طرح كانديداها براي آزادي مطبوعات چيست ؟

فروزان آصف نخعي
 

ميرحسين موسوي به مناسبت روز جهاني آزادي مطبوعات بيانيه اي صادر كرد. هر چند دراين بيانيه تاكيد شده كه "زمان آن رسيده است همگان باور کنند آزادي مطبوعات عين منافع ملي است و لازم است موانع توسعه بيشتر مطبوعات به فوريت از ميان برود و راه براي تحقق اصل 24 قانون اساسي جمهوري اسلامي هموار گردد " با اين همه اين سوال با ميرحسين موسوي ، كروبي وديگر كانديداهاي رياست جمهوري قابل طرح است كه برداشتن موانع پرشمار برسرراه آزادي مطبوعات درايران چيست وچگونه امكان برخورد با اين موانع وجود دارد؟

يكبار درمجلس ششم براي اين منظور طرحي درمجلس مطرح شد كه درنهايت بي سرانجام ماند ورييس مجلس وقت كه درحال حاضر كانديداي رياست جمهوري نيزهست نتوانست درباره آن اقدامي صورت دهد. رئيس مجلس ششم با اشاره به طرح اصلاح قانون مطبوعات که د ر روزهاي اول مجلس ششم به صحن علني آمد و وي به توصيه رهبر انقلاب آن را از دستور کار خارج کرد به برنا نيوز در4/2/1388 گفته است : "اين اقدام حتي خلاف آيين نامه بود که مي گويد طرح دوفوريتي براي مواردي است که تاخير در آن به کشور خسارت بزرگي مي زند." ولي اكنون به خوبي آشكار شده كه دوفوريتي بودن طرح خلاف آيين نامه مجلس نيز نبوده زيرا ثابت شده كه " تاخير در تصويب طرح دو فوريتي مطبوعات ، تا كنون چه ضربات سنگيني به كشور وارد كرده است . به عبارت ديگر اگر در همان شرايط ميخ نظارت ركن چهارم دمكراسي به زمين اصلاحات كوبيده مي شد ، امروز با اطلاعات مخدوش وغيرقابل اطمينان درهر بخش مواجه نبوديم. بي دليل نيست كه از چهار كانديداي مطرح براي رياست جمهوري ، سه كانديدا اعم از اصول گرا يا اصلاح طلب از به صدا درآمدن زنگ هاي "خطر" براي ايران صحبت مي كنند. در اين ميان ميرحسين موسوي يكي ديگر از كانديداها اعلام كرده كه ادامه روند توسعه مطبوعات ايران در گرو آن است که بيش از هر چيز:

1- حق آزادي انتشار نشريات درچارچوب قوانين کشور به رسميت شناخته شود.

2- امکان توقيف غيرقانوني نشريات از بين رود.

3- موانع پرشمار دسترسي روزنامه نگاران به اطلاعات خصوصا اطلاعات متمرکز درسازمان‌هاي دولتي از ميان برود.

4- امنيت حرفه‌اي روزنامه نگاران کاملا تضمين گردد.

دراين چهار محور اما هيچ اشاره اي به

1- حق برخورداري از انتشار آزاد مطبوعات ،

2- حق امنيت شغلي براي روزنامه نگاران و

3- حق امنيت قضايي براي روزنامه نگاران درمحاكم دادگستري كه درچارچوب يك نظام حقوقي تنبهي قابل تحقق است ودرچارچوب قانون مطبوعات فعلي امكان تحقق آن نمي رود ، اشاره نشده است.

به عبارت ديگر به بينش ها وپيش فرض ها ، و نوع نگاهي كه به قانون مطبوعات تسري يافته وهمچنين خود قانون مطبوعات هيچ اشاره ندارد. اين بسيار قابل تقدير است كه ميرحسين موسوي دربخشي از بيانيه خود به مناسبت روزجهاني آزادي مطبوعات مي نويسد "ناسپاسي است اگر به پاس خدمات شما اهالي مطبوعات و روزنامه نگاران ايران امروز که با همه دشواري‌ها راه آزادي مطبوعات را هموار مي‌کنيد، سر احترام فرو نياوريم" ، ولي تضمين اين سخنان براي روزنامه نگاراني كه هراز چندگاهي به هردليلي پايشان به دادگاه و... كشيده مي شود چيست؟ دراين باره حتي ديگر كانديداها ازجمله آقاي كروبي نيز مواضع روشني ندارند. بلكه اغلب به رسم شرايط انتخاباتي ، سخناني برزبان مي رانند. اگر معتقديم نظارت ركن چهارم دموكراسي افراطي گري ، نيست و درچارچوب حفظ منافع ملي است ، كانديداها بايد طرح ها و برنامه هاي خود را دراين باره ارائه كنند . به عبارت ديگر بايد بگويند درچارچوب نظام حقوقي پيشگيرانه چگونه از اصحاب مطبوعات حمايت خواهند كرد وديگر اين كه براي تحقق نظام تنبيهي مطبوعات چه اقداماتي به عمل خواهند آورد؟

منبع:  انجمن صنفي روزنامه نگاران