«رفع تبعیض در همه جا، از همه كس«
«شعار – برنامه» های مرحله‌ای ملی- مذهبی‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری
میزان : «شعار
– برنامه»های مرحله‌ای ملی- مذهبی‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری
با شعار «رفع تبعیض در همه جا، از همه كس» منتشر شد. شورای
فعالان ملی – مذهبی پس از اولین
بیانیه انتخاباتی خود (در تاریخ 12 آبان ماه 1387) كه
اعلام نموده بود به طور مستقل وارد فضای و كنش انتخاباتی
می‌شود، در دومین بیانیه
انتخاباتی‌اش خود به طرح «شعار – برنامه»های مرحله‌ای ملی –
مذهبی‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری پرداخته است.
سه شنبه 30 دی 1387
Tues 20 Jan 2009
میزان : «شعار – برنامه»های مرحله‌ای ملی- مذهبی‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری با شعار «رفع تبعیض در همه جا، از همه كس» منتشر شد.
شورای فعالان ملی – مذهبی پس از اولین بیانیه انتخاباتی خود (در تاریخ 12 آبان ماه 1387) كه اعلام نموده بود به طور مستقل وارد فضای و كنش انتخاباتی می‌شود، در دومین بیانیه انتخاباتی‌اش خود به طرح «شعار – برنامه»های مرحله‌ای ملی – مذهبی‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری پرداخته است.
این بیانیه حاوی یك جزوه 40 صفحه‌ای است. جزوه مزبور از دو فصل تشكیل شده است. در فصل اول مبانی تحلیلی برخورد «برنامه‌محور» با انتخابات توضیح داده شده است.
در فصل دوم شعار – برنامه‌ها مطرح گردیده است. در مقدمه این فصل اولویت‌های این برنامه مرحله‌ای چنین برشمرده شده است:
1- اصلاح مدیریت سیاست خارجی كشور و برقراری رابطه منطقی و شفاف و مبتنی بر منافع ملی با آمریكا.
2- جهت‌گیری توسعه‌گرای تولیدی و ایجاد اشتغال و رفاه نسبی برای اقشار مختلف مردم.
3- ایجاد فضای تنفسی برای فعالان سیاسی و مدنی و اجتماعی و تقویت نهادهای صنفی و سندیكایی.
4- تأكید بر مدیریت پاك، سالم و كارآمد در همه حوزه‌ها.
در ادامه این فصل برخی مطالبات در چند بخش آمده است. این بخش‌ها و برخی از شعار – برنامه‌هایی كه در ذیل آنها آمده، عبارت است از:
مدیریت سیاست خارجی همچون اصلاح روابط خارجی كشور از جمله برقراری رابطه منطقی، شفاف و مبتنی بر منافع ملی با آمریكا (و غرب) و...؛
مدیریت اقتصادی همچون شفاف‌كردن بودجه و جلوگیری از هرگونه تخصیص بودجه و اعتبار از درآمدهای ملی به نهادهای مرئی و نامرئی و رفع تبعیض و حداقل ایجاد تعادل نسبی بین بودجه حوزه (و نهادهای مختلف مرتبط با روحانیت دولتی تحت عناوین تحقیق، انتشارات، تبلیغ، آموزش و...) و دانشگاه - تفكیك مسئولیت و نهاد فروش و مدیریت درآمد نفت و ذخایر ارزی (و صندوق سرمایه‌گذاری ملی) از نهاد اجرایی و دولت و سپردن مؤلفه اول به نهادهای مستقل از دولت، (همچون مجلس و...) و واریزی سریع درآمد نفت به صندوق سرمایه‌گذاری ملی و برنامه‌ریزی برای خروج تدریجی درآمد نفت از بودجه جاری(با همكاری كارشناسان مستقل ملی) - استقلال بانك مركزی از دولت و انتخاب ریاست آن از سوی نهادهای مستقل از دولت (همچون مجلس و...) - مجانی كردن و یا كاستن از هزینه‌های آموزش، درمان و ... به جای تلاش برای پرداخت نقدی یارانه‌ها و...؛
