هم میهنان گرامی
این عید فرخنده ی باستانی و سال نو را به شما وهمه ی ملت هایی که نوروز را گرامی میدارند شادباش میگویم . ما ملت ایران در حالی نوروز را جشن میگیریم که بیش از هر زمان از زندگی آزاد که با رفاه، دموکراسی،پیشرفت و امنیت قابل تحصیل و تحقق است،محروم شده ایم. آحاد شهروندان به جرم ابراز بیان و عقیده و اقدامات قانونی با زندان و شکنجه روبرو هستند و امکان حق تعیین سرنوشت از آنها سلب شده و رژیم به راحتی اعلامیه ی جهانی حقوق بشر را زیر پا گذاشته است.بازداشتگاهها و زندانها از آزادیخواهان اعم از وکلای شرافتمند دادگستری،معلمان آگاه،دگرباشان مذهبی و عقیدتی،هویت طلبان و برابری طلبان قومی،بانوان مبارز،دانشجویان،کارگران،هنرمندان،روزنامه نگاران،کوشندگان سیاسی و سایر حق طلبان پر شده است.
رژیم سرکوبگرمذهبی بر خلاف اصول مذهب،اعلامیه ی جهانی حقوق بشروحتی نص صریح قانون اساسی مورد تایید خود،هر نوع تبعیض و آپارتاید را نهادینه کرده و هیچ حقی را برسمیت نمی شناسد.از دیگر سو بدلیل اعلام سیاستها و انجام برنامه های مغایر با اصل حاکمیت ملی و با پیروی از حاکمیت فرقه ای،طبقات گوناگون اجتماعی بویژه حاشیه نشینان،مزدبگیران،کسبه ی جزء،کشاورزان و لشگر بیکاران را با بحران عمیق فقر و تنگدستی و گرسنگی و آسیب های اجتماعی ناشی از بیکاری و گرانی،اعم از خشونت،فحشا،طلاق و فروپاشی بنیاد خانواده و ناهنجاریهای فرهنگی و اخلاقی و عدم امید به آینده مواجه ساخته است،میرود تا با تداوم تحریمهای بین المللی ناشی از سیاستهای ماجراجویانه ی هسته ای رژیم،سیاستهای دخالت و تجاوز در کشورهای دیگر و گسترش نا امنی منطقه ای و تروریزم بین المللی،نقض سیستماتیک حقوق بشر در کنار سوء مدیریت و اعمال سیاستهای ناصحیح و آمرانه ی اقتصادی همچون هشت سال گذشتهیا در وضعیت فعلی که زیر عنوان مجهول و مجعول”اقتصاد مقاومتی”صورت میگیرد،ملت ایران در ردیف فقیرترین ملتهای جهان در آید و کشور عزیز ما همچون کره شمالی به کشوری منزوی تبدیل شود.
هم میهنان گرامی،با درک این وضعیت اسفناک و تاریخی،راهی جز اتحاد ملی و همبستگی از طریق متشکل شدن در کانون ها،سندیکاها،اتحادیه ها،احزاب و سازمانها بمنظور هماهنگی برای اقدام حول خواسته های مشترک تا نیل به آن خواسته ها،باقی نمانده است.این اتحاد عملی موجب میشود تا خرده جنبش های فعال اجتماعی در چارچوبی دموکراتیک و ملی به حرکت در بیایند و جنبش اجتماعی همگانی به مثابهپشتوانه ای عملی برای رسیدن به مطالبات را محقق سازند.این رمز پیروزی ما است و رسالتی است که بر عهده ی همه ی روشنفکران،نخبگان،شخصیتهای اجتماعی و سیاسی و احزاب و گروهها با وجود همه ی تفاوت های ماهوی و صوری است. در حالیکه ملت در رنج است،کشور در ورطه ی خطرهای جدی و راه رهایی آشکار و اتحاد عملی همه ی ما با هر گرایش و عقیده و خواست،چاره ی کار،چرا نباید با مسئولیت پذیری تاریخی و عملی به وظیفه ی انسانی و ملی،سال ۱۳۹۳ خورشیدی را به سال اتحاد ملی در چارچوبهای مدنی و دموکراتیک تبدیل نماییم؟
کوتاهی همه ی کسانی که خواهان تحقق اعلامیه ی جهانی حقوق بشر،جدایی دین از حکومت،تشکیل قوه ی قضاییه ی مستقل و داوری منصفانه،مخالفت با اعدام،آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی و عقیدتی(بهایی ها،دراویش،نوکیشان مسیحی و…)،نه به پوشش اجباری،تأمین دستمزد عادلانه برای مزدبگیران،تحقق آزادی بیان و عقیده و مذهب و حق تعیین سرنوشت و برابری جنسیتی،مذهبی و ملیتی هستند،در عینیت بخشیدن به اتحاد دموکراتیک ملی،گناهی نا بخشودنی خواهد بود،همچنانکه ستم تاریخی حکومت یک روی سکه در پدید آوردن وضعیت اسفبار کنونی است،مسئولیت گریزی گروههای اجتماعی مذکور روی دیگر سکه است.
عید نوروز و مناسبتهای گوناگون ملی مرتبط با این تحول بزرگ طبیعی و و معنوی فرصت مغتنمی در اختیار ما قرار میدهد تا با درک مسئولیت عمیق انسانی و تاریخی خود،راههای اتحاد و مبارزه ای دموکراتیک اجتماعی،سیاسی برای رسیدن به خواسته ها و رهایی ملی از شرایط تحمیلی و منحط کنونی بسوی زندگی شرافتمندانه ای که در شأن ملت بزرگ ایران است را پیدا نماییم.
نوروز ۱۳۹۳ خورشیدی
حشمت اله طبرزدی- زندان رجایی شهر سالن۱۲