درباره ستم مضاعفی که سالهاست بر قومیتهای مختلف ایران بویژه کردها میرود در مناسبتهای مختلف بحث و گفتوگو میشود. موضوعی که اما کمتر به آن پرداخته میشود ستم دیگری است که از سوی احزاب مسلح کرد بر اهالی کردستان تحمیل میشود. مسلم است که حکومت مرکزی سهم اصلی در ستم مضاعفی که در حق قومیتهای مختلف و از جمله کردها اعمال میشود، دارد. اما مبارزه مسلحانه احزاب کردی نیز محصولی جز جنگ، کشتار، آوارگی و ناامنی برای مردم کردستان به ارمغان نمیآورد. به این دلیل عنوان «ستم سه گانه» بهجای ستم مضاعف شاید عبارت مناسبتری باشد برای نشان دادن مصائبی که بر مردم کرد هم از ناحیه حکومت مرکزی و هم از جانب احزاب مسلح خودی وارد میشود.
اخیرا اخباری منتشر شد مبنی بر به قتل رسیدن دو نفر از اهالی کردستان به دست نیروهای «پژاک»، یکی اهل روستایی در اطراف مریوان و دیگری از روستایی نزدیک اورامانات. یکی بخاطر خودداری از پرداخت کمک مالی به آنها و دیگری بخاطر قطع همکاری خود با این حزب. حزبی که خود را «حزب حیات آزاد کردستان» مینامد اما حیات از هموطن و همزبان تنگدست خود میگیرد و حق انتخاب آزاد برای بودن یا نبودن با این حزب برای عضو خود قائل نیست.
احزاب مسلح کرد خود را نماینده خلق کرد مینامند و این درحالی است که مردم کردستان هیچ وقت این امکان را در دهههای گذشته نداشتهاند تا نشان دهند واقعا تا چه میزان از این احزاب حمایت میکنند و یا اینکه تا چه اندازه اصولا با مبارزه مسلحانه بعنوان روش مبارزه موافقند.
مبارزه مسلحانه یک سازمان چریکی شهری صدمه کمتری به مردم بیگناه میزند، اما مبارزه مسلحانه در سطح یک منطقه بزرگ قربانیان زیادی میگیرد، ناامنی ایجاد میکند و ترمز دیگری، اضافه بر موانع موجود ساختاری، بر توسعه منطقه است.
بدون شک این احزاب در میان کردها طرفدارانی دارند اما شواهد نشان میدهد که میزان حمایت مردمی از احزاب مسلح بسیار کمتر از آن چیزی است که این احزاب ادعای آن را دارند. قطعا میزان بالایی از نارضایتی از حکومت در کردستان وجود دارد، اما این نارضایتی به معنای حمایت از مبارزه مسلحانه و جنگ نیست. چنانکه استان کردستان و دیگر مناطق کردنشین در انتخابات ریاست جمهوری دو دوره اخیر علیرغم دعوت احزاب مسلح کرد به تحریم انتخابات، میزان مشارکت بالایی داشتند.
احزاب مسلح کرد با دمیدن بر حس ناسیونالسم ویرانگر و معجونی از مائوئیسم، مارکسیسم، جنگ پارتیزانی و ضد و بند با اسرائیل و عربستان سعودی نه تنها یار شاطر کردها نیستند و صلح، آرامش و توسعه برای مردم این منطقه به ارمغان نمیآورند، بلکه بار خاطر آنها نیز هستند.