بي اطلاعي از وضعيت بازداشت شدگان، دفاع را غير ممکن مي سازد و نگرانيها از وضعيت جسماني- رواني آنها را افزايش مي دهد
 

۱۷ شهريورماه ۱۳۸۸ - کمپين بين المللي حقوق بشر درايران امروز اعلام کرد که مقامات ايراني در مورد بسياري از بازداشت شدگان پس از انتخابات ۲۲ خرداد ماه که حدود ۴۰۰ نفر از آنها هنوز در زندانند، يا هيچ اطلاعاتي نمي دهد يا اطلاعات بسيار محدودي مي دهد که اين امر نقض معيارهاي بين المللي در آئين دادرسي است و بر نگراني هاي عميق در باره امنيت جاني و سلامت زندانيان دامن مي زند.

کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران بويژه نگران وضعيت زندانياني است که به خانواده خود هيچ دسترسي ندارند يا دسترسي آنها بسيار اندک است که از آن ميان مي توان به عبدالله مومني، احمد زيدآبادي، محمد ملکي، کيوان صميمي بهبهاني، کورش زعيم،عيسي سحرخيز، مصطفي تاج زاده، محمد رضا جلايي پور، محمد رضا رمضان زاده، شاهپور کاظمي، شيوا نظر آهاري، بهمن احمدي عموئي و محمد قوچاني اشاره کرد. مقامات ايران در مورد وضعيت اين افراد و اتهامات آنها هيچ اطلاعاتي نداده اند.

پس از انتخابات ۲۲ خرداد رياست جمهوري، سيستم قضايي به بازداشت ۴۰۰۰ نفر از افراد شناخته شده وشهروندان عادي معترض اعتراف کرد و اعلام کرده است که حداقل ۴۰۰ نفر از آنها هنوز در بازداشت هستند.

هادي قائمي در مورد بلاتکليف نگهداشتن بازداشت شدگان گفت:” چنين بازداشت هاي موقت نه تنها نقض نظام قانوني است بلکه نگهداري زندانيان در وضعيت بازداشت بدون ارتباط با دنياي بيرون، نگهداري طولاني مدت در سلول هاي انفرادي همراه با بازجويي هاي مستمر، طولاني مدت و شبانه و امتناع از ارائه هر گونه اطلاعاتي به خانواده ها و وکلاي زندانيان، بطور جدي زير پا گذاشتن قوانين بين المللي است که اعتراضات وسيع جهاني را برانگيخته است و اين اعتراضات همچنان ادامه دارد.”

هادي قائمي تاکيد کرد که “مقامات عمدا بازداشت شدگان را از عدالت محروم مي کنند و خانواده ها را نيز با بلاتکليفي و نگهداشتن در تشويش و اضطراب، تنبيه مي کنند.”

عبدالله مومني؛ سخنگوي ادوار تحکيم وحدت، در نيمه شب ۳۱ خرداد ماه در ستاد شهروند آزاد مهدي کروبي با ضرب و شتم بازداشت شد. به گفته خانم آدينه وند؛ همسر عبدالله مومني، او هنوز از محل نگهداري و اتهامات وارده بر او بي خبر است. عبدالله مومني براي اولين بار دو هفته پس از بازداشت با همسرش به مدت چند دقيقه تماس تلفني گرفت. پس از يک ماه به عبدالله مومني اجازه ملاقات در زندان داده شد. عبدالله مومني در ۳۵ روز گذشته هيچ تماسي با خانواده نداشته است. خانم آدينه وند به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت که آقاي مومني گفته که بنظرش او در زندان اوين است. اما در اولين ملاقاتي که آنها داشتند، او را با ماشين از جاي ديگري به زندان اوين آوردند و او نمي داند که دقيقا اقاي مومني را کجا زنداني کرده اند. در اولين ملاقات، خانم آدينه وند متوجه وضعيت جسمي نامناسب همسرش شد که بشدت ضعيف شده و وزن کم کرده بود و توان ايستادن روي پاهاي خود را نداشت و به کمک همسر و برادرش توانست تا اتاق ملاقات برود.

احمد زيد آبادي؛ دبير کل ادوار تحکيم وحدت و روزنامه نگار شناخته شده، در تاريخ ۲۳ خرداد ماه در حالي که فردي که خود را پيک موتوري مي ناميد با بيرون کشيدن او از منزل، ربوده شد. احمد زيدآبادي در اعتراض به وضعيت غير قانوني بازداشت، از روز اول به مدت ۱۷ روز دست به اعتصاب غذا زد. خانم مهديه محمدي؛ همسر آقاي زيدآبادي ۶۴ روز پس از بازداشت ايشان موفق به ملاقات شد که در آن ملاقات آقاي زيد آبادي گفته بود که ۳۵ روز در سلولي زنداني بود که نه صدايي در آنجا بود و نه نوري و هيچکس هم به سراغش نمي رفت و در آن حالت که انگار توي قبر بود دچار حالت جنون مي شود و قصد خودکشي مي کند. اما چون چيزي براي خودکشي پيدا نمي کند، شروع به داد و فرياد مي کند که مسئولين زندان متوجه مي شوند که وي دارد ديوانه مي شود و بعد او را به سلول انفرادي ديگري منتقل مي کنند. آقاي زيدآبادي در ملاقات تاکيد کرده بود که از او خواسته اند که به دادگاه برود و تعهد بدهد که ديگر کار سياسي نمي کند. هر چند هنوز اتهامي به ايشان تفهيم نشده است. خانم محمدي به کمپين بين المللي گفت که از آن تاريخ تاکنون تماس ديگري نداشتند و از وضعيت ايشان و پرونده اش بي خبر است.

