به سه سال حصرخانگی غیرانسانی پایان دهید و سه منتقد سیاسی را آزاد کنید | کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از دولت ایران میخواهد تا به حصر خانگی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی پایان دهد و کلیۀ زندانیان عقیدتی را آزاد کند.
(۲۵ بهمن ۱۳۹۲)- کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز گفت دولت ایران باید به اقدام غیرانسانی نگهداری منتقدانش تحت سالها حصر خانگی و بدون دادرسی عادلانه پایان دهد. روز ۲۵ بهمن ۱۳۹۲، سومین سالگرد حصر خانگیِ بالفعل و غیرقانونی مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در تهران است.
هادی قائمی مدیر کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: “بسیار عجیب است که با تمام اظهارات رییس جمهور آقای حسن روحانی در مورد حقوق شهروندان، این سه رهبر سیاسی هنوز تحت حصر خانگی به سر میبرند که بی عدالتی محض و بی احترامی به حقوق شهروندان است.”
وی افزود: “باوجود اینکه رهبر ایران در نهایت مسئول است، به عنوان رییس شورای عالی امنیت ملی رییس جمهور ایران آقای روحانی میتواند و باید از ادامۀ این حصر خانگی که سایۀ مداوم تاریکی بر نیت و اظهارات وی در خصوص احترام به حقوق مردم می اندازد، جلوگیری کند.”
در تاریخ ۱۰ بهمن امسال، روزنامه نگار شبکۀ سی ان ان فرید ذکریا در روزنامۀ واشنگتن پست نوشت: “… روحانی به من اشاره کرد که ظرف چند ماه آینده، رهبران جنبش سبز آزاد خواهند شد.”
محسنی‌اژه‌ای در دیدار با جمعی از طلاب در همدان، ۲۲ بهمن ۱۳۹۲: « در این فتنه دشمن امیدوار و خسارت‌های مالی و جانی و آبرو به حکومت وارد شد؛ و اگر عنایت پروردگار و همبستگی مردم با حکومت و رهبر انقلاب نبود کشور دچار مشکلات جدی می‌شد. این جنایت، خیانت و ظلم بزرگ اتفاق افتاده و تا زمانی که سران فتنه نخواهند توبه کنند و بر این موضع باشند به هیچ وجه کار دیگری انجام نمی‌شود و شرایط مثل سابق خواهد بود.»
اما کمتر از دو هفته بعد، سخنگوی قوۀ قضاییه و دادستان کل آقای غلامحسین محسنی اژه ای به خبرنگاران گفت که موسوی، کروبی، و رهنورد تا زمانی که توبه نکنند آزاد نخواهند شد. وی گفت: “افرادی برای رفع حصر بی‌جهت تلاش می‌کنند به نتیجه هم نمی‌رسند.” محسنی اژه ای گفت که تا زمانی که میرحسین موسوی، مهدی کروبی، و زهرا رهنورد “از اقدامات مجرمانه خود ابراز برائت نکنند”، و “توبه نکنند،” “به هیچ وجه کار دیگری انجام نمی‌شود و شرایط مثل سابق خواهد بود.
هیچیک از سه نفر مخالف بازداشتی هرگز متهم به انجام هیچ جرمی نشده اند و مورد محاکمه نیز قرار نگرفته اند. علاوه بر فعالان ایرانی و گروههای بین المللی حقوق بشری، چندین بخش مختلف سازمان ملل متحد، از جمله کارگروه بازداشتهای خودسرانه و گزارشگر ویژۀ حقوق بشر درایران، گزارشگر ویژۀ حق آزادی اجتماعات و انجمن های مسالمت آمیز، و گزارشگر ویژۀ دستگیریهای خودسرانه مکررا از دولت ایران خواسته اند تا رهبران مخالفان را آزاد کند.
