی مردم از همه اشکال ستم، تبعیض، استثمارف استبداد و دیکتاتوری شود».
با انتشار این منشور، صدای رسا و مهم دیگری از داخل کشور برخاسته است. صدای تشکل های صنفی و مدنی که با وجود سرکوب و زندانی کردن فعالین آن ها، توانستنه اند. محورهای کلی مطالبات خود را تدوین و منتشر کنند و با جنبشی که پنج ماه است پایه های حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی را به لرزه در آورده، در مقابل سرکوب سنگین حکومت ایستاده و به اشکال مختلف به اعتراضات خود ادامه داده، هم بسته شود. بی تردید این همبستگی، جنبش انقلابی را تقویت کرده و موج بعدی اعتراضات با ابعاد و شدت بیشتری بروز خواهد یافت.
ما امضا کنندگان این اعلامیه به عنوان احزاب و سازمان های جمهوری خواه سکولار دموکرات از برآمد مشترک بیست تشکل صنفی و مدنی و هم پیوندی آن ها با هم استقبال کرده و آن را گامی بس مهم برای همبستگی نیروهای جامعه مدنی و مطالبهمحور با جنبش انقلابی می دانیم. ما ضمن تاکید بر تحقق خواست های آن ها، امیدواریم صداهای برحاسته از داخل کشور هر چه بیشتر تقویت شده و به شکل گیری ثقلی از نیروهای جمهوری خواه سکولار دموکرات در داخل و خارج از کشور کمک کند.
هیئتهای اجرایی ـ سیاسی
اتحاد جمهوری خواهان ایران
جبهه ملی ایران ـ اروپا
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
همبستگی جمهوری خواهان ایران
۲۷ بهمن ۱۴۰۱ (۱۶ش فوریه ۲۰۲۳)