 با تسلیم هسته ای؛ رژیم اسلامی ضعیف تر می شود | حشمت طبرزدی اگر چه در گام اول توافق هسته ای،رژیم اسلامی حاکم بر ایران اجازه یافت به غنی سازی اورانیوم زیر ۵ در صد، در داخل کشور ادامه دهد، اما با مطالعه ی متن قرار داد مشخص می شود که اگر رژیم به متن توافق یا بهتر بگویم« تسلیم نامه» زیر فشار تحریم‌ها ، متعهد بماند، بخش مهمی از آتوریته ی داخلی و بین المللی خود را از دست خواهد داد. رژیم اسلامی، همه ی پیشرفت‌های اتمی ۱۰ ساله ی اخیر را از دست می دهد تا بتواند به بخش محدودی از در امدهای نفتی‌اش دسترسی پیدا کند.خامنه‌ای و دستیاران ارشدش در الیگارشی قدرت، اعم از روحانیون ، نطامیان و تجار،باید به ملت ایران و حتا طرفداران خود پاسخ بدهند که اگر قرار بود این گونه تسلیم بشوند ، این همه هزینه برای چه بود!؟ عدم وجود پاسخ منطقی به این پرسش اعتراضی، هزینه‌های سیاسی ان‌ها را بالا خواهد برد. ضمن این که قدرت‌های جهانی با پدیرش این تسلیم نامه از سوی رژیم ، بیش از پیش در می یابند که حکومتی که ادعای رهبری دنیا را داشت ، اینک به دلیل تحریم‌ها ی بین المللی از پا در امده و این امکان وجود دارد که با حفظ رژیم تحریمی موجود ، او را به پذیرش شرایط بدتر از این نیز وا داشت. در عین حال جنگ قدرت در درون حکومت بیش از پیش تشدید خواهد شد و در چنین شرایطی ،باید در انتطار روز‌های سخت ناشی از استیصال حکومت و چالش‌های جدی پیش روی ان‌ها بود.اگر چه استیصال حکومت موجب این می شود که جامعه ی سیاسی و مدنی ، نفسی تازه کند اما این امر لزوما به معنای شرایط بهتر برای مردم نیست. وزیر خارجه ی امریکا اعلام کرد، با این توافق روند پیشرفت برنامه ی اتمی حکومت ایران کند شد و دستیابی ان‌ها به سلاح اتمی مشکل تر و در نتیجه امنیت اسرائیل و امارات، بیشتر شد. من البته می خواهم تاکید کنم ؛ با این توافق معلوم نیست ،رفاه و امنیت برای مردم ایران نیز افزایش بیابد. زیرا مردم ایران با حکومتی غیر پاسخگو به ملت روبرو هستند که حتا این میزان از پول نفت را نیز صرف هزینه‌های خود می کند و برای ملت نفعی ندارد. با این وجود دوست دارم چنین تصور کنم که روز‌های اینده برای ملت ایران، روز‌های بد تر ناشی از جنگ قدرت جناح‌های حاکم و انتقام گیری از مخالفین به دلیل جبران تحقیر شدن حاکمیت و تسلیم پذیری‌اش در برابر قدرت‌های جهانی، نباشد. با این که خوشحال هستم که بالاخره این رژیم یاغی در یک جا مجبور به حرف شنوی شد و پذیرفت دست بالا دست بسیار است ،اما دوست داشتم این تسلیم پذیری در برابر ملت ایران باشد و نه دولت‌های قدرتمند خارجی. اگر چه با کلیت این رژیم مخالف هستم اما با خواندن متن به اصطلاح توافق نامه، از این که دولتی به نام ایران تا این اندازه ، ضعیف باشد که امریکایی که ۳۵ سال است ، شیطان بزرگش نامیدند ،ان گونه به او تحکم نماید، خوشحال نشدم. این البته نتیجه طبیعی سیاست‌های ضد ملی حکومتی است که احمدی نژاد‌ها را با رانت استصوابی و زور و تقلب بر اریکه ی قدرت می نشاند. با خواندن متن تسلیم نامه ، باید گفت؛ اری جناب خامنه ای! این سرنوشت حکومتی است که به مردم خود پشت می کند و دگر اندیش و مخالف و معترضین مسالمت جو را ترور و سرکوب و کشتار می نماید و روز و شب از طریق تریبون‌های رسمی خود ان‌ها را مورد توهین و فحاشی فرار می دهد ، اما در برابر قدرت بر تر، این چنین تسلیم می شود. باش تا صبح دولتت بدمد که این هنوز از نتایج سحر است! رژیم اسلامی حاکم بر ایران ، از چنین شکست‌های پی در پی ،جان سالم به در نخواهد برد و دیر نیست که در برابر خواست ازادیخواهان و اراده ی ملی نیز تسلیم شود. برای همیشه نمی توان تسلیم پذیری در برابر خارجی را با واژه‌های پارادوکسیکالی چون « نرمش قهرمانانه» توجیه نمود. |