خانم ها و آقایان گرامی،
شوربختانه آگاهی یافتیم که اتحادیه اروپا در جلسه ای با شورای همکاری خلیج فارس، سه جزیره ایرانی در خلیج فارس را بخشی از امارات متحده عربی دانسته است. این ادعا در دوگانگی تام و تمام با واقعیت های تاریخی، جغرافیایی و حقوقی است و هیچ پایه و اساسی ندارد. برای آگاهان به مسائل تاریخی و حقوقی پر واضح است که چنین ادعایی، تنها یک مانور سیاسی از جانب اتحادیه اروپا در تقابل با حکومت اسلامی حاکم بر ایران است.
اگر اتحادیه اروپا بخاطر رفتارهای خارج از عرف نظام جمهوری اسلامی و یا کمک های تسلیحاتی اش به کشور روسیه قصد مقابله با این حکومت را دارد، اتخاذ چنین مواضع مشکوک و بی پایه ای نمی تواند بازدارنده و دارای بار حقوقی باشد. سرزمین ایران از آن رژیم کنونی حاکم بر ایران نیست؛ و نه اتحادیه اروپا و نه هیچ نهاد دیگری حق ندارد به منظور مقابله با حکومت فعلی، تمامیت ارضی ایران را نقض کند.
نباید فراموش کرد که برآمدن رژیم کنونی در ایران، در بسیاری از جهات محصول دخالت های تاریخی و سیاسی دولت های غربی در امور داخلی ایران است. ملت ایران بیش از همه قربانی این حکومت است. از این رو بسیار ترسناک است که همان دولت های غربی که در شکل گیری و تداوم این حکومت نقش داشتند، اکنون با طرح چنین ادعا هایی، به تضعیف تمامیت ارضی ایران بپردازند.
ما گروهی از ایرانیان که سالها علیه نظام جمهوری اسلامی مبارزه کردهایم و فداکاریهای شخصی قابل توجهی کردهایم، اقدام اخیر اتحادیه اروپا را به شدت محکوم میکنیم. ادعاهای اتحادیه اروپا نقض آشکار تمامیت ارضی ایران و نادیده گرفتن حقایق تاریخی و حقوقی است.
از سوی دیگر توجه اتحادیه محترم اروپا را به این نکته جلب می کنیم که اتخاذ چنین مواضع نادرستی ممکن است بخشی از مخالفان پرشمار نظام حاکم بر ایران را برای دفاع از تمامیت ارضی و حاکمیت سرزمینی ایران، از مخالفت سرسختانه با این حکومت سست کند و به این ترتیب به بقای این حکومت کمک کند.
این غیرقابل قبول است که اتحادیه اروپا که متعهد به حمایت از قوانین و استانداردهای بین المللی است، با حمایت از چنین ادعاهای بی اساس، ثبات کل منطقه را به خطر بیندازد. ما امضا کنندگان این نامه از اتحادیه اروپا می خواهیم که در موضع خود تجدید نظر کند و در آینده بر اساس حقایق و قوانین بین المللی عمل کند..
با احترامات فائقه
امضا کنندگان:
مهرداد احسانیپور – آلمان
دکتر دکتر رحیم اشمیت – آلمان
دکتر حمید اکبری – ایالات متحده
دکتر لادن آرمان – آلمان
اسکندر اسکندری – آلمان
دکتر لیدا افضل دهکردی – آلمان
محسن بهزاد کریمی – بلژیک
امیرحسین بهبودی – آلمان
دکتر محمد بلوری – آلمان
نادر بیاتی – آلمان
کامران پارسای – آلمان
دکتر پانتهآ پاپه – آلمان
احمد پور جوادی – آلمان
دکتر سعید پویه – آلمان
دکتر حجت پیلور – آلمان
علی تهرانی – آلمان
نسرین جلالی – آلمان
دکتر رویا جلیلزاده اسپیر – آلمان
محمود جعفری – هلند
فریبرز جعفرپور – آلمان
دکتر خسرو جهانگیری – آلمان
دکتر مهناز چگینی – آلمان
رضا حاجی – آلمان
آریا خسروی – اتریش
دکتر مهرداد خونساری – بریتانیا
آذر خونانی اکبری – ایالات متحده
آناهید داویدجم – آلمان
دکتر روزبه دانشور – هلند
پرویز رستم – آلمان
دکتر فریال سودآور – آلمان
دکتر نادر زاهدی – آلمان
رضا شاهحسینی – آلمان
محسن شایسته – آلمان
بیتا سیاح زاده – آلمان
شیوا شفاهی -آلمان
دکتر سهیل صافدل – آلمان
احمد عبدلی – آلمان
حسام عبدلی – آلمان
سوسن عزیزی – آلمان
دکتر نوید فاضل – آلمان
کیوان فروزان – آلمان
حسین کافی – آلمان
دکتر داریوش کاشانی – آلمان
مهران کریمی – آلمان
اکبر کریمیان – بریتانیا
دکتر امین کیانی – آلمان
دکتر بیژن گلریز – آلمان
دکتر فاطمه مزاری – آلمان
مسعود مژدهی – ایالات متحده
محمد محمدی – آلمان
احمد محمدزاده – آلمان
مهرداد مرادی – آلمان
آرش مرادی – ایالات متحده
باب معتمدی – آلمان
داوود مقدوری – سوئد
مهرداد ملک زاده – آلمان
بیژن مهر – ایالات متحده
نیما ناصرآبادی -آلمان
شیدا نورانی – آلمان
شهاب نورانی – آلمان
دکتر تهمینه نیکزاد – آلمان
رامین نیک منش – آلمان
دکتر حسام وثوقی – آلمان
دکتر مسعود هارون مهدوی – آلمان
دکتر ساسان هارون مهدوی – آلمان
دکتر ملیحه حیاتی – هلند
دکتر ارسلان حیدری – آلمان
فرشید یاسایی – آلمان
دکتر رویا یگانه – آلمان
پی نوشت: نسخه اصلی این نامه سرگشاده به زبان های آلمانی و انگلیسی به اتحادیه اروپا، و وزارت خارجه کشورهای آلمان، انگلستان و فرانسه ارسال شده است.