تقاضاي ۱۰۹ سازمان حقوق بشري از سازمان ملل متحد براي محکوم کردن نقض حقوق بشر در ايران
 

نيويورک ۲۵ آبان ماه ۱۳۸۸ - بيش از يکصد سازمان مستقل حقوق بشر و سازمان هاي جامعه مدني از سراسرجهان از هئيت هاي نمايندگي در سازمان ملل متحد خواستند که از قطعنامه مجمع عمومي در محکوميت نقض حقوق بشر در جمهوري اسلامي ايران حمايت کنند، و از جمهوري اسلامي بخواهند که الزامات بين المللي حقوق بشر کشور ايران را رعايت کند.

اين گروه هاي سازمان حقوق بشر در نامه مورخ ۲۰ آبان خود تاکيد کردند که ” وضعيت حقوق بشر در ايران، پس از قطعنامه سال ۲۰۰۸ مجمع عمومي سازمان ملل متحد، همانگونه که دبير کل در گزارش اخير خود اعلام کرده، بشدت وخيم شده است. اين امر فوري ترين موضوع اخلاقي و يک وظيفه براي جامعه بين الملل است که به دولت ايران تاکيد کند که معيارهاي مشترک حقوق بشري بايد رعايت شود.”

امضاء کنندگان اين نامه، گروه هاي محلي حقوق بشري و سازمان هاي مدني از کشورهاي مصر، فلسطين، لبنان، سوريه، ونزوئلا، روسيه، مالزي، اندونزي، هندوستان، نپال، بنگلادش،تايوان، تايلند، هنگ کنگ، چين، ويتنام، کامبوج، کره جنوبي، اوکراين، گرجستان، قرقيزستان، مغولستان، ازبکستان، صربستان، برزيل، شيلي، آفريقاي جنوبي، کنگو، اوگاندا، نيجريه،جمهوري توگو در غرب افريقا، و کشورهاي اروپايي و غربي از جمله يونان، فرانسه، ايتاليا، سوئيس، ايالات متحده امريکا، بلژيک، هلند، و همچنين سازمان هاي بين المللي از جمله ديده بان حقوق بشر، عفو بين الملل و کميسيون بين المللي قضات هستند. اين گروه ها نگراني خود را در باره کشتار مردم در تظاهرات مسالمت آميز، بازداشت هاي خودسرانه، تجاوز، و بدرفتاري در زندان، و “دادگاه هاي نمايشي” کساني که فقط بخاطر ابراز عقايد سياسي خود به جرايم عمده اي متهم شده اند که احتمال اعدام انها وجود دارد، ابراز کردند.

ياپ سو سنگ، مدير اجرايي فروم آسيا براي حقوق بشر و توسعه گفت: ” اين موضوع براي وضعيت حقوق بشر ايران اهميت حياتي دارد. ما از دولت ايران مي خواهيم که تمايل واقعي خودش را براي بهبود وضعيت با احترام گذاشتن به دعوتنامه دائمي خود از گزارشگران ويژه سازمان ملل نشان بدهد وشرايط را براي بازديد ناظران مستقل براي تحقيق و تفحص در مورد همه ادعاهاي نقض حقوق بشر فراهم کند.”

انتظار مي رود که تعداد بيشتري از سازمان ها به اين اعتراضي که بصورت قطعنامه اي که توسط کانادا به راي گيري گذاشته خواهد شد، بپيوندند. در اين قطعنامه، طيف وسيعي از حقوق بشر که توسط دولت جمهوري اسلامي ايران نقض شده است از جمله اعدام هاي وسيع و اعدام نوجوانان بزهکار، اعدام به روش سنگسار، سرکوب مدافعان حقوق زن، تبعيض عليه اقليت ها، و محروميت مردم از حقوق اوليه مدني و سياسي، يکي يکي ذکر شده است.

آيولان اوبزدچيکووا از جنبش حقوق بشر جوانان در روسيه در اين مورد گفت: “ما به مدافعان حقوق بشر ايران مي پيونديم تا دولت ايران حقوق بنيادين مردم ايران را رعايت کند.” او تاکيد کرد “امروز، ما از دولت هاي خود مي خواهيم که به دولت ايران فشار بياورند تا به اين خشونت ها عليه مردم خود پايان دهد.”

