چه بر سر ایران مان خواهد آمد؟

بیژن افتخاری

1- جمهوری اسلامی در گنداب خود ساخته در حال غرق شدن است! این از خبر خوب. اما...
2- ایران هم ممکن است تجزیه شود! این خبر بد!
3- چه باید کرد؟


1-جمهوری اسلامی در گنداب خود ساخته غرق خواهد شد؟


سی و دو سال سو مدیریت, فساد مالی و اخلاقی , دشمنی با ایران و ایرانی, غارت منابع نفت و گاز کشور و سایر منابع و ثروتهای طبیعی بهمراه فرار نیروهای متفکر و خلاق ایرانی به خارج دست بدست هم داده و امروز جمهوری اسلامی را با معضلات زیر روبرو گردانیده است:
الف: کشور بیش از هر زمان دیگر وابسته به صادرات نفت وگاز گردیده به نحویکه بیش از 85% درآمد خارجی کشور از ایندو منبع و محصولات وابسته به آن تامین می گردد. (1).
ب: در ازای صادرات نفت و گاز و سایر منابع طبیعی مبلغی حدود 57 میلیارد دلار درآمد ارزی در سال 1389 بدست آمده و مبلغی حدود 58 میلیارد دلار واردات انواع کالا ( عمدتا کالاهای مصرفی و مواد غذایی ) صورت گرفته که میزان وابستگی شدید کشور به درآمد نفتی و نابودی صنایع داخلی را مشخصتر می سازد. (2)
توضیح: تا زمانیکه نظام حاکم توان تولید, صدور و فروش نفت (نفت بمثابه موتور محرک اقتصاد کشور) را داشته باشد و تا زمانیکه یک بازار مصرفی 60 تا 80 میلیاردی برای فروش محصولات بنجل و مصرفی بروی کلان سرمایه داران باز باشد جمهوری اسلامی با روش سرکوب در داخل و باج دهی در خارج می تواند به عمر خود بیافزاید. اما...
ج: منبع اصلی درآمد رژیم بخطر افتاده: بر اثر درگیریهای جناح های داخل رژیم پاره ای از راز مگو های رژیم به بیرون سرایت کرده که از جمله مهمترین آن کاهش مداوم و روزانه 1000 بشکه نفت از توان تولید صنعت بشدت مستهلک و تحت تحریم نفت ایران است! چندی پیش خبرگزاری انلاین نیوز که در خدمت جناح ولی فقیه است در حمله به جناح احمدی نژاد گزارشی از دروغپردازیهای مسئولین حوزه استخراج شرکت نفت ارائه و پرده از راز بزرگی برداشت. در این گزارش بوضوح اعلام شد که کاهش تنها 65 هزار بشکه در سال از توان استخراج نفت که توسط مسئولین وزارت نفت عنوان شده بود در اصل دروغ بوده و ایشان با دستکاری در آمار تولید توانسته بودند کاهش استخراج سیصد وشصت هزار بشکه ای در سال که از سال 1386 گریبانگیر رزیم گردیده را به 65 هزار بشکه در سال کاهش دهند! (3)
ر: ظرفیت اسمی یا حداکثر توان تولید نفت در پالایشگاه های کشور 4.1 میلیون بشکه می باشد اما امروز میزان واقعی تولید به 3.5 میلیون بشکه در روز کاهش یافته است. از این میزان حدود 1.3 میلیون بشکه مصرف داخل گردیده و 2.2 میلیون بشکه در روز صادر می شود. (همان) حال اگر حتی روند رو به رشد مصرف داخلی را بعلت قطع یارانه ها و افزایش بهای سوخت ثابت فرض کنیم و تنها همان میزان کاهش روزانه 1000 بشکه از چرخه تولید و یا 360,000 بشکه در سال را در نظر بگیریم جمهوری اسلامی تا حدود پنج سال دیگر نفتی برای صدور نخواهد داشت و در نتیجه یکی از بزرگترین منابع درآمدی خود را از دست خواهد داد. که معنای آن فرو رفتن در ورطه نابودی خواهد بود. (4)
