|
|
||
|
|
||
 کورش زعيم (پيام جبهه ملي، ارديبهشت 1387) انفجار فاجعه بار شيراز چه پيامي دارد؟
انفجار فاجعه بار حسينيه شيراز عارضه اي از يک بيماري اجتماعي ديگر ناشي از حکومت بسته، يکسونگر و انحصارگراي جمهوري اسلامي است که سرانجام پيامدهاي خود را نشان داده است. اختلافات ناشي از برتري جويي و انحصارگري فرقه اي و مذهبي که جمهوري اسلامي در طي اين سه دهه ايجاد و ترغيب کرده، و در طي سه سال گذشته به اوج نابخردي و خشونت گرايي خود رسيده، مي رود که زنجيره اي از عمليات تروريستي را در پي داشته باشد. فاجعه دهشتناک شيراز فقط يک آغاز بود. بي احترامي به مذهب ها و باورهاي ديگر، جلوگيري از فعاليت آزاد آنها، تخريب نيايشگاه هاي آنها، ايجاد محدوديت هاي غيرقانوني و ضد حقوق بشري، زنداني کردن و کشتن رهبران مذهبي آنها، جلوگيري از مشارکت برابر و سازنده همه شهروندان بدون خط کشي هاي عقيدتي، نارضايتي ها را انباشت مي کند. وقتي نارضايتي ها از حد قابل تحمل گذشت، اداره و کنترل آنها از دست خردمندان مسالمت جو خارج مي شود و ستيزگران خشمگين بي منطق و خشونت گرا رهبري اعتراضات را به دست مي گيرند و تروريسم جانشين اعتراضات مدني مي شود. مهم نيست که اين اعمال تروريستي و ضد بشري از فرقه گرايان درون حاکميت سر بزند يا از بيرون حاکميت؛ در هر حال، مسائل آن به دست و پاي نظام جمهوري اسلامي مي پيچد و در نهايت حکومت را با خود فرو مي کشد. بيش از سيزده مورد انفجار بمب در اهواز در خرداد، شهريور و بهمن 1384، با دهها تلفات و صدها زخمي، سرآغاز موج جديدي از نا آراميهاي تجزيه طلبانه ناراضيان مورد تبعيض مذهبي قرار گرفته در جنوب کشور بود. حمله افراد مسلح به اتوبوس کارکنان پتروشيمي ماهشهر، همانند روش هايي بود که بيشتر در مبارزه ميان فلسطين و اسراييل ديده شده است. موج خشونت در سيستان و بلوچستان، مانند جنايت خونبار حمله به اتوبوس غيرنظاميان در جاده زاهدان- زابل در 1384، که در آن 22 نفر کشته شدند، حمله افراد مسلح به چهار خودرو و کشتن 11 نفر در جاده کرمان- بم در سال 1385، حملات متعدد به خودروهاي شخصي و غيرنظامي، انفجار چند بمب در شهر زاهدان، حمله خونين به اتوبوس بسيجيان در بهمن 85، همگي نشان از اين دارند که سياست حذفي و مقابله به مثل خشونت بار حاکميت کشور در حال کشانده شدن به ورطه سقوط در يک انفجار اجتماعي است. اگر تدبيري انديشيده نشود، سال 87، نشان از آن دارد که سالي بسيار خونبارتر و با درگيري هاي مسلحانه بسيار بيشتر و پرتلفات تر خواهد بود. نهم فروردين ۸۷، به اتوبوس دانش آموزان بي گناه حمله شد، در دوازدهم فروردين باز به اتوبوس ديگري از دانش آموزان حمله مسلحانه شد و هنوز ماه فروردين تمام نشده با فاجعه حسينيه شيراز روبرو شده ايم. حکومت مي تواند هر کس و هر گروه را که مي خواهد متهم کند، متهمان را بگيرد، دست و پايشان ببرد يا اعدام کند، ولي اين اعمال تلافي جويانه نه تنها مسئله را حل نمي کند، بلکه دامنه خشم و نفرت و حس انتقام جويي را هم افزايش مي دهد. اگر اين حملات تروريستي، که مسبب اصلي آن بي شک حکومت انحصارگر فرقه اي تندخوي جمهوري اسلامي است، به سراسر کشور سرايت کند و دامنه آنها گسترده تر شود، اين آقايان که مي خواهند مديريت جهان را عوض کنند، چگونه خواهند توانست همين کشور را اداره کنند؟
|
||
|
تنها مطالب و مقالاتي که با نام جبهه ملي ايران - ارو‌پا درج ميشود نظرات گردانندگان سايت ميباشد . |
||