در پيش نويس اين قطعنامه از دولت ايران خواسته شده است تا ” سابقه عدم همکاري خود با مراجع بين المللي حقوق بشر را جبران کند”، “از اينکه جمهوري اسلامي ايران هيچيک از درخواست هاي مراجع ويژه سازمان ملل متحد را براي بازديد از ايران در ۴ سال گذشته تامين نکرده و به نامه هاي بسيار زياد اين مراجع ويژه پاسخ نداده، اظهار پشيماني کند” و ” از صاحبان وظايف ويژه که بطور موضوعي مسئوليت دارند دعوت بعمل بياورد تا وضعيت حقوق بشر در جمهوري اسلامي ايران را با توجه به خشونت هاي اعمال شده پس از انتخابات رياست جمهوري در خرداد ماه ۱۳۸۸، بطور خاص بررسي کنند.”

موآتاز ال فيجري، مدير کل موسسه مطالعات حقوق بشر قاهره در مصر گفت:”اين بايد روشن شود که وقتي که از ايران صحبت مي شود دنيا فقط نگران موضوع هسته اي نيست”. او تاکيد کرد “ما عميقا در باره بدرفتاري دولت ايران با مردم خود نگرانيم و ما از دولت ها و از سازمان ملل مي خواهيم که توجه خودشان را به اين موضوع عميقتر کنند.”

تنوع صداهايي که امسال از جامعه بين الملل خواستار اقدام شده است بازتاب نگراني فزاينده در باره وضعيت حقوق بشر ايران است. سازمان هايي که به اين فراخوان پيوسته اند نمايندگان جامعه مدني از ۴۰ کشورند که اکثر آنها از آسيا، آفريقا و خاورميانه هستند. اين گروه متشکل از ۱۰۹ سازمان، تقاضاي خودشان را از هئيت ها براي حمايت از قطعنامه چنين به پايان برده اند ” از شما مي خواهيم که از قطعنامه مجمع عمومي حمايت کنيد که در آن، مسير رعايت ارزش ها و معيارهاي حقوق بشر که سازمان ملل متحد بخاطر آن بوجود آمده، به ايران نشان داده شده است.”

متن کامل نامه

سازمان هاي امضا کننده:

