هموطنان آزاده،
وقتی همهی راهها و کوششهایقانونی برای داشتن یک زندگی حداقلی انسانگونه و با کرامت، در کشوری که چندهزارسال تاریخ و تمدن دارد به بنبست قدرتِ حاکم میرسد، دیگر جز خیابان و فریادهایخشمگین و نفسگیر چه میماند که “فریاد فریاد از این همه بیداد”، “معلم داد بزن، حقت رو فریاد بزن”، “آموزشِ رایگان، حقِ مردم ایران” و “معلم زندانی، آزاد باید گردد”؟ آنهم در روز اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت)، روز فرخنده کارگر و معلم که به ارج آنان در دنیای متمدن جشن گرفته میشود! بهدرستی که بروی تقریبا ۶۶میلیون ایرانی که طبق آمار مرکز پژوهشهای مجلس در زیر خط فقر زندگی میکند همه راهها را بستهاند، «پناه برخدا» این حکومت چقدر اراذل و قاتل و دزد دارد؟ در روز معلم، معلمین را در بوشهر، کرمانشاه، اراک، نورآباد، سقز، خمینیشهر، الیگودرز، کرج، یزد، اصفهان، هرسین، دلفان، دهدشت، لنگرود و … کتک میزند و در برخی شهرها دستگیر و زندانی مینماید، چرا که عکس همکاران بازداشت شده خود را در دست داشته و خواستار آزادی آنان شدهاند.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان گزارش میدهد که “با توجه به جو شدید امنیتی در تهران تعدادی از همکاران در یکی از پارکهای تهران تجمع کردند” و با “محکومکردن برخوردهای امنیتی و سرکوب فعالان صنفی به دولتمردان هشدار میدهند که روند قبیح و شرمآور پروندهسازی و ارعاب معلمان را متوقف کند و یادآور میشود دو دهه سرکوب معلمان نه تنها آنان را وادار به عقبنشینی نکرده که همواره بر تعداد معترضین در کف خیابان افزوده است”.
کارگران نیز در چندین شهر ایران بطور گسترده به خیابان روی آوردهاند و در تظاهرات بزرگی همراه با دیگر زحمتکشان مانند پرستاران، کارمندان و بازنشستگان به افزایش تورم ۱۰۰درصدی و فقیرتر شدن خانوادههای خود اعتراض کردهاند. بی شک این نمایش قدرتِ جنبشهای مدنی گوناگون که در روز کارگر بهم پیوستهاند یک پدیده نوینی در مبارزات مردم ایران در دوران ننگین جمهوریاسلامی و نشانی از آغازِ پایانِ حکومتدینی بر کشور است. بویژه اعتصابات و اعتراضات کارگران پیمانی و رسمی تاسیسات نفتی و پتروشیمی در سراسر کشور یاد مبارزات «کارگران نفت» را زنده میکند که به سرنگونی رژیم شاه منجر گشت.
پیروز باد مبارزات ملت ایران برای آزادی و عدالت
پاینده ایران