مقامات ایرانی بدوا میرحسین موسوی و مهدی کروبی و همسرانشان زهرا رهنورد و فاطمه کروبی را در تاریخ ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹، پس از اینکه از مردم برای شرکت در تظاهرات در حمایت از جنبشهای مردمی در منطقه دعوت کردند مورد حصر خانگی قرار دادند. در حالیکه فاطمه کروبی بعد از مدتی آزاد شد، سه نفر دیگر همچنان ظرف سه سال گذشته بدون تفهیم اتهام و یا محاکمه تحت حصرخانگی مانده اند.
هادی قائمی گفت: “ادامۀ حصر خانگی میرحسین موسوی، مهدی کروبی، و زهرا رهنورد به جهان نشان میدهد که قوۀ قضاییۀ ایران چگونه عمل میکند و چگونه اصول اساسی و استانداردی مانند دادرسی عادلانه نادیده گرفته میشوند. هیچ چیزی به اندازۀ حصرخانگی منتقدان سیاسی نمایانگر سیاسی شدن عدالت و سرکوب نیست.”
براساس گزارش های متعدد طی مدت یاد شده میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد بارها با مشکلات جسمی مواجه شده که در چندین مورد میرحسین موسوی و مهدی کروبی در بیمارستان بستری شدند. طی مدت یاد شده، این سه منتقد سیاسی عملا از ارتباط با دنیای خارج محروم بوده اند و اطلاعات بسیاری اندکی در خصوص وضعیت آنها منتشر می شود با توجه به این ملاقات های خانوادگی آنها نیز با حضور مامورین امنیتی و به صورت کاملا هدایت شده برگزار می شود تا از این طریق کمترین اطلاع را نسبت به فضای بیرون از زندان داشته باشند.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از دولت ایران میخواهد تا به حصر خانگی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی پایان دهد و کلیۀ زندانیان عقیدتی را آزاد کند.
سومین سال روز بازداشت خودسرانه و غیر قانونی، مهدی کروبی، میر حسین موسوی، زهرا رهنمورد | گزارشگران بدون مرز
علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی که عامل چیرگی خودسری و مصونیت از مجازات در کشور است، تنها مسئول این اقدام خودسرانه نیز هست که نقض فاحش ماده ۹و ۱۱ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی* و اصول ۳۲ و ۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی** است
۲۵بهمن سومین سال روز بازداشت خودسرانه مهدی کروبی مدیر مسئول روزنامه توقیف شده اعتماد ملی، میر حسین موسوی مدیر مسئول روزنامه توقیف شده کلمه سبز و همسرش، نویسنده زهرا رهنمورد است. این سه از تاریخ ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ در بازداشت خانگی بسر میبرند.
گزارشگران بدون مرز در این باره یادآور می‌شود: « بازداشت خودسرانه مهدی کروبی، میر حسین موسوی و زهرا رهنورد مغایر با قانون‌های بین‌المللی و ملی است. علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی که عامل چیرگی خودسری و مصونیت از مجازات در کشور است، تنها مسئول این اقدام خودسرانه نیز هست که نقض فاحش ماده ۹ و ۱۱ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی* و اصول ۳۲ و ۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی** است.
در این باره حسن روحانی که وعده‌ی آزادی همه زندانیان سیاسی را در پی به قدرت رسیدن فراموش کرده است، نیز مسئولیت دارد، او به عنوان رئیس جمهوری مسئول اجرای قانون اساسی است.»
رهبران جنبش اعتراضی به انتخاب مورد مناقشه محمود احمدی‌نژاد در انتخابات خرداد ۱۳۸۸،که سومین سالگرد بازداشت خانگی خود را طی می‌کنند، در پی فراخوانی برای تظاهرات و همبستگی مردم ایران با رویدادهای «بهار عربی» در بازداشت خانگی بسر میبرند و از همه حقوق خود محروم شده‌اند.
در تاریخ ۱۲ بهمن، تقی کروبی فرزند مهدی کروبی به سایت اطلاع رسانی کلمه اعلام کرد که پدرش به خانه خودش بازگرداننده شده است. «ماموران در طبقه نخست خانه مستقر و رفت و آمدها را کنترل و وسائل ارتباطاتی اینترنت و تلفن را قطع کرده‌اند.»