1. Advocacy Forum (Nepal)

2. Aliran Kesedaran Negara (Malaysia)

3. Alternative Development Studies Center (Egypt)

4. The American Islamic Congress

5. Amnesty International

6. Angikar Bangladesh Foundation (Bangladesh)

7. The Arab Penal Reform Organization (Egypt)

8. Asian Forum for Human Rights and Development – FORUM-ASIA

9. Asian Legal Resources Centre (Hong Kong, China)

10. Association for Human Rights Legal Aid (Egypt)

11. Association for Women’s Rights in Development

12. Bahá’í International Community (Switzerland)

13. Banglar Manabadhikar Suraksha Mancha (India)

14. Cairo Institute for Human Rights Studies (Egypt)

15. Cambodian Center for Human Rights (Cambodia)

16. Cambodian Human Rights and Development Association (Cambodia)

17. Cambodian League for the Promotion and Defense of Human Rights (Cambodia)

18. Caucasian Institute for Peace, Democracy and Development (Georgia)

19. Center for Civil Liberties (Ukraine)

20. Center for Egyptian Women’s Legal Assistance (Egypt)

21. Center for Human Rights and Development (Mongolia)

22. Center for Trade Union and Workers’ Services (Egypt)

23. Citizens’ Council for Human Rights Japan (Japan)

24. CIVICUS: World Alliance for Citizen Participation (South Africa)

25. Civil Initiatives Development Center (Russia)

26. Committee for the Freedom of Prisoners of Conscience in Uzbekistan (Uzbekistan)

27. Committees for the Defense of Democracy, Freedoms, and Human Rights in Syria (Syria)

28. Community Legal Aid Institute – LBT Masyarakat (Indonesia)

29. Conectas Direitos Humanos (Brazil)

30. Corporacion Humanas (Chile)

31. Dasan Human Rights Center (Republic of Korea)

32. Democracy Coalition Project (United States)

33. Democratic Workers’ Solidarity (Republic of Korea)

34. Droits Humains Sans Frontieres (Democratic Republic of the Congo)

35. East and Horn of Africa Human Rights Defenders Project (Uganda)

36. The Egyptian Association for Community Participation Enhancement (Egypt)

37. Egyptian Child’s Rights Center (Egypt)

38. Egyptian Social Democratic Center (Egypt)

39. Fédération Internationale des Ligues des Droits de l’Homme (France)

40. FLARE – Freedom, Legality, and Rights in Europe (Italy)

41. Freedom House (United States)

42. GayJapanNews (Japan)

43. Global International (Mongolia)

44. Greek Helsinki Monitor (Greece)

45. Guria Swayam Sevi Sansthan (India)

46. Habi Center for Environmental Rights (Egypt)

47. Helsinki Committee for Human Rights in Serbia (Serbia)

48. Hesham Mubarak Law Center (Egypt)

49. Human Rights Association for the Assistance of Prisoners (Egypt)

50. Human Rights Development Centre (Bangladesh)

51. Human Rights First (United States)

52. Human Rights Watch (United States)

53. Human Rights Working Group (Indonesia)

54. Indonesia Legal Aid Foundation (Indonesia)

55. Indonesian Human Rights Monitor (Indonesia)

56. Information and Culture Nuri for the Disabled Korean (Republic of Korea)

57. International Alliance of Women (Belgium)

58. International Campaign for Human Rights in Iran

59. International Commission of Jurists (Switzerland)

60. International NGO Forum on Indonesian Development (Indonesia)

61. International Partnership for Human Rights (Belgium)

62. Interregional Free Union of Students (Russia)

63. Interregional Human Rights Group (Russia)

64. Institute of Human Rights Education (India)

65. Italian Association for Women in Development (Italy)

66. Jagaran Media Center (Nepal)

67. Judicial System Monitoring Programme (Timor Leste)

68. Justice Foundation (Bangladesh)

69. Justice and Peace Netherlands (Netherlands)

70. Justicia y Proceso (Venezuela)

71. Korean House for International Solidarity (Republic of Korea)

72. The Kyrgyz Committee for Human Rights (Kyrgyzstan)

73. Land Center for Human Rights (Egypt)

74. Migrant Forum in Asia (The Philippines)

75. National Iranian American Council (United States)

76. National Organization for Human Rights in Syria (Syria)

77. NERVAZHI (India)

78. New Women Research Center (Egypt)

79. One World Foundation for Development and Civil Society (Egypt)

80. Open Alternative (Russia)

81. Palestine Peace Solidarity (Republic of Korea)

82. Palestinian Human Rights Organization (Lebanon)

83. Pax Romana (Switzerland)

84. Partnership for Justice (Nigeria)

85. People’s Solidarity for Participatory Democracy (Republic of Korea)

86. Peoples’ Vigilance Committee on Human Rights (India)

87. People’s Watch (India)

88. Persatuan Kesedaran Komuniti Selangor –EMPOWER (Malaysia)

89. Physicians for Human Rights (United States)

90. Programme Against Custodial Torture & Impunity ( India)

91. Quê Me: Action for Democracy (Vietnam)

92. Right to Life Foundation (Bangladesh)

93. Sasvika Sanghatan (India)

94. Shumuu Organization for Disabled Person’s Rights (Egypt)

95. South African Council of Churches (South Africa)

96. South Asia Network Against Torture & Impunity (India)

97. Suara Rakyat Malaysia – SUARAM (Malaysia)

98. Sudhanthra (India)

99. Taiwan Association for Human Rights (Taiwan)

100. Tibetan United Nations Advocacy (Switzerland)

101. Turkmen Initiative for Human Rights

102. Unrepresented Nations and Peoples Organization (the Hague)

103. United Group (Egypt)

104. West African Human Rights Defenders Network (Togo)

105. Women’s Learning Partnership (United States)

106. Working Group on Justice for Peace (Thailand)

107. Young Europe (Russia)

108. Youth Human Rights Group – Kharkiv (Ukraine)

109. Youth Human Rights Movement (Russia)

 

تنها مطالب و مقالاتي که با نام جبهه ملي ايران - ارو‌پا درج ميشود نظرات گردانندگان سايت ميباشد .