سال یک هزار و سیصد و نود خورشیدی در حالی از راه می رسد که مبارزه مدنی مردم ایران برای رسیدن به خواسته های آزادی خواهانه هم چنان ادامه دارد . مبارزاتی که از خرداد سال یک هزار و سیصد و هشتاد و هشت شکل جدیدی به خود گرفت . اشتباه سران جمهوری اسلامی در نادیده گرفتن خواسته های به حق مردم در برگزاری انتخاباتی که در آن مردم بتوانند حتی در چهارچوب همین قوانین موجود به حداقل درخواست های خود برسند و بتوانند کاندیدای تأیید شده حاکمیت را برگزینند، سیری تازه در روند مبارزات گشود . در این شکل جدید پای اقشار مختلف مردم به گونه ای گسترده به میدان مبارزه گشوده شد، در راهپیمایی بیست و پنجم خرداد هشتاد و هشت به گفته برخی از افراد حدود سه میلیون نفر فقط در یک بعد از ظهر در تهران حضور داشتند . این ملیون ها انسان به دلیل گسسته شدن آخرین ریسمان هایی که آنان را به صورت حداقلی به حاکمیت پیوند زده بود و برای اعتراض به قانون شکنی حاکمیت به خیابان ها آمده بودند . مردم به آشکارا دیدند که قانون به صورت امری موهوم و مبهم در آمده است . رهبر جمهوری اسلامی به کمک شورای نگهبان در هر لحظه معین قانون را معنی می کنند و افکار عمومی متوجه شد که می توان چیزی را گفت ولی در عمل چیز دیگری را اجرا کرد . از همین جا است که رفتاری فرا قانونی و ساختار شکنی در سطحی گسترده رخ می نماید و قانون در سنت اقتدار گرایی به سطح یک ابزار تبلیغاتی در خدمت مشروعیت بخشی به اهداف فردی در برابر انتقادات مردم و مخالفان، سقوط کرده و به کار می رود .

اکنون با این پیمان شکنی از سوی حکومت جمهوری اسلامی و پاره شدن آخرین پرده های تزویر، مردم برای باز گرداندن آن چه که از آنان گرفته شده یعنی آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی و حکومت برخواسته از رای و نظر خودشان به میدان آمده و آماده هر گونه فداکاری می باشند .

خام انگاری حاکمان است که می اندیشند آن ملیون ها انسان معترض به خانه هایشان رفته و خاموشی برگزیده اند و به اطاعت،و همرنگی و همراهی با حکومت نشسته اند .

رفتار مردم نشان داده که مجموعه ترفندها و اقدامات تمامیت خواهان برای پیروز نمایاندن خود در عمل با شکست مواجه شده و در موضع ضعف قرار گرفته اند و سود جستن از وسایل تبلیغاتی به ویژه صدا و سیمای جمهوری اسلامی که در بیشترین سطح ممکن برای ترویج خرافات و قدیس زایی و تحمیق توده ها و عوام فریبی و در نهایت تبلیغ سیاست های آکنده از دروغ انجام می شود، دیگر نه تنها کاربردی ندارند بلکه از این هجوم تبلیغاتی علیه خود حاکمان بهره برداری می شود .

افکار عمومی و روشن فکران حتی توده ها در کشورهای مختلف جهان به کمک ملت ایران آمده و بر حقانیت آنان صحه می گذارند و تا آنجا پبش رفته است که کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی در خارج از کشور قادر به پاسخگویی به پرسش های بی شمار افکار عمومی نمی باشند .

امکان خبر رسانی یک طرفه در عصر گردش آزاد اطلاعات با تکیه به ابزارهای جهان شمولی چون اینترنت به شدت کاسته شده و دروغ پراکنی و فریب کاری و بازی با افکار عمومی خاصیت خود را از دست داده است .

هرچند عوام فریبان برای آن که خود را همیشه بر حق و برنده جلوه گر نمایند، از هیچ وسیله ای دست نمی شویند و با بی انصافی و سفسطه و بذل وب خشش بی حساب و کتاب از بیت المال و از اندوخته های ملت می خواهند آب رفته را به جوی باز گردانند ولی مردم به خوبی می دانند آن چه دروغگویان را رسوا می سازد و مانعی بر سر راه رسیدن آنان به خواسته های نامشروع شان می باشد، روشنگری و آگاهی بخشی و حضور در رویدادهای دفاع ازخواسته های ملی می باشد . خواسته هایی که ملتی برای رسیدن به آنها پیمانی ناگسستنی دارند .

آزادی تمامی زندانیان عقیدتی - سیاسی و کنشگران حقوق بشری، این بهترین و آگاه ترین و صادق ترین فرزندان ایران زمین می باید به عنوان اولین خواسته ملی مطرح باشد، آنان که جرمی به غیر از دفاع از حقوق ملت ندارند و برای اعاده شرف ملی در زندان مستبدین بسر می برند .

مهندس طبرزدی دبیرکل جبهه دموکراتیک ایران سال ها زندان های مختلف و سلول های انفرای و شکنجه های حکومت جمهوری اسلامی را تجربه نموده و هم اکنون با حکم حبس هفت سال حبس دادگاه انقلاب اسلامی در تبعید گاه زندان گوهردشت به سر می برد . ایشان در آخرین پیامی که توانست قبل از قطع تمامی تماس ها و ملاقات های حضوری از داخل زندان به خارج بفرستد، چنین می گوید :

"ما از یک سکولار-دموکراسی تمام عیار که مبانی آن رادر اصول دوازده گانه «همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران» آورده ایم، دفاع می کنیم . همچنین برای رسیدن به این جامعه دموکراتیک و حاکمیت ملی متکی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر نوعی انقلاب نرم یا دموکراتیک را توصیه می کنیم، اما هیچ نوع خشونت اعم از گفتاری یا عملی را تأیید نمی نماییم و دموکراسی بر مبنای سکولاریزم و حقوق بشر از هر راه یا به هر وسیله را تجویز و تأیید نمی نماییم . این چیزهایی است که نمی خواهیم، بمب گذاری، ترور، حمله به پلیس، شکستن شبشه های مراکز دولتی و تخریب اموال عمومی را تجویز و تأیید نمی کنیم . حتی خشونت گفتاری را رد می کنیم .اگر جنبشی به شعارهایی رو آورد که از آنها انتقام جویی، خون ریزی و کشتن کسی برداشت شد به همان شرایط گرفتار می شود که انقلاب بهمن ماه ۱۳۵۷ به فاصله کمتر از چند ماه پس از پیروزی به آن گرفتار شد .

نفی خشونت، تسامح و تساهل یا رواداری، صلح طلبی، پذیرش تکثر و در یک کلمه پرهیز از انحصار طلبی و پذیرش پلورالیزم جنسیتی، قومی، مذهبی، صنفی و سیاسی و برخورد متمدنانه با نیروهای مقابل از اصول یک مبارزه دموکراتیک است ."

جبهه دموکراتیک ایران ضمن شاد باش فرا رسیدن نوروز ۱۳۹۰، یاد و خاطره تمامی کشته شدگان راه آزادی ایران و تمامی آزادی خواهان در بند را گرامی می دارد .

زنده باد آزادی – گسسته باد زنجیر استبداد – برقرار باد دمکراسی
جبهه دموکراتیک ایران
بیست و هفتم اسفند ماه ۱۳۸۹