در تاریخ ٢٧ دی ماه ١٣٩٢ مهدی کروبی،رئیس سابق مجلس سورای اسلامی، به گفته همسرش فاطمه کروبی، پس از نه روز بستری شدن در بیمارستان آراد و انجام دو عمل جراحی «لامینکتومی برای برطرف کردن دیسک برجسته و تنگی کانال نخاعی» به بازداشتگاه مخفی‌اش بازگرداننده شده بود. این روحانی منتقد ٧٧ ساله از مرداد ماه امسال، در پی عارضه‌های مختلف و از جمله عارضه قلبی پنج بار در بیمارستان بستری شده است. در تاریخ ۹ مرداد ماه، نیز متحمل عمل انژیوگرافی شده بود.
میرحسین موسوی ٧٣ ساله، نخست وزیر سابق جمهوری اسلامی و همسرش زهرا رهنورد، روشنفکر و نویسنده از تاریخ ۵ اسفند ١٣٨٩، منزل‌شان محبوس و در بازداشت خانگی بسر میبرند. وضعیت سلامت این دو نیز نابسامان است و تا کنون چندین بار برای عارضه‌های مختلف، از جمله در مرداد ماه ۱۳۹۱ و ماه‌های مهر و ابان، آذر ١٣٩٢ در بیمارستان بستری شده‌اند.
ایران یکی از سرکوبگرترین کشورهای جهان در عرصه آزادی اطلاع‌رسانی است. در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال ٢٠١۴این کشور ، از میان ۱۸۰ کشور در رده ۱۷۳ قرار دارد.
* میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (دولت ایران در اردیبهشت ۱۳۵۴ آنرا تصویب کرده است )
ماده ۹ ۱. هر کس حق آزادی و امنیت شخصی دارد. هیچ کس را نمی‌توان خودسرانه (بدون مجوز) دستگیر یا بازداشت (زندانی) کرد. از هیچ کس نمی‌توان سلب آزادی کرد مگر به جهات و طبق آئین دادرسی مقرر به حکم قانون. ۲. هر کس دستگیر می‌شود باید در موقع دستگیر شدن از جهات (علل) آن مطلع شود و در اسرع وقت اخطاریه‌ای دائر بهر گونه اتهامیکه به او نسبت داده می‌شود دریافت دارد.
۳. هر کس به اتهام جرمی دستگیر یا بازداشت (زندانی) می‌شود باید او را در اسرع وقت در محضر دادرس یا هر مقام دیگری که به موجب قانون مجاز به اعمال اختیارات قضایی باشد حاضر نمود و باید در مدت معقولی دادرسی یا آزاد شود. بازداشت (زندانی نمودن) اشخاصی که در انتظار دادرسی هستند نباید قانونی کلی باشد لیکن آزادی موقت ممکن است موکول باخذ تضمینهایی بشود که حضور متهم را در جلسه دادرسی و سایر مراحل رسیدگی قضایی و حسب مورد برای اجرای حکم تأمین نماید.
۴. هر کس که بر اثر دستگیر یا بازداشت (زندانی) شدن از آزادی محروم می‌شود حق دارد که به دادگاه تظلم نماید به این منظور که دادگاه بدون تأخیر راجع به قانونی بودن بازداشت اظهار رأی بکند و در صورت غیرقانونی بودن بازداشت حکم آزادی او را صادر کند. ۵. هر کس که بطور غیرقانونی دستگیر یا بازداشت (زندانی) باشد حق جبران خسارت خواهد داشت.
ماده ۱۱ هیچ کس را نمی‌توان تنها به این علت که قادر به اجرای یک تعهد قراردادی خود نیست زندانی کرد.
** قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل ۳۲ هیچ‌کس را نمی‌توان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین میکند. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضایی ارسال و مقدمات محاکمه، در اسرع وقت فراهم گردد. مختلف از این اصل طبق قانون مجازات می‌شود.
