دلایل
عقب ماندگی
ورزش زنان در
ایران
چند
روز پیش فدراسیون
فوتبال ،
برترینهای
فوتبال 86 ایران
را انتخاب
نمود . در این
خبر علاوه بر
عنوان نام
برترینهای
مرد از جمله
کریم باقری
بهترین
بازیکن ،
افشین قطبی بهترین
مربی ، وحید
شمسایی بهترین
فوتسالیست و.... تصاویری
از آنان نیز
به نمایش
گذاشت .
به
دلیل عمومی
بودن اخبار و
اینکه همه نوع
مخاطبی از
جمله مراجع
تقلید متحجر
را نیز در بر
دارد ،
درانتها
عنوان نمودند
که به برترینهای
فوتبال زنان نیز
جوایزی اهدا
شد .
شرکت
زنان در ورزش
، در قرن
بیستم میلادی
به ویژه در
اواخر آن تحت
تاثیر
تغییرات فرهنگی
که به برابری
جنسیتی تاکید
دارند ، افزایش
چشمگیری
داشته است. اما
متاسفانه در کشور
ما به دلیل
محدویت پوششی
و اسلامی ، محدودیتهای
بسیاری به
زنان ایرانی
تحمیل
شده است .
با
نگرشی دقیقتر
درمی یابیم
علاوه بر
اینکه از
مدالهای
رنگارنگ در
مسابقات بین
المللی محروم
گشته ایم ،
بلکه صدمات
بزرگتر و
جبران ناپذیرتر
به سلامت روح
و روان زن و
در
انتها
خانواده و
جامعه وارد
شده است .
در
کشورهایی که
نگاهی برابر
به زن و مرد
دارند و ارزشی
برابر برای
آنان قائل شده
اند زنان در
همه رشته های
ورزشی فعالیت
دارند و نمی
توان رشته ای
را یافت که
زنان به آن
نپردازند .
حال
اینکه در
ایران در
بسیاری از
رشته ها زنان
فعالیت اندکی
دارند و یا
عملا غیر فعال
می
باشند و به
تعداد اندک
شماری از
ورزشها می پردازند
و آنرا به
صورت حرفه ای
دنبال می کنند .
ایران
کشوری با
جمعیتی بالغ
بر70 میلیون که
تقریبا نیمی
از آنان زن می
باشند ، آمار
جالبی
در مورد
ورزشکاران زن
ندارد . حال
آنکه در
اسپانیا زنان
روزانه 38
دقیقه ورزش می
کنند . آمار
زنانی که به
صورت حرفه ای
ورزش می کنند
و به مسابقات
برون
مرزی اعزام می
شوند ، بسیار
اندک می باشد
و این آمار در
مقایسه با
آمار زنان ورزشکار
کشورهای
دیگرکه تعداد
زیادی از مدالهای
المپیک و غیره
را تصاحب می
کنند بسیار
تاسف بار است . این
عدم حضور در
مسابقات برون
مرزی انگیزه
لازم برای ورزش
حرفه ای و
قهرمانی در
زنان را تحت
الشعاع قرار
داده است .
آغاز
ورود زنان
ایرانی به این
عرصه به
سالهای قبل از
57 برمی گردد . اما
در 30 سال اخیر
تمامی تلاشها
برای ورود به
این عرصه رو به
ویرانی نهاد . متاسفانه
مسئولین حکومتی
جمهوری
اسلامی بدون
در نظر گرفتن
نیاز زنان به
ورزش و همچنین
سلامت روح و
روان جامعه ،
کمر به نابودی
آن بسته اند .
علاوه
بر اینکه زنان
اجازه حضور در
ورزشهایی که
مردان شاهد آن
باشند را
ندارند بلکه
اجازه
تماشای ورزش
مردان به صورت
زنده از آنان
سلب شده است .اعتراضاتی
از جانب زنان در
این زمینه هم
وجود داشته
است که گوشه هایی
از این
اعتراضات در
فیلم آفساید ،
جعفر
پناهی به
تصویر کشیده
شده است .
به
راستی چرا با
وجود
استعدادهایی
که در کشور وجود
دارد فقط به
دلیل
محدودیتها
این استعدادها
سرکوب می
گردند . این
استعدادها را
می توان در
برخی از زنان
ایرانی که از
امکانات
مناسب
برخوردار می
شوند ، مشاهده
نمود . که از آن
جمله ارغوان
رضایی قهرمان
تنیس
ایرانی الاصل
در فرانسه می
باشد .
علاوه
بر مشکلات
پوششی ، فرهنگ
حاکم بر جامعه
و زن ستیزی
حکومت حاکمه
در لیست
مهمترین
عوامل
بازدارنده در
ورزش زنان می
باشند . این
عوامل دست به
دست هم داده
اند تا سلامت
و نشاط از
جامعه ما رخت
بر بندد و هر
روزه شاهد
چهره های خسته و
بی نشاط در
کشورمان
باشیم .
در
راستای نگاه
مغضوبانه
جمهوری
اسلامی به ورزش
زنان همان بس
که امروز شاهد
فقط 3
زن ایرانی در
المپیک پکن 2008
هستیم که با
توجه به جمعیت
کشور این آمار
شرم
آور است . که
برای سرپوش
گذاشتن به این
کاستیها پرچم
دار این
کاروان ورزشی
را از
میان یکی از
این 3 زن با
حجاب اجباری
اسلامی
انتخاب
نمودند . آنان
موظف شدند در
برابر همه
ملیتها تظاهر
به خوشحالی و تبلیغ
حجاب اسلامی
نمایند .
شنبه نهم
آگوست ٢٠٠٨
نوزدهم مرداد ١٣٨٧
آمنه
نصر- قبرس