گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد ناپدید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور
همه شواهد و نیز ضرورتهای اجتماعی و تاریخی حاکی از آن است که حکومت چاره ای جز تن دادن به رعایت قوانین حقوق بشری نداشته و تمسک به ابزارهایی مانند حقوق بشر اسلامی، با عنایت به پذیرش اعلامیه جهانی حقوق بشرو دو میثاق بین المللی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… فاقد وجاهت قانونی و عقلی بوده و مقبولیت ملی و جهانی نیز نخواهد داش؛ با این وجود، طی ٣۵ سال گذشته به دلیل عدم وجود قوه قضاییه مستقل از ارادهی قدرت حاکم و عدم وجود دادرسی منصفانه و استفادهی ابزاری حکومت از امر قضا برای تحکیم خود و تامین منافع گروهی، حقوق شهروندان به صورت گسترده و مستمر، در کلیه ی زمینه ها نقض گردیده و حکومت در صدر لیست، حکومت های ناقض حقوق بشر در جهان قرار گرفته و در مجامع صالحهی جهانی، بیشترین محکومیت را داشته است.
از دیگر سو، همین حکومت بدون اخذ مجوز قانونی از ملت ایران، دست به راه اندازی برنامه بلند پروازانه ی هسته ای زده که ملت ایران را با چالش نا خواسته مواجه کرده است و البته خود نیز دربحرانی فرو رفته که در نهایت، راه حل برون رفت از آن را در گرو مذاکره با نهادهای بین المللی و پذیرش الزام های مطروحه دانسته است.
باتوجه به موارد فوق میتوان نتیجه گیری کرد که، حکومت در برابر مطالبات انباشت شدهی اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، حقوقی و اجتماعی ملت ایران و در برابر فشار نهادهای بین المللی و حقوق بشری و وجدانهای آگاه و بیدار جهانیان راهی جز توقف نقض گسترده ومستمر حقوق بشر ندارد.
پس، مطالبات به حق ملی در کنار فشارهای گسترده بین المللی، فرصت مناسبی در اختیار همهی طبقات اجتماعی، اعم از کارگران، دانشجویان، فرهنگیان، روزنامه نگاران، هنرمندان، زنان، برابری طلبان قومی، مذهبی، عقیدتی، فعالین سیاسی و سایر صنوف که آزادی، رفاه، امنیت و… خود را در اجرای مفاد اعلامیه ی مذکور میدانند، قرار داده تا امیدوارتر از گذشته پا به میدان بگذارند و خواهان حقوق بنیادین خود بشوند.
بنابر این، به جا است، ملت ایران از پیر و جوان و زن و مرد، با پشتیبانی از سوی همهی احزاب، رسانه ها، گروهها و شخصیت ها و با درک شرایط حساس و تعیین کنندهی فعلی، از هر فرصتی برای طرح مطالبات حقوق بشری که در بر گیرندهی تمام حقوق بنیادین آنها و در کلیهی زمینه ها است استفاده نمایند و برای خلق جنبش اجتماعی قدرتمند، ملی و دموکراتیک، به مثابهی تضمین کنندهی خواسته های خود، همت نمایند.
محمد سیف زاده- حشمت الله طبرزدی
زندان رجایی شهر
فروردین ماه ۱۳۹۳