اصل ۳۹ هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده، به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است.
اعتراض ۲۵۵ کنشگر مدنی و سیاسیِ داخل و خارج ایران به تداوم حبس رهبران جنبش سبز
سه سال از حبس غیرقانونی و حصر خانگی رهبران جنبش سبز مردم ایران گذشت. آقایان مهدی کروبی و میرحسین موسوی و خانم زهرا رهنورد، از ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۸۹ بدون انجام هیچ محاکمه و برگزاری دادگاهی حتی نمایشی و فرمایشی، در حبس خانگی بسر میبرند و از حداقل حقوق زندانیان سیاسی، محروم هستند. این درحالی است که آنان همچنان بر دیدگاه‌های دموکراتیک و قانونی خود (ازجمله دفاع از حق مردم ایران برای انتخابات آزاد، سالم و عادلانه و نیز اعتراض مدنی و پرسشگری شهروندان از حاکمان) اصرار و تاکید دارند.
اقتدارگرایانی که محصول حکمرانی آنان، مواجه ساختن ایران و ایرانیان با بحران‌های پرشمار بوده، بی‌اعتنا به آنچه در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ ابراز شد، و بدون هیچ توضیحی در مورد کردارهای غیردموکراتیک و اقدامات غیرقانونی و مدیریت سوء خود، همچنان به سرکوب منتقدان و تهدید نهادهای مدنی مشغول‌اند. تداوم حبس زندانیان سیاسی و در رأس آنها، نامزدهای معترض انتخابات ۱۳۸۸، نشانه‌ای از قهرجویی تمامیت‌خواهان است.
موسوی و کروبی و رهنورد و دیگر معترضان سبز درحالی همچنان محبوس‌اند که پیش‌بینی‌ها و ارزیابی‌های آنان از فرجام مدیریت ناکارآمد و دروغ‌پیشه و جنجال‌گرا، بیش از پیش بر همگان آشکار شده است. آنان قربانیان بزرگ خودکامگی و بی‌تدبیری حاکمان‌اند.
امضاکنندگان این بیانیه، بار دیگر از حاکمان جمهوری اسلامی می‌خواهند تا به خواست‌های دموکراتیک اکثریت مردم ایران تمکین کنند. آزادی زندانیان سیاسی و شکسته شدن حبس خانگی رهبران جنبش سبز گام مهمی است برای احترام به آزادی و حقوق اساسی ایرانیان و آشتی در داخل، و تقویت روند مذاکره و مصالحه با غرب، به اتکای نیروی جامعه مدنی. این اقدام همچنین، پیام مهمی برای مردم آگاه ایران است که اکثریت آنان با دشواری فشارهای اقتصادی را در این روزهای بحرانی، تحمل می‌کنند؛ شهروندانی که در صورت مشاهده‌ی تدبیر و عقلانیت در همه‌ی عرصه‌ها می‌توانند در تحرک چرخ تولید ملی، نقشی موثر ایفا نمایند.
به باور ما، «منافع ملی» به دقیق‌ترین تعبیر، در پیوند با گشایش فضای سیاسی و پذیرش روندهای دموکراتیک است. توسعه اقتصادی و پیشبرد مذاکره با جهان خارج، پیوندی وثیق با توسعه سیاسی و گفت‌وگو در داخل دارد. امیدواریم حاکمان این مهم را دریابند و هرچه سریع‌تر جهت تعدیل شرایط امنیتی و بهبود وضعیت حاکم بر جامعه گام بردارند.
از دغدغه‌داران گذار دموکراتیک در ایران نیز می‌خواهیم با صبر و امید، پیگیر آگاهی‌بخشی و تقویت شبکه‌های اجتماعی و جامعه مدنی باشند. جنبش اجتماعی و دموکراسی‌خواهی مردم ایران زیر پوست جامعه جوان و تغییرخواه و آگاه ایران جاری است. چنان‌که میرحسین موسوی گفت: «یادمان باشد که در این راه، شکست نیست، اما صبر و استقامت فراوان، و عدم ترس از اقدامات سرکوبگرانه ضروری است.»