مدیریت سیاسی – اجتماعی همچون زمینه‌سازی برای آشتی ملی با تشكیل یك كمیته‌ی حقوقی برای اعاده حیثیت و رفع ستم از كسانی كه در طول سه دهه اخیر مورد ظلم واقع شده‌اند و عدم تعقیب دست‌اندركاران این نوع پرونده‌ها - حذف نظارت استصوابی كه خلاف اهداف انقلاب و روح و محتوای قانون اساسی و مواد مختلف آن است و انتخابات و حق رأی آزادانه مردم را به سیستمی دو مرحله‌ای تبدیل می‌كند. - دیدار ادواری ریاست‌جمهوری با منتقدان درون حاكمیت (احیانا از جریان‌های راست و سنتی و اصلاح‌طلب) و منتقدان بیرون از حاكمیت (از فعالان سیاسی – مدنی و احزاب ملتزم به قوانین) تأكید ویژه بر انتخاب مدیران پاك (به لحاظ اقتصادی و مدیریتی)، كارآمد و متخصص برای همه بخش‌های اجرایی (از وزیران، معاون وزیران تا مدیران كل و مدیران مؤثر در حوزه‌های گوناگون) و نظارت بر انضباط اقتصادی مدیران و صرفه‌جویی ملی و جلوگیری از هدر دادن درآمدهای نفتی كه ثروت همه نسل‌های ایرانی است و...؛
مدیریت فرهنگی همچون آزادی همه شهروندان ایرانی برای هر نوع ارتباط اجتماعی با یكدیگر از طریق رسانه‌های دیداری، شنیداری، نوشتاری (مانند شبكه‌های رادیویی و تلویزیونی، نشریه، روزنامه، فیلم، كتاب و ...) بدون تبعیض و برخورد با هر گونه تخلف قانونی در دادگاه صالحه و با حضور هیئت منصفه قانونی و انتخابی - انتخاب شدن ائمه جمعه توسط شورای شهر (و امكان تغییر آنها توسط این نهاد و...؛
مدیریت آموزش و آموزش عالی همچون استقلال دانشگاه‌ها و انتخابی شدن رؤسای آنها (توسط اساتید، كارمندان و دانشجویان هر دانشگاه) - رفع تبعیض از فعالان دانشجویی و به رسمیت شناختن و حمایت از حق فعالیت صنفی و سیاسی برای تمام دانشجویان ملتزم به قوانین صرف‌نظر از علایق فكری، دینی، سیاسی، قومی، جنسی و ...؛
زنان همچون تشكیل وزارتخانه زنان (همانند برخی كشورهای مسلمان) و متمركز شدن كلیه امور زنان در این وزارتخانه - انتخاب زنان صاحب صلاحیت به وزارت برای تجلی و تقویت توان‌مندی‌های زنان - ضمن توجه به اعتقادی بودن حجاب؛ لغو حكومتی و اجباری بودن حجاب و شكل خاصی از پوشش، مانند تمامی كشورهای اسلامی (تبدیل به قانون كردن نظریه آیت‌الله طالقانی كه در آن زمان مورد تأیید آیت‌الله خمینی نیز قرار گرفته است) - ارائه لوایح مختلف برای رفع تبعیض علیه زنان - ارائه لایحه برای لغو قانونی مجازات سنگسار (زنان و مردان). و...؛
اقوام ایرانی همچون رفع تبعیض در اختصاص مناصب عالی كشور و انتخاب وزیر از افراد صاحب‌صلاحیت (به ویژه از میان هم‌وطنان كرد سنی) - افزایش اختیارات شوراها در جهت خودگردانی محلی در زمینه‌های مختلف شهری (نه صرفا به عنوان هیئت مدیره شهرداری‌ها) - تدریس زبان مادری، در كنار زبان ملی در مدارس ابتدایی در استان‌های شامل گروه‌های زبانی غیرفارسی طبق قانون اساسی و...؛ و
اصناف مانند كارگران، معلمان و ... همچون به رسمیت شناختن و حمایت از نهادهای صنفی و سندیكایی و نظرخواهی و مشاركت دادن كارشناسی اتحادیه‌ها و سندیكاها توسط دولت در حوزه شغلی و صنفی‌شان (اعم از اتحادیه‌های صنفی و سندیكایی كارگران، معلمان، مهندسان، پزشكان، پرستاران، روزنامه‌نگاران، وكلا، اصناف بازار، مولدان و كارآفرینان، بازنشستگان و...) - لغو قراردادهای موقت كار به طور كلی و....
