این سال ۱۳۹۸، سال فاجعه و مصیبت پشت مصیبت نه از روی تصادف، سرنوشت یا رویدادهای پیش بینی نشدنی بلکه تنها به دلیل بی لیاقتی مدیریتی، فساد پایان ناپذیر و بی اعتنایی به ارزش جان مردم بود.افزون بر آسیب های جانی و مالی دهه های گذشته که مردم را جان به لب کرده بود، سال ۹۸، از دیدگاه بیرحمی نسبت به مردم کم نظیر بوده است.
ما در این سال سیلهای خانمان برانداز در چند استان داشتیم که صدها هم میهن را کشت، صدها هزار تن را بی خانمان و از هستی ساقط کرد و تا کنون هیچ کمک کارساز و بازسازی خرابیها انجام نگرفته است. ما و دوستانمان که از سه استان آسیب دیده دیدار داشتیم و تا حدی که توان داشتیم که ناچیز بود کمک کردیم، آه و اعتراض سیل زدگان را دیدیم و شنیدم که فقط نفرین میکردند که قول میدهند و عکس یادگاری میگیرند و میروند. هنوز زمین لرزه زدگان کرمانشاه بی خانمان در شرایط چادر نشینی زندگی میکنند. ولی پولهای کلان به عراق و سوریه و لبنان و یمن میرود که با ده درصد آن میتوانستند همه مشکلات زمین لرزه و سیل را حل کنند.این مصیبت ها برای امسال کم بود که پدافند نیرویی که ادعای توان دفاع از کشور را دارد یک هواپیمای مسافری ۳۴ متری را با یک موشک شش متری اشتباه میگیرد و با دو شلیک موشک آنرا منفجر و ۱۷۶ تن بیگناه را که اکثریت آنان از نخبه ترین ایرانیان بودند به ذغال تبدیل میکند. من آنروز شُکر کردم که به بمب اتمی دست نیافته بودیم وگرنه اشتباهی هواپیما را با موشک دارای کلاهک اتمی میزدند و یک شهر را ویران و میلیونها را به قتل میرساندند.
این مصیبت ها کم بود که برای تکمیل یک سال جهنمی، ویروس خطرناک کوید-۱۹ (کرونا) را شاید تنها بخاطر پول کرایه هزاران مسافر چینی آلوده به ویروس و البته “واردات” کالا به ایران آوردند و شهر قم را آلوده و از آنجا همه کشور را آلوده و بیمار کردند که تا کنون به مرگ بیش از هزار تن منجر شده که ادامه دارد. هواپیمای ناقل ویروس کرونا تا کنون بیش از پنجاه سفر انجام داده و هنور پروازها ادامه دارد. این در حالیست که از روز نخست وزارت بهداشت خطر را اعلام کرد و خواستار توقف پروازها به چین شد. ولی پول بیش از جان مردم ارزش دارد.هرچند که ملت ما در تمامی این چهار دهه سوگوارِ اعدام های فله ای دهه ۶۰ و جنگ پرتلفات هشت ساله تحت مدیریت اشخاص پُرمدعای بی دانش و تجربه، قتل های زنجیره ای حکومتی دهه ۷۰ و فاجعه دانشجویی تیر ۱۳۷۸ و فاجعه بزرگتر خرداد ۱۳۸۸ و فاجعه هنوز بزرگتر دی ۱۳۹۶ و کشتار بسیار بزرگتر اعتراض کنندگان آبان ۱۳۹۸ بوده، و مدیریت فاجعه بار زمین لرزه ها و سیل های متعدد اخیر، ملت ما دیگر اشک و آهی برایش نمانده و فقط زجر کشیده و تا کنون تحمل کرده است. با احتکار لوازم پزشکی و پیشگیری و فروش آن در بازار سیاه و ارسال به کشورهای دیگر سنگ تمام گذاشته شد.
نوروز ما امسال سیاهپوش است، چهارشنبه سوری ما سیاهپوش است همانگونه که روز ملی ستایش زن امسال ما سیاهپوش بود. ما شب چهارشنبه سوری بجای افرختن آتش و شادی، شمعی سیاه پشت پنجره رو به خیابان خواهیم افروخت تا اشک شمع نماینده اشک ما برای بیماران کرونا و برای درگذشتگان کرونا و برای تلاش پزشکان و پرستاران و کارکنان فداکار درمانگاهها و بیمارستانها که جانشان را برای نجات بیماران کرونا به خطر می اندازند باشد، برای تحویل سال شمعی سیاه خواهیم افروخت پشت پنجره رو به خیابان تا نفرت خود را از اینهمه فساد و دروغ و بی لیاقتی نشان بدهیم، و آتش آن شمع سیاه هشداری باشد بسیار روشن به مفسدان و ملت ستیزان که در چهار دهه این همه فاجعه و مرگ و فقر و فلاکت در میهن ما بر پا کرده اند.
تهران- ۲۷ اسپند ۱۳۹۸خ