۲۶بهمن ۱۳۹۲
امضاء‌کنندگان، به ترتیب حروف الفبا:
مرضیه آریان‌فر، آینده آزاد، علی آزادان، سعید آگنجی، محمد ابراهیم‌زاده، آسیه ابوالپور، مهرداد احمدزاده، امین احمدیان، منصور اسانلو، جمشید اسدی، سعیده اسلامی، فرید اسماعیل‌پور، سیدکوهزاد اسماعیلی، کامران اشتری، مرتضی اصلاح‌چی، امیر اعتدالی، بیژن افتخاری، علی افشاری، گودرز اقتداری، مهدی اقدم، محمد اقلیما، محمدجواد اکبرین، توری اگرمن، ستاره الیاسی، صفورا الیاسی، مهسا امرآبادی، بابک امیرخسروی، کامران امیری، نوشابه امیری، آسیه امینى، مهدی امینی‌زاده، شاهین انزلی، وهاب انصاری، مریم اهری، دنا بابااحمدی، فاریا بارلاس، بابک بازرگان، عبدالعلی بازرگان، ایرج باقرزاده، سعید باقری، نگین بانک، پروین بختیارنژاد، احسان بداقی، محمد برقعی، رضا برومند، مقداد بریمانی، فرزانه بذرپور، سعید بشیرتاش، خسرو بندری، محمد بهبودی، کامیار بهرنگ، مازیار بهرنگ، رضا بهزادیان‌نژاد، حمید بهشتی، بهروز بیات، داریوش پارسا، کوروش پارسا، مهناز پراکند، بیژن پوربهنام، مریم پورتنگستانی، احمد پورمندی، علی پورنقوی، احمد پیرائی، بیژن پیرزاده، علی تقی‌پور، سیدمحمدباقر تلغری‌زاده، نرگس توسلیان، فرشاد توماج، شهرام تهرانی، حسن جعفری، رضا جعفریان، امیر جمالی، رضا جوشنی، فرانک چالاک، رضا چرندابی، رضا حاجی، ستاره حسن‌پور، لیدا حسین‌نژاد، سیدرضا حسینی، سینا حقانی، احمد حمیدزاده، محسن حیدریان، علیرضا خادمی، مهدی خان‌بابا تهرانی، اسماعیل ختایی، رضا خدابخش، فاطمه خردمند، جواد خرمی، خسرو خسروی، مصطفی خسروی، بهروز خلیق، سیدضیاء خلیلی، محمد جواد دردکشان، شیرین دقیقیان، احمد رافت، تقی رحمانی، محسن رحمانی، امیر رشیدی، هوتن رضایی، علی‌اصغر رمضان‌پور، احسان رمضانیان، بنفشه رنجی، اکبر روحانی، مهدی روحانی، فرهاد روحی، محمد رهبر، بهزاد رییسی، رضا رییسی، اسی زرگریان، روح‌الله زم، البرز زمانی، سهند زمانی، هرمز زمانی، حمید زنگنه، حسن زهتاب، مریم سادات یحیوی، موسی ساکت، حسین سبحان الهی، اردوان سحابی، عیسی سحرخیز، محمدرضا سرداری، مریم سطوت، سیامک سلطانی، عبدالسلام سلیمی، نسترن سمیعی، علی شاکری، مسعود شب‌افروز، منصوره شجاعی، بهمن شریف، شیوا شفاهی، آهو شکرائی، نگار شِوره، سعیده شهبازی، روح‌الله شهسوار، هادی شیدایی، حمید شیرازی، محمد صابر، محمد صادقی، مرتضی صادقی، محبوبه صالحی، بالی صداقت، محمد صدیقی، علی صمد، حسن صمدیان، سحر صمیمی، کیوان صمیمی، رضا طالبی، اشکبوس طالبی، ریحانه طباطبایی، سعیدعلی طباطبایی اردکانی، اسفندیار طبری، حمیدرضا ظریفی‌نیا، ضیا عابدی، علی