نامه سرگشاده به آقای مهدی کروبی

با سلام وخسته نباشید به خاطر دفاع از حقوق مردم ایران بخصوص زندانیان و نیروهای که برای تعغیر در ایران بدور از رنگ، زبان و سایر تعلقات در حال تلاش هستند.

آقای کروبی سی سال از حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی می گذرد. سی سال است که مردم ایران همواره مورد تجاوز قرار می گیرند. تجاوز به حقوق سیاسی، فکری واجتماعی و تجاوز به شرف و ناموس انسانها یکی از اصول اساسی در حاکمیت این رژیم است.

بیشمار ایرانیانی تا به حال برای ابراز عقاید و اندیشه های خود به زندان افتاده اند. بیشمار مردان و زنانی در زندان به بدترین شیوه مورد تجاوز، ظلم، ستم ،هتاکی و بی حرمتی قرار گرفته اند.

هفته گذشته شما بعد از سی سال تجاوز رژیم جمهوری اسلامی به حقوق اولیه مردم ایران و تجاوزبه ناموس و حرمت مردم ایران لب به اعتراض گشودید و پرده از تجاوز جنسی به زندانیان برداشتید.

با شنیدن موضعگیری و انتقاد و نگرانی شما از طرفی خوشحال و از طرفی هم بسیار ناراحت و نگران شدیم.

خوشحال از اینکه شیخ اصلاحات اینبار و در این مقطع لب به سخن در این مورد گشود و صدای مظلومیت و در گلو خفه شده بیشمار ایرانیان را به گوش جهانیان رسانید. ناراحت از اینکه چرا تا به حال در باره تجاوز جنسی به زندانیان سخنی نگفتید.

آقای کروبی مگر شما بغض در گلو شکسته خانم دکتر رویا طلوعی وخانم آذر ال کنعان را نشنیدید؟ حال جای سوال است که شما چطور فریاد و بغض در گلو شکسته خانم طلوعی،آل کنعان، طلوعی ها و آل کنعانها و دیگر زندانیان را نشنیدید. فریاد شیر زنانی که در زندانهای جمهوری اسلامی مورد تجاوز قرار گرفتند انقدر رسا بود که گوش فلک را کر کرد. در تعجبیم که شما چطور این فریاد رسا را نشنیدید و یا جدی نگرفتید.

فریاد خانم زیبا کاظمی چطور؟

فریاد دیگر دختران معصومی را که به جوخه های اعدام سپرده شدند و قبل از اعدام مورد تجاوز قرار گرفتند چطور؟

آقای کروبی محترم، از تلاش و پی گیریتان به عنوان کسانی که طعم تلخ شکنجه گاههای زندانهای رژیم جمهوری اسلامی را چشیده وبعد از سی سال برای اولین بار در نظام جمهوری اسلامی به شخص شما رای دادیم تا شاید حق مردم مظلوم ایران را با کمک همین مردم از حلقوم ظالمین بیرون بکشید صمیمانه سپاسگزاریم.

در عین حال از شما به عنوان یک شخص منصف می خواهیم که دیگر جا نماز برای سردمداران این رژیم آب نکشید. سران این حکومت از اعدام هزاران جوان بیگناه، تجاوز و شکنجه دلیر مردان و زنان ایرانی خبر داشت.

و همین افراد هم بانی و مروج همین بی عدالتی هستند که ما امروز در سطح گسترده ای در جامعه شاهد ان هستیم.

آقای کروبی، محض اطلاع و برای ثبت در تاریخ به آگاهیتان می رسانیم، هنگامی که در سال60 نسل 57 همگی بجرم آگاهی و آزادی خواهی،استقلال و عدالت اجتماعی، همان هدفی که همه ما در سالهای پیشین انقلاب برای بدست اوردنش خونها دادیم و جانفشانی ها کردیم، مورد حملات بیرحمانه رژیم جمهوری اسلامی و ولایت فقیه قرار گرفتند. همه معترضین بیشتر از الان مورد اذیت، آزار، شکنجه های جسمی، جنسی و روحی قرار گرفتند. همان سی سال پیش بیشمار ایرانیانی دیدند که حقشان پایمال می شود و آزادیهایشان محدود. لذا به اعتراض بر خاستند. اما دهانهایشان پر از سرب داغ شد و لبهایشان دوخته شد. جسم و روحشان تازیانه باران شد. همانوقت هم خواستند از جوانان شکنجه شده اعتراف بگیرند و آنان را وادار به توبه کنند.

آقای کروبی ای کاش شما آن زمان که هر شب زندانیان جوانی که فقط چند نشریه را خواننده بودند و هنوز بیش از 15 سال از بهار عمر آنها نگذشته بود و در مقابل دیده گان ما با بدن های آش و لاش در زندان دیزل آباد اعدام می کردند می دیدی. با همه این ظلم و ستم، اما محمود ملایری دلیر مردی از خطه ملایر به بازجویان و دژخیم قدمی حاکم شرع ایلام گفت "اگر تمامی برگهای درختان گلوله شوند و بر تنم ببارند توبه نخواهم کرد". بازجویان وحشیانه به جسم و جانشان تاختند. و آخر سر هم جسم مجروحش را گلوله باران کردند اما وی توبه نکرد زیرا همان موقع می دانست که این رژیم یک رژیم ضد مردمی است و به کسی هم رحم نمی کند. جرم محمود آزادی خواهی بود!!!

