کمپین یک میلیون امضا پس از جنبش سبز

فروغ سمیع نیا

پنج شنبه26 آذر 1388

تغییر برای برابری - حوادث پس از انتخابات در ایران و شروع اعتراضات مردمی که منجر به جنبش عظیم توده مردم گردید نقطه عطفی در تاریخ سی ساله پس از انقلاب 57 ایران به شمار میرود که پس از آن اعتراضات مردمی از جنبش های اجتماعی گرفته تا هنر و ادبیات متحول گردید.

کمپین یک میلیون امضا که در این سالها فعالیت گسترده ای داشته است نیز پس از جنبش سبز دستخوش تحولاتی شد . علیرغم اینکه کنشگران کمپین بیان کرده اند که جنبش سبز ساختار شبکه ای و افقی خود رو وامدار کمپین یک میلیون امضاست و فعالین کمپین نیز در اعتراضات کنار مردم ایستاده اند اما طرح مطالبات زنان و ادامه روند فعالیت کمپین خود مسئله ای است که خارج از بحث جنبش سبز وجود داشته و دارد و می تواند در جنبش سبز حل شود یا در بستر آن تنومند گردد.

در این رابطه، در مسیر تدوام فعالیت جمع آوری یک میلیون امضاء، سوالاتی نظری اذهان روشنفکرانه را به خود مشغول کرده است :

1- پس از اعتراضات مردمی و سرکوب گسترده حکومت فضای رعب و وحشتی در جامعه حکمفرماست آیا این مسئله فضا را برای هر گونه فعالیتی دشوار می کند ؟

2- مردم مطالبات گسترده ای را در طول چند ماه اعتراض مطرح کرده اند که پس از هر سرکوب این مطالبات شکل رادیکال تری پیدا کرده است وآیا اکنون مطالبات حداقلی کمپین٬ ارضا کننده مردم خواهد بود؟

3- در مناظرات انتخاباتی و حوادث پس از آن مردم متوجه وارونه نشان دادن حقایق از طرف دولت شدند و تقلب در انتخابات نیز به فضای عدم اعتماد بین مردم و حاکمیت دامن زد .آیا امروز مردم خواهند پذیرفت که اعتراض آنها برای تغییر قوانین به مجلس و دولتی داده شود که خود در شعارهایشان آن را دروغگو نامیده اند؟

پاسخگویی به این سوالات و پرسش هایی مشابه، نیازی ضروری است که برای ادامه فعالیت کمپین احساس می شود. اما پاسخ این سوالات در اوراق کتابها پیدا نمی شود بلکه برای کشف آنها باید به میان مردم کوچه و خیابان رفت .

تجربه جمع آوری امضا گروهی از فعالین درمناطق و محافل مختلف نشان داده است که سرکوب حکومت نه تنها در اکثریت مردم ترس و وحشتی بوجود نیاورده که اعتماد به نفس بالایی به مردم برای تغییر داده است یعنی همان چیزی که جنبش های اجتماعی در طی این سالها به دنبال آن بوده اند . در حقیقت سرکوب ها در این پروسه تاثیر معکوس داشته است . افراد زیادی که برای جمع آوری امضا داوطلب شده اند نشان می دهد که مردم از اینکه بتوانند در این تغییر سهیم باشند استقبال می کنند و از اینکه به شبکه ای گسترده وصل شود ابراز رضایت دارند .

مطالبات کمپین هرچند حداقلی است و فعالان کمپین اعلام کرده اند که کف مطالبات زنان است؛ اما از آنجایی که همین مطلبات حداقلی هنوز به دست نیامده است، لذا شایسته نیست که با طرح شعارهای جدید مطالباتی که سال ها پیگیری شده را رها کنیم..»

کمپین یک میلیون امضا فضایی را در اختیار کنشگران قرار داده است و سطح ارتباطاتی را فراهم ساخته که فعالین می توانند از این فضا بهره جویند و فعالیتهایی غیر از کمپین را برای ارتقاء توانمندیهای زنان فراهم آورند که همواره کنشگران به دنبال آن بوده اند و فعالیت کمپین تنها به جمع آوری امضا محدود نبوده است .

حضور چشمگیر زنان در جریان اعتراضات خیابانی چهره جدیدی از زن را به جامعه نشان داد . زنان که طی سالهای پس از انقلاب مورد خشونت قرار گرفته بودند و در سالهای اخیر نیز توسط گشت ارشاد سرکوب می شدند به دلیل اینکه تعداد زیادی از زنان به خاطر گشت ارشاد دستگیری را تجربه کرده بودند و ترس از بازداشت شدن برایشان شکسته بود. آنان در جریان راهپیمایی با ایستادگی و شهامت بیشتری حاضر می شدند . با این تحلیل که زنان شجاعانه برای رسیدن به آزادی تلاش کرده اند عده زیادی از مردم آنها را مستحق برابری با مردان دانسته اند و حاضر به امضای بیانیه در جهت ارتقای مقام زنان می شوند.

البته تعدادی نیز به خاطر ترس و یاس فضای پس از انتخابات از امضا کردن سر باز زده اند اما تعدادشان زیاد نیست و در مقابل جمع مشتاق دیگر کمرنگ به نظر میرسند. این فضای ترس نیز با فعالیت فعالین جنبش های اجتماعی می تواند درهم شکسته شود. در واقع پس از اعتراضات خیابانی قبح و ترس زندان رفتن شکسته است پس از عیان شدن انواع شکنجه های حکومت ٬ مردم دیگر از شکنجه راحت صحبت می کنند . اوین دیگر قلعه ای نیست که فقط افراد خاص در آن وارد شوند بلکه مکانی است که عامه مردم را در خود جای داده است . امروزه وقتی با مردم هم صحبت شوی امید به تغییر را می توان در حرف هایشان عیان دید.

مجامع روشنفکرانه تنها جمع هایی هستند که صرفا به خاطر تحلیل های فوق حاضر به امضای بیانیه کمپین نمی شوند. و علت این مسئله دور بودن روشنفکران از توده مردم است. مسئله ای که کمپین همواره بر آن تاکید داشته گفتگو با مردم است که علاوه بر عمومی کردن مطالبات برابری خواهانه٬ سعی در شنیدن حرف مردم و واقعی تصمیم گرفتن داشت. امروز نیز باید با همین شیوه نسبت به کمپین تصمیم گرفت باز هم باید میان توده مردم رفت و پیشاپیش از جانب آنها تصمیمی اتخاذ نکرد.

تضعیف این شبکه گسترده (کمپین یک میلیون امضا ) ضربه بزرگی را به جنبش های اجتماعی وارد می کند و در مقابل ٬قعالیت قوی و محکم کمپین امیدی برای تغییر است . زیر ا جمع های دیگری از ارتباطات میان کمپین سربرآورده اند که در جنبش سبزنیز موثر بوده اند .همچنین ارتباط تهران با شهرستانها که قبلا از طریق دانشگاهها بود امروز توسط کمپین نیز صورت می گیردو در واقع کمپین جنبش های مردمی در شهرستانها را به پایتخت متصل کرده است .

کمپین باید بتواند جای خود را در این جنبش بزرگ مردمی حفظ کند و تا رسیدن به مطالبات خود درهر برهه زمانی و با هر آرایش حکومتی از پای نایستد. به خصوص در این فضا که متوقف شدن کمپین توقف خواست نیمی از جمعیت ایران و ادامه فعالیت آن کمک به جنبش ها و تغییر درایران است .