این نامه به امضای ۱۰۱(احسان مهرابی اردوان روزبه ارشاد علیجانی افشین امیرشاهی امیرحسین مصلی آرش بهمنی آیدا قجر… ) روزنامه‌نگار داخل و خارج ایران رسیده و در آن نسبت به «بی‌عملی و بی‌تفاوتی مسوولان قضایی و انتظامی» در برابر «تهدید علنی امنیت جانی» احمد زیدآبادی اعتراض شده است.
در این نامه آمده است: «آن چه این روزها بر احمد زیدآبادی می‌گذرد٬ یادآور این واقعیت است که متاسفانه نه تنها زندانی سیاسی و عقیدتی در زندان‌های ایران حضور دارد بلکه روزنامه‌نگاری پس از طی مدت محکومیت٬ به تبعید فرستاده شده٬ حق ابراز نظر و عقیده تا آخر عمر از او سلب شده و در غیاب واکنش لازم امنیت روحی و جانی‌اش تهدید می‌شود.»
روزنامه‌نگاران امضا کننده این نامه با اشاره به احکام احمد زیدآبادی تاکید کرده‌اند که براساس قانون مجازات اسلامی «مجازات تکمیلی اعم از محرومیت و تبعید» نمی‌تواند در مجموع «بیش از ۲ سال» باشد و مراجع قضایی موظف به بازبینی و اصلاح حکم صادر شده برای احمد زیدآبادی هستند.
در بخش دیگری از این نامه آورده شده است: «ما روزنامه‌نگاران امضا کننده این نامه ضمن یادآوری ایرادات قانونی حکم صادر شده٬ نسبت به بی‌عملی و بی‌تفاوتی مسئولان قضایی و انتظامی در برابر تهدید علنی امنیت جانی احمد زیدآبادی٬ نگران و معترضیم و خواستار اقدامی فوری برای تضمین امنیت این روزنامه‌نگار تبعیدی هستیم.»
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار و دبیرکل سازمان دانش‌آموختگان ایران اسلامی، بعد از انتخابات ریاست جمهوری در روز ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ بازداشت شد.
او بعدها پس از هفته‌ها حبس انفرادی، در دادگاه‌های موسوم به «کودتای مخملی» محاکمه شد و در آذر‌ماه سال ۸۸ از سوی دادگاه انقلاب به شش سال زندان، پنج سال تبعید در گناباد و همچنین محرومیت مادام‌العمر از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی محکوم شد.
این عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، روز ۳۱ اردیبهشت، با پایان دوره زندان خود از زندان رجایی‌شهر کرج مستقیم و با هزینه شخصی به شهر گناباد فرستاده شد تا دوره پنج ساله تبعید خود را در آن شهر بگذراند.
آقای زیدآبادی در سال ۱۳۷۹ نیز به جرم تبلیغ علیه نظام، تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه نظام ۱۳ ماه را در زندان به سر برده بود.
این روزنامه‌نگار، در سال ۲۰۰۹ میلادی جایزه قلم زرین آزادی را از انجمن جهانی روزنامه‌ها و ناشران خبر به خود اختصاص داد.
کلمه