دکتر محمد شريف؛ وکيل احمد زيدآبادي است که روزانه در قوه قضائيه پيگير پرونده او است اما مقامات قضايي هيچ اطلاعي در باره پرونده به ايشان نداده اند. آقاي شريف حتي نمي داند که کدام شعبه دادياري مسئول رسيدگي به پرونده آقاي زيد آبادي است و تاکنون هم موفق نشده است که با زيدآباي ديدار کند و اوراق وکالت را به امضاي او برساند.

دکتر شريف؛ وکيل سرشناس حقوق بشر که دفاع از بسياري از زندانيان را برعهده دارد، وکيل عبدالله مومني و احمد زيدآبادي است. دکتر شريف به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران در باره وضعيت پرونده اين دو بازداشتي گفت: “متاسفانه تمام تلاش هاي من براي اينکه بتوانم وکالت نامه را به امضاي موکلينم برسانم تا کنون بي ننتيجه مانده است. براي اين کار لازم است که اول مشخص شود که پرونده اين افراد به کدام شعبه دادياري ارجاع شده است که متاسفانه تاکنون پس از گذشت چند ماه هنوز اطلاعي از پرونده اين دو نفر در دست نيست.”

دکتر شريف در مورد قانوني بودن اين همه مدت بازداشت موقت يک بازداشتي گفت که در مورد بازداشت موقت طبق آئين دادرسي، يک مقام قضايي مي تواند قرار بازداشت را تمديد کند و هر بار هم براي دو ماه. منتهي دفعات تمديد قرار بازداشت در آئين دادرسي محدود نشده است . ايشان تاکيد کردند که خطر تمديد اين بازداشت هاي موقت که بارها هم اتفاق افتاده است اين است که اگر چنانچه يک بازداشتي به مدت يک سال قرار بازداشتش به کرات تمديد شده باشد و نهايتا مقام قضايي به اين نتيجه برسد که جرمي به وقوع نپيوسته است براي توجيه اين مدت بازداشت به جاي رفع منع قرار بازداشت اقدام به صدور کيفر خواست مي کند.

بسياري از افراد شناخته شده بازداشتي از جمله مصطفي تاج زاده، فيض الله عرب سرخي و عبدالله رمضان زاده در يک وضعيت کاملا بي ارتباط با دنياي بيرون قرار دارند و خانواده هاي آنان از وضعيت آنها بي اطلاعند. عبدالله رمضان زاده؛ سخنگوي دولت در زمان رياست جمهوري اقاي محمد خاتمي، که در روز ۲۳ خرداد ماه با يک ضرب و شتمي در خيابان بازداشت شد که در جريان آن سرش شکست و دنده هايش آسيب هاي جدي ديدند، از جمله بازداشتي هايي است که نه تاکنون تفهيم اتهام شده است و نه محل نگهداري او روشن است. دکتر رمضان زاده پس از ۷۴ روز بي خبري در جلسه عمومي دادگاه ظاهر شد و در مصاحبه اي خواست که به خانواده اش اطلاع داده شود که حال او خوب است. تاکنون خانواده دکتر رمضان زاده از وضعيت او بي اطلاع نگهداشته شده اند.

بهمن احمدي امويي؛ روزنامه نگار و فعال حق زنان، در نيمه شب ۳۰ خرداد به همراه همسر روزنامه نگارش؛ ژيلا بني يعقوب در منزل بازداشت شد. بهمن احمدي امويي همچنان از دسترسي به وکيل و خانواده محروم است و در بازداشت موقت بسر مي برد. وکيل بهمن امويي قادر نيست که پرونده وي را پيدا کند و ثبت کيفري کند. بهمن امويي پس از ۷۰ روز تلفني با همسرش تماس گرفت و اعلام کرد که به او گفته اند که پرونده اش گم نشده بلکه نزد قاضي مرتضوي است. او همچنين تاکيد کرده است که بازجويي اش تمام شده و پرونده اش براي رسيدگي به دادگاه ارسال شده است اما او هم از شماره پرونده و شماره شعبه دادگاه بي خبر است. در روز ۹ شهريور ماه ماموران به همسر بني يعقوب اعلام کردند که او فعلا ممنوع الملاقات است.