د: راه حل این معضل چیست؟ یعنی به عقل مسئولین جمهوری اسلامی نمی رسد؟
راه حل دارد و به عقل آنها هم می رسد اما رفتن به سمت آن باعث همین درگیری های درون نظام شده که شاهدش هستیم. اجازه بدهید راه حل را از زبان مسئولین نظام بشنویم: آقای هادی نژاد حسینیان معاون سابق وزارت نفت واز چهره های پشت پرده نظام در مصاحبه ای در تاریخ دهم بهمن 1388 به روزنامه اعتماد می گوید:
""-پيشنهاد شما به عنوان يکي از مديران ارشد سابق وزارت نفت در اين زمينه چيست؟
به نظر من اگر سياست ها بر همين روند افزايش خصومت بين ايران و 1«5 تداوم يابد و در نتيجه تحريم هاي موجود حفظ يا تشديد شوند، دولت بايد سياست خود در اجراي پروژه ها را بر مبناي حمايت، تقويت و به کارگيري نيروهاي داخلي قرار دهد. در پنج سال گذشته چون سياست دولت امريکا مبتني بر جلوگيري از سرمايه گذاري شرکت هاي خارجي در صنعت نفت ايران بوده لذا سياست ايران مبتني بر حمايت از سرمايه گذاري شرکت هاي خارجي در ايران بوده است. از طرفي چون شرکت هاي معتبر بين المللي نيز به دليل تحريم امريکا و همچنين مشکلاتي که در کار با ايران دارند استقبالي از کار در ايران نمي کنند لذا وزارت نفت بدون توجه دقيق به صلاحيت و توانمندي شرکت هاي خارجي و براي نشان دادن شکست سياست تحريم، از هر شرکتي که حاضر به امضاي تفاهمنامه يي با نفت شود، استقبال مي کند. تفاهمات کلي نيز همانند قراردادهاي نهايي شده به اطلاع عموم رسانده مي شود. شرکت هاي خارجي چون واقعيات را مي دانند عکس العملي نشان نمي دهند ولي دولت اين طور وانمود مي کرد که پروژه ها مشکلي ندارند. به هر حال آنچه براي کشور مهم است اجراي پروژه هاست. قوت قلب ساختگي دادن به مردم، وقتي پروژه ها خوابيده اند تا کي مي تواند تداوم داشته باشد؟ وقتي شرکت هاي خارجي حاضر به کار در ايران نيستند توفيقي اجباري پيش آمده تا آنهايي هم که اعتقادي به توانمندي نيروهاي داخلي ندارند مجبور شوند راه را براي فعاليت آنها باز کنند. من اعتقاد کامل دارم که اگر مشکلات نيروهاي داخلي حل شود و همه مسوولان به اينکه «اگر بخواهيم، مي توانيم» اعتقاد پيدا کنند، آن وقت اين طلسم نيز شکسته خواهد شد. ضمن اينکه نيروهاي داخلي توان اجراي اکثريت قريب به اتفاق پروژه هاي نفتي را دارند و اگر در مواردي هم به کمک خارجي نياز باشد، آنها مي توانند با آزادي بيشتري براي تامين آن راه حل پيدا کنند.