همچنین در یك پیوست تفصیلی‌تر توضیحاتی تكمیلی و تخصصی جهت روشن‌تر كردن ضرورت برخی از این مطالبات آمده است.
به نظر می‌رسد طرح برخی از این مطالبات همچون برقراری رابطه شفاف با آمریكا، تشكیل كمیته حقوقی رفع ستم از برخی شهروندان برای آشتی ملی، دیدار ادواری ریاست‌جمهور با همه نیروهای داخلی، انتخاب شدن ائمه جمعه توسط شوراها، تشكیل وزارتخانه زنان و انتخاب وزیر زن، لغو حجاب اجباری، رفع تبعیض از پیروان مذاهب و گروه‌های زبانی – قومی در بهره‌مندی از مناصب كشور، لغو قراردادهای موقت كار و...؛ از موارد بحث‌انگیز شعار – برنامه‌های ملی – مذهبی‌ها باشد كه نامزدهای مطرح شده برای ریاست‌جمهوری سال آینده را در برابر موضوعات و پرسش‌های جدید و معینی قرار دهد. هر چند بسیاری از شعار – برنامه‌های مطرح شده در بخش‌های مختلف این جزوه، مطالب جزئی‌تر و ریزتری نسبت به این سطح از مطالبات را تشكیل می‌دهد.
• اولویت‌های برنامه مرحله‌ای:
1- اصلاح مدیریت سیاست خارجی كشور و برقراری رابطه منطقی و شفاف و مبتنی بر منافع ملی با آمریكا.
2- جهت‌گیری توسعه‌گرای تولیدی و ایجاد اشتغال و رفاه نسبی برای اقشار مختلف مردم.
3- ایجاد فضای تنفسی برای فعالان سیاسی و مدنی و اجتماعی و تقویت نهادهای صنفی و سندیكایی.
4- تأكید بر مدیریت پاك، سالم و كارآمد در همه حوزه‌ها.
• مدیریت سیاست خارجی
- اصلاح روابط خارجی كشور از جمله برقراری رابطه منطقی، شفاف و مبتنی بر منافع ملی با آمریكا (و غرب)
- پذیرش تعلیق متقابل با حفظ حق غنی‌سازی اورانیوم (همراه با رعایت قوانین بین‌المللی و پس از اعتمادسازی متقابل).
- دفاع از خلع سلاح هسته‌ای در سراسر جهان و بویژه منطقه خاورمیانه.
- پرهیز از هژمونی‌طلبی در جهان اسلام و جلوگیری از تشدید اختلافات شیعه و سنی در منطقه.
- دفاع از حقوق مردم فلسطین بر اساس مواضع رسمی ملت فلسطین و در چارچوب منافع و مصالح ملی ایران.
- تنظیم رابطه بر اساس منافع ملی با كشورهای منطقه و هم‌جوار.
• مدیریت اقتصادی
-شفاف كردن بودجه و جلوگیری از هرگونه تخصیص بودجه و اعتبار از درآمدهای ملی به نهادهای مرئی و نامرئی و رفع تبعیض و حداقل ایجاد تعادل نسبی بین بودجه حوزه (و نهادهای مختلف مرتبط با روحانیت دولتی تحت عناوین تحقیق، انتشارات، تبلیغ، آموزش و...) و دانشگاه.
