آشنایی نگارنده با معا ونت اجتما عی شهر داری تهران که شاد روان را ضی در اوایل دهه ۵۰ نشات گرفته از نیت پاک انسانی و اعتقادی ، متصدی آن بودبه تبع مسئولیتی که درسازمان خدمات اجتماعی عهده دار بود – آ غا زی بر استمرار دیدار ، همکاری وایفای نقش اجتما عی و علمی در قا مت اعضاء فعال «حزب مردم ایران »و
«کا نون علو م اداری ایران » بود ،که تا زمان در گذشت این مردصادق ، شجاع ، وارسته وشریف ادامه یا فت .
بمناسبت دهمین سالگرد نبود این پیشکسوت منزه از هر گونه پیرایه – تشریح فعالیت سیاسی ، اجتماعی این انسان منزه را برای نسل جوان کشورمان مفید میداند :
در سال ۱۳۲۲ در ایامی که ایران عرصه‌ی تاخت و تاز قوای اشغالگر و ایادی داخلی آنها بود« حسین راضی ۱۵ ساله » همراه شادروانان «محمد نخشب و جلال الدین آشتیانی » و شماری دیگر از جوانان عدالت‌جو و میهن دوست برای مقابله با افکار ویرانگر وارداتی ، مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی، سازمانی عقیدتی فرهنگی را به نام مکتب «خداپرستان سوسیالیست» با تکیه بر نیروهای داخلی و باورهای مردم ، بنا نهادند.
در سال ۱۳۲۶ با علنی شدن این فعالیت این گروه نام خود را نهضت «خداپرستان سوسیالیست» نامیدند و روزنامه‌ای با نام «صبح امید» که راهنمای جوانان مبارز و روشن‌فکر آن زمان بود منتشر نمودند.
«خداپرستان سوسیالیست »را میتوان ادامه دهنده روشنگری دینی بعد از مشروطه دانست که هدفشان استقرار حکومت بر مبنای تفکرات توحیدی ، اجرای سیاست‌های عدالت طلبانه برای رهایی مردم از ستم، فقر، هر نوع استعمار و استثمار انسان از انسان و هر نوع وابستگی سیاسی و اقتصادی بود.
در واقع ایدئولوژی «سوسیال دموکراسی نهضت خداپرستان سوسیالیست »بر پایه‌ی دموکراسی و خداپرستی ،نفی مادی گرایی و تساوی در برابر قانون و فرصت‌های برابر قرار داشت و مبنای ایدئولوژی این تشکیلات سیاسی اجتماعی را تشکیل می‌داد.
یکی از پایه‌های مهم در این تفکر و نهضت اخلاقی سیاسی بر این استوار بود که مصلحت عمومی ، رضایت مردم و نفی نظام‌های متکی بر هر گونه استثمار ، بیگاری وسلطه ،اصل میباشد.
این جنبش پویا و زاینده باعث شد شخصیت‌هایی همچون بزرگان عمل و اندیشه : عزت‌الله سحابی، علی شریعتی، کاظم سامی مصطفی چمران، حبیب‌الله پیمان و دیگرانی شاخص شوند و در این مسیر وتوسعه این تفکر همت گمارند .
جوانان نهضت خداپرستان در آن زمان در راستای اهداف خود منجمله ایفای نقش در ملی شدن نفت و انتخابات دوره‌ی شانزدهم مجلس و حمایت از شادروان دکتر مصدق رهبر آزاده این سرزمین کاملا کوشا بودند بطوریکه در قیام سی تیرکه گوشه‌ای از این فداکاری‌ها بود حضور فعال داشتند .
در پی پیروزی ملت ایران در ملی کردن صنعت نفت ، شکست استعمار انگلیس و روی کار آمدن حکومت ملی، ابتدا «جمعیت آزادی مردم ایران »تاسیس شد و پس از کودتای ۲۸ مرداد – راضی و همرزمانش به فکر ایجاد حزبی بزرگ از مبارزان ملی و مذهبی وطن‌خواه افتادند و «حزب مردم ایران» به وجود آمد.
در ۲۷ بهمن ۱۳۳۱ همراه با «محمد نخشب » «جمعیت آزادی مردم ایران »را با کمک دیگر همفکرانشان تاسیس و روزنامه‌ی «ندای مردم ایران »را به عنوان ارگان رسمی خود راه‌اندازی کردند که به سرعت جای خود را در صفوف مبارزان حق طلب وطن خواه باز کرد.
این حزب ضرورت ایجاد جامعه‌ی آزاد و سعادتمند ، استقرار نظام توحیدی، بر پایه‌ی تفکر خداپرستی و اشاعه‌ی «ایدئولوژی سوسیالیسم و دموکراسی »را برپایه تفکر توحیدی ( خداپرستی) مطرح و هدفش انتقال از یک افتصاد وابسته و عقب نگه داشته شده به اقتصادی مستقل ، در حال رشد ،مناسب زمان و مفید به حال توده‌ی مردم و رفاه آنان بود.
در سال ۱۳۳۸ که محمد نخشب ناچار به مهاجرت آمریکا شد بار مسئولیت حزب به دوش عضو شایسته «حسین راضی » همراه استوار ما که بخوبی میتوان وی را یک «ایرانی مسلمان» با تعریف اصولی بدون هر گونه تعصب دانست ….افتاد و به دبیر کلی «حزب مردم ایران »انتخاب شد.
پس از انقلاب تلاش راضی به عنوان «دبیر کل حزب مردم ایران » و همفکرانش در مسیر ادامه‌ی اهداف حزب ادامه یافت و بسیاری طرح‌های روشنگر و مفید سیاسی، اجتماعی و علمی را در آغاز انقلاب ارائه دادیم.
شادروان راضی از اولین فرهیختگان موسسه علوم اداری دانشگاه تهران و از بنیان گذاران «کانون علوم اداری ایران »است که پیوسته در مبحث مدیریت و چگونگی اداره کشور مطالب عالمانه و مناسب روز و زمان می نگاشت و به تدریس در دوره های مربوط نیز همت وافر داشت .
ناگفته نماند «شادروان حسین راضی » بعنوان مدیری موفق و پیشرو – همزمان در ایجاد <کانون اصلاح و تربیت ایتام >در پوشش شهرداری تهران خدمات ارزنده ای را به جامعه ارایه داد.
در سالگرد فقدان میهن دوستی واقعی که در شامگاه دوم بهمن ۸۹ پس از طی دوره‌ی طولانی بیماری اتفاق افتاد ضمن آرزوی سلامتی و موفقیت برای همسر گرامی و فداکارش -یادش را گرامی می‌داریم و به روان پاکش درود میفرستیم / راهش پر رهرو باد