-آقاي دکتر با اين روند سرمايه گذاري، تا چند سال ديگر ايران درآمدهاي حاصل از صدور نفت خام خواهد داشت؟

سه سال پيش مطالعاتي در اين زمينه انجام شد که نشان داد اگر روال توليد و مصرف نفت و فرآورده هاي نفتي به همان منوال تداوم يابد حداکثر تا 10 سال از آن بايد زمان ما نفت خام براي صادرات خواهيم داشت و بعد از آن بايدکل نفت توليدي به مصرف داخل برسد. (5)
خلاصه نظر ایشان این است که باید تحریمها برداشته شود و سپس با استفاده از سرمایه گذاریهای خارجی (که میزان آن بین سیصد تا پانصد میلیارد دلار ظرف پنج سال تخمین زده می شود) به بازسازی صنعت فرسوده و در حال اضمحلال نفت کشور پرداخت. که البته بنظر نگارنده هم درست است. اما اجازه دهید امکان عملی شدن آن را هم بررسی کنیم:
چرا کشور های غربی ایران را تحریم کرده اند؟ عمدتا بدلیل حرکت نظام حاکم بر ایران به سمت تولید بمب اتمی (دلایل جانبی و از نظر آنها کم اهمیتری هم مثل حقوق بشر در ایران مطرح شده است). چرا نظام به آن سمت می رود؟ همه جناح های درون نظام طالب بمب اتمی به هر قیمتی نیستند. این تنها ولی فقیه نظام و شرکایش هستند که الگوی نظام حاکم بر کره شمالی را ایده آل ترین نظام برای خود و اطرافیانش یافته و قصد دارند (شاید بهتر است بگوییم قصد داشتند) تا ایران را به بدیل آن تبدیل نماید. پس در خواست غرب برای توقف پروسه تولید بمب اتمی بمعنای برباد رفتن آرزوهای علی خامنه ای و شرکا ست که بسیار بعید است که از جانب خامنه ای کنار گذاشته شود. اما...
دیده ایم که علی خامنه ای برای حفظ قدرت خود (که با زرنگی آنرا نظام می نامد) از هیچکاری رویگردان نیست! دیداه یم که دوست پنجاه ساله خود یعنی رفسنجانی را چگونه توسط احمدی نژاد (که دست پرورده خامنه ای بود) سکه یک پول کرد و دستور داد تا چاقو کشان درگاه ولی فقیه حتی به زن و بجه او در قبرستان تهاجم نموده و فحشهای ولایتی نثار آبا و اجداد او کنند. و یا در مقابل کشتار مسلمانان در چین و روسیه خود را به ندیدن و نشنیدن بزند. لذا فرض کنیم که خامنه ای بر اثر فشار های داخلی و خارجی دست به عقب نشینی زده و از فکر دسترسی به بمب اتمی منصرف گردد. حال باید دید آیا کشور های غربی حاضرند مبلغی بین 300 تا 500 میلیارد دلار در کشوری سرمایه گذاری کنند که هیچ اطمینانی نه به مسئولینش دارند (بارها با رژیم معاملات پشت پرده کرده اند و هر بار رو دست خورده اند یا جناح دیگری در درون نظام معامله را بر هم زده) و نه به آینده نظام حاکم بر آن کشور؟ خواست حداقلی غربی ها برای آغاز هر نوع "معامله بزرگ" یک کاسه بودن نظام حاکم و اطمینان از موقعیت طرف مذاکره کننده است. مثلا نمی داند که وزیر امور خارجه ای که از طرف نظام و جهت مذاکره معرفی شده آیا تا پایان آن مذاکرات هم وزیر باقی خواهد ماند یا خیر؟ و یا رئیس جمهور فعلی فردا هم رئیس جمهور است یا سر از زندان در میآورد؟ لذا پول و سرمایه زمانی در اختیار صنعت نفت قرار می گیرد که رژیم حاکم در ایران دارای ثبات باشد. امری که با توجه به بافت هزار لایه و مافیا گونه نظام غیر ممکن است. توجه فرمایید که گفته شد غیر ممکن است. در همین چهارچوب و با درک این ضرورت بود که احمدی نژاد سعی کرد تا با مقصر جلوه دادن آخوندها و بخصوص خامنه ای در رابطه با اوضاع نابسامان داخلی ظرف سی سال گذشته و با پخش کردن پول بین اقشار مختلف و حقه بازیهایی مثل "مکتب ایرانی" و اظهار ارادت به تاریخ ایران باستان به کسب یک حداقل پایگاه اجتماعی در داخل دست یافته و در خارج از کشور هم با استفاده از لابیهای وابسته به رژیم سعی درایجاد یک تصویر ایده آل از خود بعنوان فردی پر قدرت و مردمی نموده تا با انجام "معامله بزرگ" بدون هماهنگی با ولی امر واز بالای سر او, خود و جناحش را به غربیها بقبولاند. امری که البته ناتمام ماند و پس از شروع درگیریها با خامنه ای حتی باعث تشدید تردید غربیها در هر نوع معامله با رژیم در شرایط موجود شد. لذا می بینیم که برای این رژیم راه برون رفتی وجود ندارد!


