پنجشنبه
هجدهم تیر 1388
بیانیه
ائتلاف
دانشجویان
آزادیخواه
ملی در گرامیداشت
دهمین سالروز
خیزش
دانشجویی18
تیر
ده سال از
زمان حمله
وحشیانه گروه
شناخته شده ای
که
همواره در
این سالها می
توانند بی
محابا وآسوده
خاطراز پیگرد
و مجازات قانونی
به اجتماعات
مدنی اقشار و
گروههای مختلف
ملت ایران
حمله کرده و مردم را
مضروب و مجروح
و مقتول کنند،
می گذرد. ده
سال پیش در پی
افشاگری روزنامه
سلام، از نقش
باند
جنایتکاری که "خودسر"
خوانده بودنش
در تهیه و تنظیم
قانونی آزادی
ستیز،
دانشجویان
ساکن در کوی
دانشگاه
تهران،
اعتراضی مسالمت
آمیز و مدنی
را شکل دادند
و تمامیت خواهانی
که هیچ ارزش و
اعتباری برای
آزادیهای
مدنی، حقوق
شهروندی، حق
اجتماعات
مسالمت آمیز و
مفاهیمی از این قبیل
قائل نیستند،
به تلافی این
اقدام
جسورانه، کوی
و دانشجویان را
به
خاک و خون
کشیدند و هیچ
عقوبتی
ندیدند. تنها
افکار و
احساسات
عمومی ملت ایران
بود که در
دادگاه خود،
حکم فرجام
ناپذیر
محکومیت این
جنایت را صادر نمود و
اهمیتی نداد
که در
بیدادگاهی
نمایشی، آن
همه جنایت و
درنده خویی را به یک "ریش
تراش برقی" تنزل
دادند.
ده سال پیش
اقشار و
گروههای
مختلف
اجتماعی به حمایت
از
دانشجویان
و جنبش
اصلاحات به
خیابان آمدند
تا از فرصت
پدید آمده
برای تحقق آنچه
در آرای
میلیونی خود
به ریس جمهور
اصلاحات
خواستارش
بودند،
استفاده کنند. ملت
خواهان آن بود
که دست گروهی
تمامیت خواه و
زورگو که با
تکیه بر منابع
ملی و استفاده
از نهادهای
نظامی و امنیتی
و گروههای غیر
رسمی، سالها بود که
خواست و منافع
گروهی خود را
بر اراده عمومی
و منافع ملی
ایرانیان تحمیل
می کرد، از
روزگار و
سرنوشت خود
کوتاه کند. اما
بر خلاف
انتظارش، مدعیان
اصلاح طلبی و
عقبه
دانشگاهیشان،
همراه با
تمامیت
خواهان "اوباش
و اراذل" خطابشان
کردند و قیام
را سرکوب
نمودند. اما
یاد و خاطره
آن خیزش اعتراضی
دانشجویان و
سایر اقشار و
گروههای اجتماعی،
به مثابه نقطه
عطف تحولخواهی،
در حافظه
تاریخی ملت
ایران بر جای
ماند.
اما
اندکی پیش
ازدهمین
سالگرد فاجعه
کوی دانشگاه،در روز 24 خرداد
سال جاری،
دانشجویان
ساکن در کوی
دانشگاه
تهران، باز هم شبیخونی
دیگر و
وحشیانه تر را
از سوی همان
افراد تجربه
کردند. و این
بار هم
گناهشان این
بود که به بی
توجهی نسبت به
آرایشان،اعتراض
داشتند. امروز دردهمین
سالگرد هجدهم
تیر، ملتمان
داغدار عزیزانی
است که تنها
به جرم آنکه حق رای خود
را مطالبه
کرده بودند،
در خون گرم و
پاک خود
فروخفتند و عزیزانی
دیگر در بند و
اسیرند و
بسیاری دیگر با
زخمی بر پیکر
و یا روان خود،
روزگار را می
گذرانند.
امروز اصلاح
طلبان
حکومتی، در پی
اخراج از
حاکمیت، ناگزیر
به همراهی با
مردم شده اند. اما
ای کاش که ده
سال پیش چنین
می
کردند
تا سرنوشت خود
و کشور را به
اینجا نمی کشاندند.
اگر در آن
روزگار، دیده
بر خون "عزت
ابراهیم نژاد"
و حقوق سایر
آسیب دیدگان
نمی بستند،
امروز ملت
ایران داغدار "ندا
آقا سلطان"، "کیانوش
آسا"،"ناصر
امیر نژاد"، "مصطفی غنیان"، "اشکان
سهرابی"، "حسین
طهماسبی" و
عزیزانی دیگر
نبود. هجدهم تیرماه ده
سال پیش، سکوت
و مصالحه
نمودند و شانه
از زیر بار
مسئولیتی که ملت بر عهده
اشان نهاده
بود خالی
کردند، و امروز
دستاورد این
بی کفایتی و موقعیت
نشناسی خود را
به نظاره
نشسته اند. اما
با این حال ما
دانشجویان آزادیخواه
ملی نیز همچون
بسیاری از هم
میهنان
دیگرمان،
همچنان
امیدواریم که
این بار اصلاح
طلبان در
اعاده حقوق
ملت ایران، بیش
از پیش بکوشند
و تن به
مصالحه دیگری
بر سر حقوق
ملت ندهند.
در هر صورت،
بر اساس همه
موازین
قانونی، دانشجویان ایرانی نیز
همچون
دانشجویان
سایر
کشورها،از حق
برگذاری
اجتماعات
مسالمت آمیز
در محیطهای
دانشگاهی
برخوردارند و
سلب این حق
قانونی و حمله
به این اجتماعات،
مانند آنچه در
تیرماه ده سال
پیش و خردادماه
سال جاری اتفاق افتاد، رویه
ایست که نمی
تواند برای
همیشه ادامه
پیدا کند و
گریزی از به رسمیت
شناختن حق
اجتماعات
مسالمت آمیز (به
ویژه در
محیطهای
دانشجویی) برای هیچ حکومتی
در جهان امروز
نیست.
ائتلاف
دانشجویان
آزادیخواه
ملی
18 تیرماه
1384