بعید نیست که رسانه‌ها به خاطر فقدان ایشان، به مرور خاطره‌هایی از تاریخچه مبارزاتی و دولت موقت و مسائلی که پس از آن پیش آمد، بپردازند؛ اما بنده می‌خواهم به همین مناسبت، یاد برادر ایشان، کاظم یزدی را هم گرامی بدارم و با ذکر ویژگی‌های ایشان، بگویم چرا ابراهیم یزدی، عنصری مهم و اثرگذار در تاریخ سیاسی این کشور است و از چه محمل و زمینه خانوادگی‌ای رشد کرده و بالیده. مرحوم کاظم یزدی یکی از پایه‌گذاران انجمن اسلامی در دارالفنون بود. درست در زمانی که شاهد حضور متفقین در ایران بودیم و فرقه دموکرات آذربایجان، بخشی از کشور را تصرف کرده بود، نیازمندِ روشی برای مبارزه بودیم که بدون ایجاد تضاد و فراهم‌کردن شرایط برای تسلط بیشتر اجنبی، راه را برای اجرای قانون و عمل به اصول مشروطه باز کند. در این دوره که دکتر فاطمی با «باختر امروز» و محمد مسعود با «مرد امروز» میدان‌داری می‌کردند، در مدارس شهر تهران هم، فعالیت‌هایی رونق گرفت که از دل آن انجمن اسلامی (و در کنار آن انجمن موسیقی، ورزش و ادبیات) بیرون آمد. هدف اصلی این انجمن‌ها، بیش از هر چیز، انسجام میان دانش‌آموزان و جوانان آن دوره بود و یادمان نرود که آقای کاظم یزدی با همان درایتی که در این موارد داشت، به چنین هدف بزرگی رسید. بعدها زمینه ایجاد چنین تشکلی در دانشگاه هم فراهم شد و با عنوان انجمن اسلامی، سعی در اصلاح امور اجرائی کشور داشت.
ابراهیم یزدی را هم باید از این طریق شناخت و اگر جایگاه او را به‌درستی در میان سیاست‌مداران قرن اخیر کشور دریابیم، می‌توانیم از مرام و مسلک ایشان برای نسل‌های بعدی، عبرت بگیریم و عبرت بیاموزیم.