مهدی حاجتی (۱۳۵۸ در نورآباد ممسنی) عضو شورای شهر شیراز است. او از فعالان سیاسی اصلاح طلب و نایب رئیس کمیسیون عمران، حمل و نقل و ترافیک و عضو کمیسیون حقوق شهروندی شورای شهر شیراز است. حاجتی در فعالیت‌های خود بیشتر بر مبارزه با فساد و تقویت حقوق شهروندی متمرکز بوده است.
مهدی حاجتی عصر روز پنج‌شنبه پنجم مهر ماه ١٣٩٧ توسط نهادهای امنیتی بازداشت شد. دلیل بازداشت او پیگیری دستگیری شماری از بهاییان در این شهر بوده و خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)، علت دستگیری او را حمایت از «فرقه ضاله» بهاییت اعلام کرده است. مهدی حاجتی به طور مشخص در تلاش برای آزادی دو شهروند بهایی، به رویه ناعادلانه قضایی و نبود عدالت اجتماعی اشاره کرده بود.
بهرام پارسایی، نماینده شیراز در مجلس شورای اسلامی در واکنش به بازداشت مهدی حاجتی، عضو شورای شهر شیراز به اتهام پیگیری دستگیری شماری از بهاییان این شهر با انتشار پیامی در توییتر نوشته است: «مهدی حاجتی مقابل تخریب اماکن تاریخی شیراز،برای توسعه حرم شاهچراغ ایستاد و تهدید به پرونده‌سازی شده بود. بازداشت او به بهانه دفاع از حقوق شهروندی گروهی از مردم، قابل پذیرش نیست. اجازه ندهیم دهان منتقدان پاکدست و دلسوز را با اتهام ببندند. درصورت ادامه بازداشت، بیشتر با مردم حرف می‌زنم.»
طرح توسعه «حرم شاهچراغ» در شیراز زیر نظر مستقیم رهبر جمهوری اسلامی برای توسعه معارف شیعه در جنوب ایران انجام می‌شود. در چارچوب این طرح بیش از ۹۰۰ پلاک تاریخی در بافت قدیمی شیراز تخریب شده. از این تعداد بیش از ۱۵ پلاک جزو بناهای ثبت شده در فهرست آثار ملی بودند. مهدی حاجتی، نماینده بازداشتی شورای شهر شیراز در اسفند ۹۶ از تخریب اعلام کرده بود که مسئولان طرح توسعه حرم، شبانه و اغلب در روزهای تعطیل معابری در بافت سنتی شیراز را نرده‌کشی و با این تمهید تصرف و خانه‌های تاریخی را تخریب می‌کنند.
مهدی حاجتی اکنون شهرتی درخورِ شرافتش یافته است بی‌آنکه خود ذره‌ای در جستجوی نام و نان باشد. همه می‌دانند که او ضد فساد است؛ و شجاع و بی‌باک؛ و بدون مرزبندی میان شهروندان با هر عقیده‌ای. او بسیار زود و در جوانی به این همه رسیده است.
به یک دلیل ساده: او نمایندۀ یک جنبش اجتماعیِ دراز دامنِ ایران است و از انگشت‌شمار نمایندگان این جنبش که شاید از روی تصادف یا از بلنداقبالیِ مردمی که به او رأی دادند، توانست به یک نهاد مدیریتی راه یابد.
کم نبودند کسانی که با حضور او از روی خشم دندان ساییدند و وجودش را مزاحم دیدند. حق با آنها بود. فسادناپذیری در دوره ای که «فاجعۀ پلید مصلحت‌پرستی» چنان همه‌گیر شده که قبح و عارش فرو ریخته است، مزاحمتی است افشاگر.
نه فقط افشاگر آنانی که دستی دراز به تجاوز و تطاول دارند. افشاگر آنانی که بی‌صدا و آرام نظاره‌گر این همه هستند و سر به سلامت از زندگیِ پرآسیب می‌برند نیز هست.
مهدی حاجتی اکنون حجت موجه پاکدستی و راست‌آیینی است و اثباتِ بی‌هرگونه مجامله‌ی این واقعیت که مشی و مرام او ً”بر خلاف موج، زیستن و رفتن” است و لاجرم در خور مجازات حبس و زندان.
حاجتی در زمرۀ صد امضاکنندۀ بیانیۀ «اصلاحِ اصلاحات» بود و می‌دانست به راست آوردن این مدار کج و بی‌سامان به لقلقۀ زبان و ترجیع‌بند بی‌رمقِ «اصلاحات اصلاحات»، در اشعار ناموزون و بی‌قافیۀ سیاست‌مداران بوروکراسی‌زده و خوش‌نشین، حاصل نخواهد شد.
از این رو چشم‌اندازی داشت و دارد، فراتر از محدوده‌ای که سبکبارانِ “ساحل‌های سیاستِ معامله‌گر و دلال” ترسیم می‌کنند.
حبس و زندانِ ناموجه مهدی حاجتی بنا به سابقۀ تمامی این سال‌ها، جز بر مقام و شأن این جوانِ آزاده نخواهد افزود. او زاده و برخاسته از شهری است که پیرمعان و راهنمای بزرگِ معنوی آن قرن‌ها پیش سرود:
ناصح به طعن گفت که رو ترک عشق کن/ محتاج جنگ نیست برادر نمی‌کنم/ فردای بهتر
علیرضا رجایی