احمدی نژاد از ظهور تا سقوط
کورش استکی
کمتر از چهل و دو روز به زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران نمانده و با توجه به دسته‌بندی‌ها و ائتلاف بعضی از چهره‌های شناخته شده و گمنام اصولگرا، هنوز گمانه زنیها در خصوص حضور یا عدم حضور برجسته‌ترین چهره‌های اصلاح‌طلب، آقایان خاتمی و رفسنجانی با توجه به فشارها و تهدیدها از سوی حاکمیت ادامه دارد. در آن سوی میدان نیز آقای احمدی نژاد از هیچ کوششی جهت پیشبرد اهداف خود در معرفی کاندیدای مورد حمایت خود، آقای اسفندیار رحیم مشایی دریغ نکرده و به شکلی در تقابل با حاکمیت به سر میبرد. اما با توجه به زمان کوتاه موجود تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، آیا آقای احمدی نژاد ابزار لازم برای مقابله با رهبر جمهوری اسلامی را دارد؟ یا اینکه گفتار ایشان کما فی سابق ادعایی بیش نیست! با توجه به اینکه تمامی ارگانهای نظارتی در انتخابات تحت امر رهبر هستند آقای احمدی نژاد چگونه میتواند در برابر آنها مقاومت کرده و یا عکس العمل نشان دهد تا کاندیدای مورد نظر خود را از فیلتر آهنین شورای نگهبان عبور دهد؟ به راستی برگ برنده احمدی نژاد چه میتواند باشد؟
دوران زمامداری آقای احمدی نژاد قاعدتاً به دو بخش تقسیم میشود که در هر دو بخش وی از حمایت بی دریغ رهبر جمهوری اسلامی و نهادهای وابسته به رهبری نظام برخوردار بود. آقای احمدی نژاد که در دور اول ریاست جمهوری با شعار آوردن نفت بر سر سفره‌های مردم و از بین بردن مافیای قدرت و ایجاد یک دولت مهرورز بر مسند قدرت قرار گرفت، هرگز نتوانست به وعدهای پوشالی خود اندکی عمل کند. در بخش سیاست خارجی نیز با انکار هولوکاست به نوعی جامعه جهانی را مقابل ایران قرار داد و همینطور با کشیده شدن برنامه اتمی ایران به شورای امنیت سازمان ملل و تصویب چهار قطعنامه (۱۷۳۷،۱۷۴۷،۱۸۰۳ و ۱۸۳۵)بر علیه جمهوری اسلامی و کاغذ پاره خواندن این قطعنامه‌ها توسط آقای احمدی نژاد، در همان دور اول ثابت کرد که یکی از ناکارآمد‌ترین دولت‌مدارها در حیات جمهوری اسلامی می‌باشد.
در آغاز چهار سال دوم هم، ایشان همچنان که پیشتر عنوان گردید از حمایت کامل رهبر برخوردار بود به طوری که در ماجرای انتخابات بحث بر انگیز سال ۸۸، آیت‌الله خامنه‌ای قبل از شورای نگهبان سالم بودن انتخابات را تایید کرد، در اولین سخنرانی خود بعد از انتخابات رسما حمایت خود از ایشان را اعلام نمود و علاوه بر تاکید مجدد بر سلامت انتخابات، رهبران جنبش سبز را که مدعی تقلب در انتخابات شده بودند، تهدید!!! اما این پشتیبانیها از نیمه دوم دور دوم ریاست جمهوری کمرنگتر شد، هرچند که این اختلافات از ابتدای سال ۱۳۸۹ با مواضعی که اسفندیار مشایی گرفته بود و آقای احمدی نژاد بر آن ابرام میکرد، اصولگرایان را بر آن داشت تا اطرافیان ریس جمهوری را جریان فتنه بنامند و از آنان فاصله بگیرند. اختلافات زمانی جنبه عمومی به خود گرفت و رسانه ای شد که حیدر مصلحی، وزیر معزول اطلاعات رژیم بر خلاف میل ریاست جمهوری بنا به توصیه رهبر در سمت خود ابقأ شد که قهر و خانه نشینی یازده روزه آقای احمدی نژاد را در پی داشت، به شکلی که ایشان بخش عظیمی از طرفداران خود در دولت را نیز از دست داد و آنها نیز مواضع تندی در مقابل ایشان گرفتند.
از اینها که بگذاریم وضعیت عمومی اقتصادی مردم نیز نگران کننده است!!! موج عظیمی از بیکاری توام با تورم بیش از چهل درصدی، کمبود مواد اولیه کارخانجات و ارزق عمومی و کمبود دارو، فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها و همچنین سؤ مدیریت، کشور را به ورطه ورشکستگی کشانده است. بطوریکه این امر میتواند برای رئیس جمهور و حامیانش در معرفی کاندیدای خود جهت پست ریاست جمهوری تبعات منفی زیادی در بر داشته باشد.
تجربه سی و پنج ساله رژیم جمهوری اسلامی همواره بر این نکته تاکید دارد که هیچ تحولی قابل پیشبینی نبوده و نیست، اما آنچه در این مسیر گویا و روشن بود و همواره از آن به عنوان خط قرمز حاکمیت یاد میشود، رهبری نظام است. رژیم جمهوری اسلامی از بدو پیدایش آن تا کنون تجارب تلخی داشته که در مواقعی جایگاه رهبری را نیز با تهدیدی جدی مواجه ساخته. اما از آنجا که مسئولان بلند پایه نظام منافع و موجودیت خود را مدیون حمایت همه جانبه از رهبری و نهادهای منتصب به آن می‌دانند، لذا برای حفظ این مهم می‌بایست رهبری و جایگاه آن را حفظ و ارتقا دهند، چرا که با فروپاشی جایگاه و مقام رهبری، ساختار نظام نیز به فروپاشی خواهد انجامید. با توجه به موارد برشمرده و در صورت تقابل آقای احمدی نژاد بر سر کاندیدای مورد حمایت خود با رهبری موقعیتی بوجود خواهد آمد که بازنده اصلی آن با تمام ادعاهای زیاد خود مبنی بر داشتن مدارکی معتبر بر علیه حاکمیت که دیگر اعتباری نزد افکار عمومی ندارد، حلقه آقای احمدی نژاد خواهد بود و منجر به افزایش فشارها و دستگیری یاران و حتا خود آقای احمدی نژاد خواهد گردید.کورش استکی
02.05.2013