محمد قوچاني؛ روزنامه نگار و سردبير اعتماد ملي در روز ۳۰ خرداد ماه پس از انتشار نامه مهدي کروبي به شوراي نگهبان بازداشت شد.قرار بازداشت محمد قوچاني در تاريخ اول شهريورماه به وثيقه تبديل شد و برگه ازادي او صادر شد. مريم باقي؛ همسر محمد قوچاني در مصاحبه اي امروز اعلام کرد که علي رغم توديع وثيقه، محمد قوچاني مجددا در تاريخ ۷ شهريور ماه به جاي آزادي، ابتدا به بند ۲۴۰ زندان اوين منتقل و تحت بازجويي هاي شديد قرار مي گيرد و سپس به بند ۲۰۹ بازگردانده مي شود.

عيسي سحرخيز؛ روزنامه نگار و از بنيانگذاران انجمن دفاع از آزادي مطبوعات، در روز ۱۲ تيرماه بازداشت شد. سحرخيز به مدت ۴۰ روز در انفرادي زندان سپاه در بند الف بي ارتباط با دنياي بيرون نگهداري شد و پس از ۴۰ روز نسترين ستوده؛ وکيل آقاي سحرخيز موفق به ملاقات با او شد و اعلام کرد که دنده او شکسته است. در عين حال سحرخيز از بيماري خاصي رنج مي برد که درمان اين حساسيت فقط استفاده از رژيم خاص غذايي است و او قادر به استفاده از هيچ نوع دارويي نيست. بازداشت موقت عيسي سحرخيز در هفته گذشته مجددا براي دو ماه تمديد شد .
اطلاعات رسيده به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران حاکي از اين است که ساير زندانياني که در باره وضعيت حقوقي آنها هيچ اطلاعاتي در دسترس نيست، مورد ضرب و شتم وساير بدرفتاري ها قرار گرفته اند، که از آن ميان مي توان به کيوان صميمي اشاره کرد. خانواده دکتر محمد ملکي؛ استاد بازنشسته و اولين رئيس دانشگاه تهران پس از انقلاب، نيز پس از بازداشت او، کاملا در بي خبري بسر مي برند. دکتر ملکي که به دليل بيماري سرطان پروستات در بستر بيماري بود درمنزل خود بازداشت شد.

تعداد بسيار زيادي از بازداشت شدگان پس از انتخابات ۲۲ خرداد ماه که ۴۰۰ نفر از آنها همچنان در زندان بسر مي برند، مردم عادي هستند. کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران بطور مرتب از خانواده و دوستان اين بازداشت شدگان پيام هايي دريافت مي کند مبني بر اينکه آنها از وضعيت بازداشت شدگان خود بي خبر هستند. نمونه اي از اين افراد علي بي کس؛ دانشجوي دوره دکتراي تاريخ و فعال آذربايجاني است که در روز ۳۰ خرداد ماه پس از خروج از خوابگاه در خيابان هاي تهران بازداشت شده و تنها توانسته است بسرعت خبر بازداشت خود را به يک دوست بدهد و بگويد که در ۲۰۹ اوين است. از آن پس تاکنون هيچ تماسي با خانواده نگرفته است.

بلاتکليفي زندانياني که حتي قرار بازداشت آنها به وثيقه تبديل شده يا در دادگاه محاکمه شده اند نيز حکايت ديگري است. محمد رضا جلايي پور؛ از اعضاي جوانان ستاد انتخاباتي مهندس موسوي از جمله کساني است که عليرغم اينکه وثيقه ۲۰۰ ميليون تومان او توديع شد و خانواده او يازده ساعت در جلوي زندان اوين در انتظار آزادي محمد رضا نشست، بدون هيچ توجيهي آزاد نشد. وثيقه هاي خارج از حد توان خانواده ها بدون هيچ توجيهي بلاتکليفي زندانيان را تداوم مي بخشد. قرار بازداشت شيوا نظر آهاري؛ فعال شناخته شده حقوق بشر و وب لاگ نگار، پس از ماهها بي خبري خانواده و وکيل او به قرار وثيقه ۵۰۰ ميليون توماني تبديل شد که مادر او در مصاحبه اي اعلام کرد براي آنها که ارزش خانه شان بعنوان تنها دارايي خانواده فقط ۸۰ ميليون تومان است اين وثيقه يعني ادامه بازداشت شيوا. مسعود باستاني؛ روزنامه نگاري که در روز ۱۳ تيرماه هنگام پيگيري وضعيت همسر زنداني اش؛ مهسا امرآبادي، در قوه قضائيه بازداشت شد و پس از مدتها انفرادي در دادگاه عمومي اعترافات متناسب با کيفرخواست را بصورت دفاعيه ارائه کرد، باز به سلول انفرادي برگردانده شد و بلاتکليف باقي ماند.

کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران خواستار آزادي فوري همه بازداشت شدگاني شد که بدون هيچ اتهامي در زندان هستند. اين کمپين همچنين خواستار رعايت معيارهاي بين المللي آئين دادرسي از جمله دسترسي بازداشت شدگان به وکيل و اعضاي خانواده، و شفافيت کامل در مورد محل نگهداري و اتهامات همه بازداشت شدگان شد.