پاینده ایران
ای آفریدگار پاک
ترا پرستش می کنم و از تو یاری می جویم
ابرمردان بی پناه
هم میهن
مردان نامیرای کوهنوردی این ابرمردان بی پناه در راه ثبت نام میهن مان بر بلندای بلندترین قله جهان و کسب افتخارات بیشتر جان شیرین خود بر سر پیمانشان که همانا برافراشتن پرچم سه رنگ میهن در قله های سر به فلک کشیده بود گذاشتند.
آیدین بزرگی دانشجوی رشته برق دانشگاه خواجه نصیر توسی و رتبه ششم نخبگان سال 92 کشور به همراه مجتبی جراحی و پویا کیوان پس از فتح قله «برودبیک» از قله های انبوه از برف و رویایی هیمالیا به بلندای نزدیک به هشت هزار متر که رسیدن به آن برای کوهنوردان آرمانخواه آرزویی پس بزرگ است بر خاک بوسه زدند و پس از کوبیدن و برافراشتن پرچم سه رنگ ایران در راه بازگشت در تلاش برای کشف راه جدید به نام ایران با مشکل روبرو شدند و به کام مرگ غلطیدند. از دلایل واقعی بروز حادثه آگاهی دقیقی تا کنون از سوی کاربدستان مربوطه به ملت داده نشده است آنچه از لابلای مصاحبه های دست و پاشکسته حاصل می شود مسئول فدراسیون عدم گرفتن اجازه از فدراسیون کوهنوردی را از جمله دلایل این رویداد دانسته و پی گیری امر را وظیفه خود ندانسته چون مجوز از فدراسیون نگرفته اند و حتی به علت ندادن مجوز نیز اشاره نمی کند که مراتب دیوان سالاری و کشتن وقت و شاید مجیز نگفتن که در قاموس چنین مردانی وجود ندارد و تن ندادن این جوانان به روش های گزینشی و دیوان سالاری بی ثمر و مانع تراشی که کاربدستان بیش از دیگر رشته های ورزشی نسبت به این رشته که ایرانیان در آن سابقه درخشان دارند سبب شد که از آغاز این سفر –قهرمانانه هر گونه چتر حمایتی از سرآنان برداشته شود و فدراسیون ادعا کند باشگاه به تنهایی باید پاسخگو باشد و در پایان هم با وجود پیگیریهای باشگاه و با وجود عدم امکانات کافی ناچاراً بالگردهای پاکستانی به جستجوی پیکرهای پاک این دلاوران پرداختند و دستگاههای تبلیغاتی دولتی هم که با صرف هزینه های هنگفت ملی اداره می شوند در سکوتی باور نکردنی و نیم بند بدون آگاهی دادن به مردم از کنار این فاجعه گذشتند.
در اینجا بخش هایی از نامه آیدین بزرگی بیش از سفر بی بازگشتش به دختری که می خواست پس از بازگشت دلاورانه اش از سفر هیمالیا و فتح قله برود پیک با او پیمان زناشویی ببندد بازگو می شود تا از ژرفای فاجعه بیشتر بدانیم.
«... می خواهیم کوهنورد باشیم، نمی خواهیم زیر چتر زور باشیم، نمی خواهیم کور باشیم، آری ما اینجاییم تا یادی از کوهنوردی اینک، مرده کشورمان یاد کنیم، ما اینجاییم تا بر تن یک کوه هشت هزار متری یادگاری خودمان را بنویسیم نام ایران را حک کنیم ...»
«عزم ما بی پولی را نمی شناسد، عزم ما خطر را می هراساند، عزم ما نیازی به اجازه پشت میز نشینانی ندارد که خود را رئیس و سرپرست می دانند»
«می گویند راهتان را می بندیم، پایتان را می گیریم، هیمالیا مال ماست، صعودش مال ماست، افتخارش هم مال ماست بروید چند ماه دیگر جواب نامه تان را می دهیم.»
حزب ملت ایران همواره جایگاه ویژه ای برای ورزش کوهنوردی قایل است. و بر آن ارج بسیار می نهد، از اینرو بود که پس از کودتا 28 مرداد بنیانگذار سازمان کوهنوردی ابرمرد بود و نخبگان جامعه را در خود جای دادند و آرمانخواهان را گرد هم می آوردند. این گروه مردان آرمانخواه در بر افروختن آتش در روزهای ویژه ملی همچون 30 تیر بر تارک کوههای بلند شهرها و حتی روستاها مردم را به بیداری و یادآوری حماسه های ملی و مبارز در رویارویی با استبداد و استعمار فرا می خواندند. جان باختن چند تن از رزمندگان بی باک حزبی در فتح کوههای سرکش همچون همرزمان گرانقدرجناح و فرزین نیا علم کوه را سوگوار ساخت که نشانه ایی از یاد نرفتنی. از افتخارات بزرگ حزب ملت ایران است.
گرامی باد یاد و خاطره ورزشکاران میهن پرست
درود بر روان پاک ابرمردان کوهنورد ایران
حزب ملت ایران
تهران 9 مرداد ماه 1392 خورشیدی