- تفكیك مسئولیت و نهاد فروش و مدیریت درآمد نفت و ذخایر ارزی (و صندوق سرمایه‌گذاری ملی) از نهاد اجرایی و دولت و سپردن مؤلفه اول به نهادهای مستقل از دولت، (همچون مجلس و...) و واریزی سریع درآمد نفت به صندوق سرمایه‌گذاری ملی و برنامه‌ریزی برای خروج تدریجی درآمد نفت از بودجه جاری(با همكاری كارشناسان مستقل ملی).
- استقلال بانك مركزی از دولت و انتخاب ریاست آن از سوی نهادهای مستقل از دولت (همچون مجلس و...).
- صیانت از ثروت ملی از طریق نگهداری و مدیریت مخازن نفت و گاز.
- دفاع از تولید و امنیت نیروهای مولد و كارآفرین برای ایجاد توسعه و نیز كاهش نرخ بیكاری و تك‌رقمی كردن آن و جلوگیری از فرار سرمایه‌ها.
- توقف نرخ فزاینده تورم كه مردم ایران را به شدت رنج می‌دهد با اصلاح مسیر سیاست خارجی، تولیدی كردن اقتصاد كشور، حذف رانت‌ها و ریخت‌وپاش‌های دولتی، تقلیل هزینه‌های تولید، سالم‌سازی مدیریت اجرایی و...
- توجه به توسعه كشاورزی و دامداری به عنوان یكی از محورهای توسعه و امنیت ملی.
- تبدیل مالیات‌های غیرمستقیم به مستقیم در حد مقدور.
- مجانی كردن و یا كاستن از هزینه‌های آموزش، درمان و ... به جای تلاش برای پرداخت نقدی یارانه‌ها.
- شفاف‌سازی بیلان و كاركرد همه بنیادها و شركت‌های دولتی و امكان كنترل آنها توسط نهادهای نظارتی (چون مجلس، دیوان محاسبات، سازمان بازرسی و...).
- تلاش برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر (آبی، بادی، خورشیدی، زمین‌گرمایی و...).
- بازسازی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی.
• مدیریت سیاسی – اجتماعی
- زمینه‌سازی برای آشتی ملی با تشكیل یك كمیته‌ی حقوقی برای اعاده حیثیت و رفع ستم از كسانی كه در طول سه دهه اخیر مورد ظلم واقع شده‌اند. و عدم تعقیب دست‌اندركاران این نوع پرونده‌ها.
- حذف نظارت استصوابی كه خلاف اهداف انقلاب و روح و محتوای قانون اساسی و مواد مختلف آن است و انتخابات و حق رأی آزادانه مردم را به سیستمی دو مرحله‌ای تبدیل می‌كند.
- رفع تبعیض از فعالان سیاسی - حزبی و به رسمیت شناختن و حمایت از حق فعالیت تمام احزاب ملتزم به قوانین.
- حذف «گزینش»های عقیدتی و سیاسی و ملاك قرار گرفتن شایسته‌سالاری و جلوگیری از فرار مغزها و تغییر مسیر مدیریت رانتی و حامی‌پرورانه.
- انتخاب معاونت حقوق بشر و نظارت بر اجرای قوانین و عدم نقض قوانین حامی حقوق مردم توسط دیگر نهادهای مرئی و نامرئی توسط ریاست‌جمهوری به عنوان مسئول نظارت بر حسن اجرای قوانین.
- گزارش ماهیانه عملكرد و طرح و برنامه‌ها به مردم جهت شفاف‌سازی امور و ایجاد الفت بین دولت – ملت و وفاق ملی برای حل مسالمت‌آمیز مشكلات كشور.
- دیدار ادواری ریاست‌جمهوری با منتقدان درون حاكمیت (احیانا از جریان‌های راست و سنتی و اصلاح‌طلب) و منتقدان بیرون از حاكمیت (از فعالان سیاسی – مدنی و احزاب ملتزم به قوانین).
- تأكید ویژه بر انتخاب مدیران پاك (به لحاظ اقتصادی و مدیریتی)، كارآمد و متخصص برای همه بخش‌های اجرایی (از وزیران، معاون وزیران تا مدیران كل و مدیران مؤثر در حوزه‌های گوناگون) و نظارت بر انضباط اقتصادی مدیران و صرفه‌جویی ملی و جلوگیری از هدر دادن درآمدهای نفتی كه ثروت همه نسل‌های ایرانی است.