2- ایران ممکن است تجزیه شود؟


در تاریخ کم نبوده اند ملتها و کشور های بزرگی که یکشبه از صفحه جغرافیا محو شده اند. نمونه اخیر آن کشور بزرگ و قدرتمند یوگسلاوی است که در حال حاضر به چندین کشور کوچکتر تجزیه گردیده است. علت اصلی تجزیه کشور ها سستی و اختلافات ابلهانه و عدم بلوغ نسلی بوده که قادر به درک موقعیت ویژه کشورش نگردیده و با "بی عملی" سرنوشت کشور را یا به دیکتاتور و یا به قدرتهای خارجی سپرده و تنها یک نظاره گر غرغرو باقی مانده. البته پس از آنکه سرنوشت کشور بدلیل بی عمل و سستی او توسط "انگلسیا" رقم خورده ظفرمندانه از درک خارق العاده سیاسی خود گفته که "دیدید گفتم تا خارجی ها نخواهند هیچ چیز در اینکشور تغییر نمی کند". هرگز بفکر او نرسیده که در مقابل سستی و بی عملی ما حتمن دیگران عمل می کنند و بجای ما (آدمهای نابالغ) تصمیم می گیرند. این ناشی از قدرت خارجیها نیست بلکه از ضعف ماست!
گفته شد که راه برون رفتی برای رژیم (حتی اگر بخواهد و مثلا دست به اصلاحات سطحی بزند) وجود ندارد بلکه دایره روزبروز تنگتر می شود. غرب هم نمی تواند شاهد ایرانی باشد که قادر نیست نفت مورد نیاز صنایع غرب را (نفت برای غرب بمثابه خون در رگهای انسان است. قیمتش مهم است اما قابلیت دسترسی به آن مهمتر است) بموقع و به اندازه نقشی که به اوسپرده اند تامین نماید. ضمن آنکه رژیم در حال حاضر به سمت اتمی شدن هم میرود و به احتمال فراوان از فردای دسترسی به بمب اتمی و بدلیل دسترسی به تنگه هرمز (که بیش از سی ونه درصد نفت جهان از آن عبور می کند) تبدیل به یک باج گیر قویتر از کره شمالی خواهد شد (طرحی که خامنه ای و شرکا دارند). پس چه باقی می ماند؟

یا مردم ایران این رژیم را برانداخته و رزیمی دموکراتیک و عقلایی بر سر کار می آورند...
ویا غربیها متوجه سستی, بی عملی و نابالغ بودن ما شده و طرحی مطابق با منافع جهان غرب و سرمایه داری جهانی را در ایران پیاده می کنند.
طرح غربیها از دو حال خارج نیست: یا افراد خودی را بعنوان ناجی کشور علم می کنند همانطوریکه در افغانستان با کارزای و در عراق از طریق علوی و مالکی کردند,
و یا دست به تجزیه کشوری بزرگ زده و از آن چند کشور کوچک ضعیف و گوش بفرمان می سازند.

3- چه باید کرد؟


کسانی که درد میهن دارند باید بدانند که در بزنگاه تاریخ قرارداریم. بحث و سخن و افشاگری و...به اندازه کافی صورت گرفته اما حالا موقع عمل است. دو صد گفته چون نیم کردار نیست.
قرار نیست 75 میلیون ایرانی که عمدتا تحت تاثیر فرهنگ انفعال و بی عملی قرار دارند یک شبه فرهیخته شده به خیابانها بریزند و هوشمندانه رژیم را بر انداخته و نظام جدید دمکراتیکی را بنا نهاند. این اتفاق نخواهد افتاد.
اما هستند شیر زنان و شیر مردان ایرانی که موقعیت خطیر کنونی را درک کرده و از آن مهمتر آماده کنشگری و حتی جانفشانی در راه آزادی میهن و مردمشان می باشند. نعدادشان هر چقدر هم کم باشد (حتی اگر در کل ایران 10 هزار نفر هم باشند) برای براندازی این رژیم پوسیده و فاسد کافی است. چرا که همان 10 هزار نفر اگر با سازماندهی و داشتن آموزش وارد صحنه خالی شونند و بمانند, باعث خواهند شد دیگران هم جرات یافته و به ایشان بپیوندند. در مصر حضور دائمی و البته سازمان یافته ده ها هزار نفر در میدان التحریر باعث پیوستن اکثریت خاموش گردید و در نهایت سرنوشت 80 میلیون مصری توسط یک اقلیت بسیار کوچک اما سازمان یافته و جان بر کف تغییر یافت. در قرقیزستان هم همینطور و در مراکش هم.
پس رمز کار در سازماندهی یک نیروی کوچک است.


بیژن افتخاری


دکترای مدیریت اجرایی ازآمریکا
استاد کالج پالومار در سن دیه گو


پانویس:
1-http://hormuz.robertstrausscenter.org/iran_oil
2- http://www.tccim.ir/ImpExpStats.aspx?mode=doit
3 http://www.khabaronline.ir/news-163093.aspx
4 http://www.khabaronline.ir/news-155535.aspx
5 http://www.aftabnews.ir/vdcd9o0n.yt0of6a22y.html
برای آموزش سازماندهی به سایت زیر مراجعه شود
http://khodrahagaran.org/Fa/?s=سازماندهی