آقای کروبی باز هم سالگرد مرداد خونین است. مردادی که خیل بیشماری از شجاعترین زنان و مردان این میهن بعد از تحمل سالها اسارت و شکنجه و بدرفتاری به جوخه های اعدام سپرده شدند. بعنوان زندانیان سابق وظیفه خود می دانیم، ازحقوق پایمال شده این جوانان دفاع کنیم.

آقای کروبی در نامه تان به آقای رفسنجانی اشاره کرده بودید که شبی از نگرانی نتوانستید بخوابید. اما شما می دانید که سالیان درازی است که خانواده های بیشماری در سوگ عزیزانشان خواب بر چشم ندارند.

آیا شما رنجنامه مادران پیری را خوانده اید که قریب سی سال است که از وضعیت فرزندانشان بی خبرند.

رنجنامه و استمداد مادر 80 ساله یک زندانی

آیا پای صحبت مادرانی نشسته اید که بعد از سالها انتظار، لباسهای سوراخ سوراخ فرزندانشان را تحویل گرفتند.

آیا از گلزار خاوران بی اطلاعید.؟

ما فکر نمی کنیم که این خبرها و گزارشها به گوش شما نرسیده است. بهر حال

ما واکنش کنونی شما را بعد از سی سال حا کمیت زر و زور و تزویر به فال نیک می گیرم و امید ان داریم که رود خون جوشان جوانان این میهن باعث هشیاری و بیداری همه ما شده باشد و دیگر بیش از نیازی به آبیاری مزرعه آزادی و عدالت با خون و رنج مردم ایران نباشیم.

اما آنچه که عیان است اینطور بنظر می رسد که ارتجاع حاکم، هنوز هم از خون جوانان این میهن سیراب نشده است و کماکان به حذف فیزیکی مخالفین خود مشغول است.

در نظام جمهوری اسلامی هر کسی با ما نیست بر ماست. شما که خود زمانی در مسند قدرت بودید، اینک به خاطر بازگو کردن حقیقت و افشاگری ماهیت اصلی این رژیم مورد آماج حملات قرار گرفته اید.

درپایان می خواهیم بار دیگر تاکید کنیم، انچه شما امروز می بینید و می شنوید، برای ما زندانیان سابق چیز جدیدی نیست.

وقتی که در بند انفرادی 64 کرمانشاه زندانی بودم(محمدرضا) خود شاهد تجاوز بازجویان و پاسداران به یک زن شجاع سیاسی بودم . آنها در سلول به گریه های آن زن جوان و التماس اوگوش ندادند و در حالی که فرزند کوچک او همراه او در سلول بود به وی تجاوز نمودند.

شما شاهد این نبودید که در سلولهای 64 یک بازجو به یک پسر جوان می گفت یا صندلی شو یا صندلی می شوم. و هر چه زندانی جوان می خواست بازجو و زندانبان را قانع کند که هیچ کدام را نمی پذیرد در نهایت به وی تجاوز شد.

آقای کروبی تجاوز فقط شامل حال زندانیان سیاسی نبود و زنان زندانی عادی هم از مهرورزی حکومت جمهوری اسلامی بی بهره نبودند.

من خودم(طاهره) شاهد تجاوز به زنی جوان در زندان ایلام بودم که به جرم بی بندو باری به قول خودشان دستگیر شده بود.

زندانبان اور را به سلول انتقال داده بودند تا راحت بتواند هر وقت دوست دارند به وی تجاوز کند.

ماهیت جمهوری اسلامی از سی سال پیش به این طرف ضد مردمی تر شده و با اعمال هر شیوه ای می خواهد حاکمیت متزلزل خویش را نجات بخشد. بعد از انتخابات اخیر جهان شاهد سرکوب عریان نیروهای این رژیم ضد انسانی و ضد مردمی بود. آنچه شما شنیده اید تنها گوشه کوچکی از حقایق و اندکی ازدرد و رنجی است که بر سر مردم این میهن آمده است.

ما خود از شاهدان زنده وقایع تلخ زندان در رژیم جمهوری اسلامی هستیم. تا بحال صدها کتاب و دفتر در این رابطه نوشته شده است.

تاریخ معلم خوبی است اگر به او گوش بدهیم.

امیدواریم این بار شما و دیگر دوستان شما در رابطه با تجاوز و شکنجه سکوت نکنید و برای شما حقوق شهروندی همه مردم ایران مهم و اساسی باشد.

با احترام

طاهره خرمی و محمدرضا اسکندری

کردانه