- اصالت دادن به برخوردهای كارشناسی در برخورد با آسیب‌های اجتماعی (همچون اعتیاد، بزهكاری، تن‌فروشی و...).
- رسانه‌ای كردن بزهكاری مدیران.
- ارائه لوایحی برای ممانعت از دخالت در حوزه خصوصی زندگی شهروندان.
• مدیریت نظامی – انتظامی
- جلوگیری قانونی از دخالت نهادهای نظامی (و امنیتی) در هر گونه فعالیت و كنش سیاسی با موقعیت نظامی.
- جلوگیری قانونی از دخالت نهادهای نظامی (و امنیتی) در هر گونه فعالیت و كنش اقتصادی و ممانعت از حضور آنها در طرح‌ها، مزایده‌ها و مناقصه‌های دولتی.
- رفع تبعیض بین بخش‌های مختلف درونی نیروها و نهادهای نظامی و انتظامی.
- تقویت توان نظامی كشور بر اساس علوم و تكنولوژی پیشرفته و سازماندهی نیروهای نظامی بر اساس سیستم‌های جدید و مدرن.
- قانونمند شدن عملكرد نیروهای انتظامی و عدم دخالت در رقابت‌ها و اختلافات داخلی سیاسی و ممانعت از نقض آزادی‌های سیاسی و مدنی توسط آنها.
• مدیریت فرهنگی
- آزادی همه شهروندان ایرانی برای هر نوع ارتباط اجتماعی با یكدیگر از طریق رسانه‌های دیداری، شنیداری، نوشتاری (مانند شبكه‌های رادیویی و تلویزیونی، نشریه، روزنامه، فیلم، كتاب و ...) بدون تبعیض و برخورد با هر گونه تخلف قانونی در دادگاه صالحه و با حضور هیئت منصفه قانونی و انتخابی.
- جلوگیری از دولتی شدن روحانیت و تأكید بر اتكاء بیشتر به درآمدهای شرعی و مردمی به جای بودجه‌های دولتی.
- انتخاب شدن ائمه جمعه توسط شورای شهر (و امكان تغییر آنها توسط این نهاد).
- بهادهی به برخورد كارشناسی با مسائل جوانان و جلوگیری از امنیتی كردن هر مسئله مرتبط با آنان.
• مدیریت آموزش و آموزش عالی
- استقلال دانشگاه‌ها و انتخابی شدن رؤسای آنها (توسط اساتید، كارمندان و دانشجویان هر دانشگاه).
- رفع تبعیض از فعالان دانشجویی و به رسمیت شناختن و حمایت از حق فعالیت صنفی و سیاسی برای تمام دانشجویان ملتزم به قوانین صرف‌نظر از علایق فكری، دینی، سیاسی، قومی، جنسی و ...
- تجهیز آزمایشگاه‌ها و كارگاه‌های مدارس.
- اجرای طرح پزشك دانش‌آموز (هر محصل یك پرونده پزشكی از آغاز دبستان تا پایان دانشگاه).
- جهت‌گیری كتب درسی به سمت حل مشكلات جامعه تا ارائه محفوظات انتزاعی.
• زنان
- تشكیل وزارتخانه زنان (همانند برخی كشورهای مسلمان) و متمركز شدن كلیه امور زنان در این وزارتخانه.
- انتخاب زنان صاحب صلاحیت به وزارت برای تجلی و تقویت توان‌مندی‌های زنان.
- الحاق به كنوانسیون رفع كلیه اشكال تبعیض علیه زنان.
- ارائه لوایحی در رابطه با حق طلاق برابر مرد و زن، از طریق دادگاه.
- ارائه لوایحی در رابطه با دیه برابر مرد و زن.