عبدی، فرزانه عظیمی، فرهمند علیپور، ارشاد علیجانی، رضا علیجانی، جواد علیخانی، محمود علیزاده لسانی، ابوالحسن علی قارداشی، آبتین غفاری، نورالدین غروی، فرشید فاریابی، پرستو فاطمی، رضا فانی یزدی، مهدی فتاپور، مسعود فتحی، علی فتوتی، بهروز فدائی، فرهاد فرجاد، سیامک فرید، حسن فرشتیان، احد فضیلی، خسرو فهیمی، پیروز قاسمی، بهمن قاضی، آیدا قجر، سیاوش قائنى، ابوالفضل قدیانی، جعفر قدیم‌خانی، یدی قربانی، محسن قشقایی‌زاده، عبدالله قوامی، مصطفی قهرمانی، صادق کار، نازنین کاظمی، مرتضی کاظمیان، کاوه کرمانشاهی، عزیز کرملو، سمانه کریم‌زاده، رضا کریمی، محمد کریمی، علی کشتگر، حسن کلانتری، محمدرضا کلانی، علی کلایی، حمید کوثری، ارسلان کهنموئی‌پور، اسماعیل گرامی مقدم، امین گنبدی‌پور، کوهیار گودرزی، محمدصفر لفوتی، مسعود لواسانی، رحمان لیوانی، مزدک لیماکشی، لیلا لیاقت، ملیحه محمدی، محدثه محمودی، مهدی محمودیان، سام محمودی سرابی، منوچهر مختاری، احمد مدادی، بلال مرادویسی، حنیف مزروعی، علی مزروعی، محمد مصطفایی، میثم معتمدنیا، بیژن معجری، یاسر معصومی، علی معینی، بهروز مقدسی، خدیجه مقدم، فهیمه ملتی، عمار ملکی، امیر ممبینی، نوشین منوچهری، علی‌اکبر موسوی خویینی، مهران مولوی‌فر، اکبر مهدی، یاسر میردامادی، محسن نادری، حجت نارنجی، حسن نایب هاشم، رضا نجفی، مجتبی نجفی، مهوش نجفی، راضیه نشاط، محمد سجاد نقوی، فریدون نقیبی، شروین نکویی، سیامک نمایشی، داوود نوائیان، کاوه نوائیان، شهریر نواختر، مهدی نوربخش، محمد نوری‌زاد، داریوش وثوقی، صدیقه وسمقی، کیوان ویس مرادی، احمد هادوی، احمد هاشمی، اسماعیل هروی، پروین همتی، توران همتی، اشکان یزدچی، و حسن یوسفی اشکوری
آمریکا خواستار آزادی زندانیان عقیدتی در ایران شد
واشنگتن
۱۴ فوریه ۲۰۱۴
وزارت امور خارجه
«سه سال پیش در چنین روزی، دولت ایران دو رهبر اپوزیسیون و نامزد ریاست جمهوری، میرحسین موسوی و مهدی کروبی را، همراه زهرا رهنورد، فعال امور زنان و همسر میرحسین موسوی، بدون تفهیم هیچ گونه اتهامی به آنان، تحت بازداشت خانگی قرار داد.
ما همراه با جامعه جهانی، تداوم حبس آنها و ادامه آزار اعضای خانواده‌شان را محکوم می‌کنیم و خواهان آزادی بی درنگ آنها هستیم.
قانون اساسی ایران و تعهدات بین المللی آن کشور، اجرای روند دادرسی را برای شهروندان آن کشور ایجاب می کند و بازداشت یا حبس خودسرانه هیچ شهروندی را برنمی تابد.
ایالات متحده بار دیگر به دولت ایران توصیه میکند که به تعهدات خود پایبند باشد، و درخواست خود را برای آزادی تمامی زندانیان عقیدتی ایران تکرار میکند.»