چرا باید روز جهانی زن داشته باشیم؟ به همان دلیل که روز جهانی حقوق بشر داریم، روز جهانی منع شکنجه داریم، روز جهانی برای آزادی رسانه … و روز جهانی برای بسیاری آنچه باید باشد و نیست. زیرا هنوز در جهان حکومت‌های استبدادی مرد سالار بی‌فرهنگ و جاهلی هستند که عقدهء حقارت و عدم اعتماد به نفس خویش را نسبت به بخش‌هایی از مردم کشورشان با ابراز قدرت و برتری نسبت به آنان تسکین می‌دهند. مانند آنان که نژاد خود را برتر از نژاد دیگران می‌دانند، مانند آنان که باورهای خود را برتر از باورهای دیگران، و آنان که جنسیت خود را برتر از جنسیت دیگر می‌دانند. مردانی که شخصیت زن را تحقیر می‌کنند، زیرا در برابر زنان خود را حقیر و بی‌شخصیت احساس می‌کنند. نیمی از جامعه ما از حقوق مدنی و اجتماعی خود محروم است، زیرا گرفتار مردان خودخواه و نادان و بی فرهنگ هستیم که زور دارند ولی عقل ندارند.
زن ستمدیده ترین قربانی فرهنگ جاهلیت است، زیرا شخصیتی مهربان‌تر، فداکارتر، بُردبارتر، متعادل تر و بخشاینده تر از مرد دارد،؛ از مرد باهوش تر و خردمندتر است، از حافظه بهتری برخوردار است، و مدیر بهتری نیز به شمار می‌آید. این صفات مردان حقیر را پریشان می‌کند، و وقتی این مردان حقیر و بی شخصیت در مقام های قدرت یا نفوذ می‌نشینند، برای پنهان کردن عقده حقارت خود زنان را از ابراز وجود باز می‌دارند. آنان فراموش می‌کنند که خودشان را هم همین زنان بوجود آورده اند و پرورش داده اند. اگر زن حقیر است، ما مردان که دست پروده او هستیم باید حقیرتر باشیم.
برخی از مردان که توسط باورهای ضد بشری فرقه‌ای عقب افتاده ماقبل تاریخ شستشوی مغزی شده اند، زنان را بردگان خانگی و برای خدمت به نیازهای شخصی خود می‌انگارند، از دانش آموختن و پیشرفت علمی آنان نگران می‌شوند. آنها زنان را از رسیدن به مقام هایی که شایستگی دارند باز می‌دارند، تا بی لیاقتی خودشان آشکار نشود. آنان قانون می‌گذرانند تا زن را محدودتر از مرد و حقوق بشری او را انکار کنند تا زن همیشه سرگرم دشواری‌های زندگی خویش باشد و شانه به شانه او نشود.
قانون می سازند و خود را سزاوار چهار زن می‌شمرند. قانون می‌سازند که سهم زن نیمی از مرد است، زیرا می‌دانند که براستی خود نیمی از زن هستند. قانون می‌سازند تا زن نتواند از اسارت زندگی با آنان خود را رها سازد، قانون می‌سازند تا با دختربچه‌های ۹ ساله هم‌بستر شوند کاری که هیچ حیوان درنده ای نمی‌کند، دختران را از دانش آموختگی در بسیاری از رشته‌ها باز می‌دارند زیرا از برتری آنان در دانش‌ها احساس حقارت می‌کنند، آوازشان را غدغن می‌کنند زیرا از شنیدن آواز زن تحریک می‌شوند، موی زن را می‌پوشانند تا تحریک نشوند و تماشای رویدادهای ورزشی را غدغن می‌کنند که مبادا نگاه زن به پای مردی دیگری که خود او نیست بیافتند، به سیمای زیبای زن اسید می‌پاشند چون دستشان به تن آنان نمی‌رسد. تیمارستان‌ها را برای شما ساخته‌اند.
ما روز جهانی زن داریم تا به اینگونه مردان یادآوری کنیم که حقوق برابر نیمی از جمعیت را نمی‌توان انکار کرد. آری، اگر هیچ کشوری نیاز به روز بزرگداشت زن نداشته باشد، ما نیاز داریم، تا به مردان ناشایسته ای که ابتدایی‌ترین حقوق بشری را از مادرانشان، همسرانشان، خواهرانشان و دخترانشان انکار می‌کنند بفهمانیم که آنان باید بجای اینکه زن ایرانی را تحقیر کنند و پایین بکشند، بکوشند تا خود را تا حد زن ایرانی بالا ببرند.
آقایان، اینجا ایران است! ما هرگز در تاریخ خود برده داری نداشته ایم و شما هرگز نخواهید توانست زن ایرانی را برده خود کنید. من به تو ای نامرد که هم‌میهن من شده‌ای و می‌کوشی زن ایرانی را چون حیوانی اهلی مهار کنی، هشدار می‌دهم که هرگز موفق نخواهی شد و سرانجام این زن ایرانی خواهد بود که تو را مهار خواهد کرد.
تهران – ۱۸ اسپند ۱۳۹۹خ – ۸ مارس ۲۰۲۱م