- ضمن توجه به اعتقادی بودن حجاب؛ لغو حكومتی و اجباری بودن حجاب و شكل خاصی از پوشش، مانند تمامی كشورهای اسلامی (تبدیل به قانون كردن نظریه آیت‌الله طالقانی كه در آن زمان مورد تأیید آیت‌الله خمینی نیز قرار گرفته است).
- ارائه لوایح و اجرای قوانین بازدارنده از انواع خشونت علیه زنان و حمایت قانونی از مراجعه آنان به بیمارستان‌ها و مراجع پزشكی و اتصال آنها به مراجع انتظامی در همان محیط پزشكی (كه فضاشان نسبت به مراكز انتظامی كمتر مردانه است) برای تشكیل پرونده قضایی.
- ارائه لوایح مختلف برای رفع تبعیض علیه زنان (به ویژه در رابطه با حضانت و قیمومیت فرزندان، و پرداختی‌های نابرابر بیمه‌ای و...).
- ارائه لایحه برای لغو قانونی مجازات سنگسار (زنان و مردان).
- برخورد جدی قانونی با قتل‌های ناموسی و فرهنگ‌سازی در جهت حل این معضل.
- تبلیغ دید تساوی‌جویانه در كتب درسی و برنامه‌های رسانه‌ای عمومی و مشاركت دادن زنان در تهیه درونمایه‌های آموزشی و تبلیغی عمومی.
- لغو قوانین محدودكننده بهره‌مندی زنان از اماكن تفریحی و ورزشی (به عنوان بازیگر و تماشاگر).
- حمایت قانونی از تشكلات حامی حقوق زنان و مروج فرهنگ عدالت‌محور در نسبت بین مردان و زنان.
• اقوام ایرانی
- رفع تبعیض در اختصاص مناصب عالی كشور و انتخاب وزیر از افراد صاحب‌صلاحیت (به ویژه از میان هم‌وطنان كرد سنی).
- انتخاب استانداران و مدیران بومی در استان‌های مختلف كشور، به ویژه استان‌های شامل گروه‌های مذهبی – زبانی خاص.
- افزایش اختیارات شوراها در جهت خودگردانی محلی در زمینه‌های مختلف شهری (نه صرفا به عنوان هیئت مدیره شهرداری‌ها).
- تخصیص بودجه كافی در استان‌های شامل گروه‌های زبانی – مذهبی برای تقویت بخش‌های مختلف فرهنگ ملی ایرانی و به ویژه رفع تبعیض بین مذاهب مختلف در كشور.
- تدریس زبان مادری، در كنار زبان ملی در مدارس ابتدایی در استان‌های شامل گروه‌های زبانی غیرفارسی طبق قانون اساسی.
- رفع تبعیض در استخدام در ادارات و نهادهای مختلف بین صاحبان همه ادیان مذاهب، زبان‌ها و ... در كشور.
- حمایت و ایجاد امكان برای تأسیس مسجد و عبادت‌گاه توسط هم‌وطنان اهل تسنن و پیروان دیگر ادیان و مذاهب.
- مشاركت دادن شهروندان ایرانی از اقوام مختلف در تهیه كتب درسی و برنامه‌های آموزشی و رسانه‌ای همگانی جهت تبلیغ دید فراگیر و متكثر ایرانی و تقویت همبستگی ملی در كشور.
• اصناف (كارگران، معلمان و ...)
- به رسمیت شناختن و حمایت از نهادهای صنفی و سندیكایی و نظرخواهی و مشاركت دادن كارشناسی اتحادیه‌ها و سندیكاها توسط دولت در حوزه شغلی و صنفی‌شان (اعم از اتحادیه‌های صنفی و سندیكایی كارگران، معلمان، مهندسان، پزشكان، پرستاران، روزنامه‌نگاران، وكلا، اصناف بازار، مولدان و كارآفرینان، بازنشستگان و...).
- تأمین معاش حقوق‌بگیران (كارمندان، كارگران و...) متناسب با نرخ تورم.
- لغو قراردادهای موقت كار به طور كلی.
- گسترش خدمات تأمین اجتماعی بویژه بیمه بیكاری.